Από τη Φώφη στο Σταύρο: Η παρακμή της Κεντροαριστεράς

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Από τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Κώστα Σημίτη, στη Φώφη Γεννηματά και ενδεχομένως στο Σταύρο Θεοδωράκη. Αν αυτό δεν συνιστά παρακμή για την Κεντροαριστερά που αναζητά και θα επιλέξει νέο επικεφαλής, τότε οι λέξεις έχουν χάσει τη σημασία τους.

Ο eretikos.gr δεν πρόκειται να μασήσει τα λόγια του, ούτε να στρογγυλέψει τις απόψεις του. Η Κεντροαριστερά δεν έχει καμία ελπίδα με τη Φώφη Γεννηματά (εξάλλου όπως λένε ακόμα και στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ της δόθηκε η ευκαιρία και δεν έκανε τίποτα) να ανακάμψει.

Γιατί, ποια είναι η Φώφη Γεννηματά, ποιες οι περγαμηνές στον επαγγελματικό, τον κοινωνικό ή τον επιστημονικό χώρο; Τί έχει ως προίκα, πέρα από το όνομα του αείμνηστου Γιώργου Γεννηματά για μπορέσει να ανασυντάξει το ΠΑΣΟΚ και να εμπνεύσει τους κεντροαριστερούς πολίτες;

Αλλά αν η Φώφη δεν μπορεί (όπως λένε και στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ επαναλαμβάνω) τί δυνατότητες έχει ο Σταύρος Θεοδωράκης, να εμπνεύσει, να κινητοποιήσει τον κεντροαριστερό χώρο; Φίλε Σταύρο η πολιτική δεν είναι ελεύθερο ρεπορτάζ στην τηλεόραση, ώστε με μεταφορές, παρομοιώσεις και τρικ να μπορείς να την ασκείς ή καλύτερα την υπηρετείς.

Η πολιτική είναι βαθειά γνώση της πραγματικότητας και μετουσίωση αυτής σε θέσεις σε πρόγραμμα και δράση, ώστε να αλλάξει η ζωή των πολιτών. Με συνθήματα δεν ασκούμε πολιτική, αλλά επικοινωνία.

Αλλά και ο Γιώργος Καμίνης ως δήμαρχος της Αθήνας είχε την ευκαιρία του να παρουσιάσει έργο, αλλά οι Αθηναίοι δεν θα είναι αυστηροί μαζί του αν καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι η πόλη τους δεν είδε δα και καμία σπουδαία αλλαγή στα χρόνια της δημαρχίας του.

Τώρα στο ερώτημα αν μπορεί να καταφέρει να αναστήσει την Κεντροαριστερά και να την επαναφέρει στο κέντρο της πολιτικής σκηνής, η απάντηση είναι πως μάλλον δεν έχει τις δυνατότητες, γιατί το πρόβλημα της Κεντροαριστεράς δεν είναι διαχειριστικό, αλλά πολιτικής σχέσης αυτής με τους πολίτες, που έχει διαρραγεί με τρόπο που τώρα φαίνεται ανεπανόρθωτος.

Ο πολιτικός που θα τεθεί επικεφαλής θα πρέπει να έχει κάτι από την αίγλη, τον μαγνητισμό του Ανδρέα Παπανδρέου (έστω και αν διαφωνεί κανείς με πολλές πλευρές της πολιτικής που άσκησε αφήνοντας για παράδειγμα τους συνδικαλιστές, ιδίως του Δημοσίου, ουσιαστικά να συγκυβερνούν και να συνδιοικούν) και τέτοιος δεν είναι σε καμία περίπτωση ο Γιάννης Ραγκούσης, ο οποίος μάλιστα είχε απομακρυνθεί από το ΠΑΣΟΚ, ούτε ο Νίκος Ανδρουλάκης, ένα γνήσιο παιδί του κομματικού σωλήνα, το οποίο και μόνο για το λόγο αυτό έγινε ευρωβουλευτής.

Μπορεί τα προαναφερόμενα σε κάποιους να φαντάζουν ως κακίες ή και προκλητικά, όμως όποιος νηφάλια και χωρίς παρωπίδες, αναλογιστεί τα πράγματα, θα διαπιστώσει ότι είναι η σκληρή αλήθεια, χωρίς φτιασιδώματα και λίφτινγκ.

Η Κεντροαριστερά δεν έχει καμία ελπίδα χωρίς έναν πολιτικό με γνήσια ηγετικά προσόντα που θα μπορεί να εμπνεύσει τους πολίτες, να κάνει γκελ που λένε στην καθομιλουμένη.