Η χώρα δε θα έχει άλλη ευκαιρία, ανάπτυξη, επενδύσεις, δουλειές, ασφάλεια, σταθερότητα και όχι ελεημοσύνη

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Η χώρα το 2018 θα έχει έναν προϋπολογισμό «αναγκαστικής ωριμότητας» με το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τους πρώτους 8 μήνες υλοποίησής του να είναι μνημονιακός και τους υπόλοιπους 4 να είναι ο πρώτος της μετά μνημονίου εποχής για την Ελλάδα.

«Η χώρα δε θα έχει άλλη ευκαιρία» εάν τώρα:

·       δεν καταστρώσουμε σχέδιο για νέες δουλειές.
·       δεν υιοθετήσουμε αναπτυξιακές πολιτικές.
·       δεν αναμορφώσουμε τον δημόσιο τομέα.
·       δεν σταματήσουμε να επιβαρύνουμε τον προϋπολογισμό με προσλήψεις και μονιμοποιήσεις.
·       δεν στηρίξουμε την επιχειρηματικότητα.
·       δεν πάρουμε την ευθύνη που μας αναλογεί.
Οι άξονες που θα έπρεπε να υπηρετεί ένας προϋπολογισμός μιας χώρας σε κρίση είναι:

– Να δηλώνει τη βούλησή της κυβέρνησης να εφαρμόσει πιστά μια πολιτική εξόδου από την κρίση,
– Να ορίζει το πλαίσιο ενός νέου παραγωγικού μοντέλου,
– Να θέτει τα θεμέλια του πραγματικά κοινωνικού κράτους.

Αντί αυτών η κυβέρνηση κάνει προσλήψεις, στηρίζεται στην κατανάλωση, κόβει κοινωνικές δαπάνες.

«Απαιτούμε ανάπτυξη, επενδύσεις, δουλειές, ασφάλεια, σταθερότητα και όχι ελεημοσύνη με προσλήψεις προεκλογικού χαρακτήρα και μέρισμα σε βάρος των πραγματικών κοινωνικών παροχών».

Το κοινωνικό κράτος κατέρρευσε όπως αποκαλύπτουν τα στοιχεία:

•              Τα προγράμματα του ΟΑΕΔ περιστέλλονται δραστικά από 604 εκ. σε 450 εκ. το 2018.
•              Οι συντάξεις μειώνονται κατά 600 εκατομμύρια.
•              Οι προνοιακές παροχές των Ταμείων μειώνονται κατά 300 εκατομμύρια.
•              Οι παροχές ασθενείας του ΕΟΠΥΥ μειώνονται κατά 160 εκατομμύρια.
•              Το επίδομα ανασφάλιστων υπερήλικων από 80 εκατομμύρια το 2017 μειώνεται στα 35 εκατομμύρια το 2018.
•              Οι δαπάνες για τα νοσοκομεία μειώνονται κατά 360 εκατομμύρια.
•              Περικόπτονται 260 εκατομμύρια δαπανών κοινωνικής συνοχής
•              Περιορίζεται το κονδύλι για την προστασία της κύριας κατοικίας των υπερχρεωμένων νοικοκυριών στα 50 εκατομμύρια από 100 εκατομμύρια πέρυσι.

Την ίδια στιγμή όμως η κυβέρνηση υποθάλπει την πελατειακή διαχείριση της εξουσίας καθώς ο προϋπολογισμός αυξάνει:

•              Το μισθολογικό κονδύλι του δημοσίου κατά 440 εκατομμύρια.
•              Τις αμοιβές προσωπικού στον κοινωνικό προϋπολογισμό κατά 75 εκατομμύρια.
•              Τις αμοιβές στους ΟΤΑ κατά 70 εκατομμύρια.
•              Στις ΔΕΚΟ το μισθολογικό κόστος αυξήθηκε κατά 50 εκατομμύρια το 2017 σε σχέση με τον προϋπολογισμό της ίδιας χρονιάς.
Το Κέντρο σταμάτησε να λύνει τα προβλήματα του απλού πολίτη. Γι’ αυτό φτάσαμε ως εδώ. Ζούμε μια μεταβατική περίοδο όπου τα άκρα ανθούν. Μεταβατική γιατί πάντοτε στην Ιστορία της ανθρωπότητας οι λύσεις και η πρόοδος έρχονται από το Κέντρο. Ο Γκράμσι, τον οποίο επικαλείται συχνά ο πρωθυπουργός, μίλησε για την εποχή των τεράτων, τότε που ο παλιός κόσμος πεθαίνει και ο νέος πασχίζει να γεννηθεί. Αυτό ζούμε τώρα: την εποχή των τεράτων! Ποιοι είναι τα τέρατα; Νομίζω ότι ξέρετε μέσα σας την απάντηση.

Ο Χάρης Θεοχάρης είναι ανεξάρτητος βουλευτής.