Κοινωνία

Ο Βασίλης Στεφανάκος από τη φυλακή για Ξηρό, Γιωτόπουλο, Κουφοντίνα και Πυρήνες της Φωτιάς

NEWSROOM 17.01.2018 | 20:01

Ο Βασίλης Στεφανάκος από τη φυλακή για Ξηρό, Γιωτόπουλο, Κουφοντίνα και Πυρήνες της Φωτιάς

Ακούστε το άρθρο

Ο Βασίλης Στεφανάκος δολοφονήθηκε. Ηταν μία ξεχωριστή περίπτωση ανθρώπου τους εγκλήματος, ο οποίος είχε πολλές φορές απασχολήσει τα μέσα ενημέρωσης. Σε μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στο “Εθνος της Κυριακής” και στη συνάδελφο Μαίρη Μπενέα, ο Βασίλης Στεφανάκος μιλούσε για τον Χριστόδουλο Ξηρό, τον Κουφοντίνα, τον Γιωτόπουλο, τους “Πυρήνες της Φωτιάς”. Η συνέντευξη που δημοσιεύτηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2014 έχει ως εξής:

Εγώ, ο φίλος μου ο Χριστόδουλος και οι «Πυρήνες» Με συνέντευξη – ποταμό στο «Εθνος της Κυριακής» ο αποκαλούμενος και «βαρόνος της νύχτας» Βασίλης Στεφανάκος, που εκτίει κάθειρξη ως αρχηγικό στέλεχος του συνδικάτου του εγκλήματος, μίλησε για την απόδραση και τη σχέση του στη φυλακή με τον Χριστόδουλο Ξηρό, τον οποίο χαρακτηρίζει «φίλο» του, καθώς και για τα ηγετικά στελέχη της οργάνωσης, Αλέξανδρο Γιωτόπουλο και Δημήτρη Κουφοντίνα, με τους οποίους δεν έχει συναντηθεί.

Συνέντευξη στη Μαίρη Μπενέα

Αντικρούει τις δηλώσεις ΣΥΡΙΖΑ περί Ξηρού, για «ανέξοδο νταηλίκι» και υποστηρίζει ότι «δεν είναι εύκολο να αποδράσεις, ιδιαίτερα εάν νοιάζεσαι να μην κάνεις κακό στους άλλους».

Ο 53χρονος, που έχει επίσης κατηγορηθεί ως εμπλεκόμενος στη συμμορία Βλαστού, ενώ έχει αθωωθεί για εμπλοκή στην πρώτη χολιγουντιανή απόδραση με ελικόπτερο των Παλαιοκώστα – Ριζάι, μιλάει για τα φυλακισμένα μέλη των «Πυρήνων της Φωτιάς», με τους οποίους «χαίρεται να κουβεντιάζει και να κάνει παρέα στα σοκάκια της φυλακής», χαρακτηρίζει «μαϊμούδες» τους χρυσαυγίτες κρατούμενους, για τους οποίους λέει ότι «ψάχνουν γνωστούς στις φυλακές, για να μην τους διακορεύσουν», ενώ κάνει λόγο για την… πτέρυγα ΚΥΣΕΑ, με τους επώνυμους κρατούμενους…

«Ο Χριστόδουλος είναι φίλος μου και εύχομαι να είναι γερός και να ζήσει πολλά χρόνια. Και επειδή είναι μακρόβιοι αυτοί οι Ικαριώτες, πιστεύω ότι θα μας θάψει όλους (μεταφορικά βέβαια). Ο Ξηρός εδικαιούτο άδεια. Η συμπεριφορά του δε ως κρατούμενου ήταν άψογη και τυπική. Ηταν ένας ειδικός κρατούμενος και είχε ειδική μεταχείριση. Αυτό όμως δεν συνιστά προνόμιο, αντιθέτως πολλές φορές προκαλεί αυστηρή μεταχείριση, όπως η τοποθέτησή του στην Ε’ Πτέρυγα. Σε μία πτέρυγα που αμφιβάλλω αν καταφέρει κάποιος να βρει άνθρωπο να μιλά ελληνικά, κι αν βρεις είναι πολύ δύσκολο να συναναστραφείς. Επειδή συζητάμε για 10, 15, 25 χρόνια, έχουν αναρωτηθεί κάποιοι πώς είναι να κάτσεις μία εβδομάδα έγκλειστος μέσα στο σπίτι σου;»

Αν όλα έγιναν όπως πρέπει, τότε γιατί τιμωρήθηκαν οι δύο εισαγγελείς για τις άδειες;

«Οι περισσότεροι εισαγγελείς των φυλακών θα έπρεπε να ελεγχθούν πειθαρχικά διότι δεν εγκαλούν τις διευθύνσεις των φυλακών για τις πολλαπλές παραβιάσεις των δικαιωμάτων των κρατουμένων. Ειδικότερα στις φυλακές της επαρχίας, λόγω της στενότητας του κύκλου και τον ενδεχόμενο συγχρωτισμό των εισαγγελέων με τις διοικήσεις των φυλακών -προκειμένου να μη δημιουργούν πρόβλημα στο υπουργείο- κλείνουν τα μάτια στις αδικίες που γίνονται και σπανίως εκτελούν στοιχειωδώς το καθήκον τους, να ελέγχουν τους διευθυντές και τους αρχιφύλακες. Εχω συναντήσει διαφορετικούς, ευαίσθητους εισαγγελείς, αλλά είναι λίγοι και αδύναμοι. Ειδικότερα τώρα που κάνει γενικό κουμάντο η Ασφάλεια. Σε ό,τι αφορά την άδεια του Ξηρού, ένας εισαγγελέας που σέβεται την επιστημονική και θεσμική του ιδιότητα πρέπει να αιτιολογεί τις αποφάσεις του και στη συνείδησή του, αλλά και στην υπηρεσία του. Δεν υπήρχε κανένας λόγος να απορριφθεί η άδειά του -ανεξάρτητα αν συμπαθεί ή αντιπαθεί τον Ξηρό- οφείλει να είναι αντικειμενικός. Του στερούσαν ήδη τρία χρόνια την άδεια που δικαιούνταν. Δεν υπήρχε δικαιολογία για περαιτέρω».

Έχουν όλοι οι κρατούμενοι το δικαίωμα να κάνουν ρεβεγιόν και πάρτι, όπως ο Χριστόδουλος και οι «Πυρήνες»;

«Δεν είναι προνόμιο το δικαίωμα να ξεδώσεις με δύο-τρεις φίλους. Δεν υπάρχει ποινή “στέρησης χαμόγελου”. Την Πρωτοχρονιά όλες οι φυλακές κλείνουν στη μία με δύο η ώρα. Αλλωστε, ο χώρος όπου κινείτο ο Ξηρός ήταν εντός των ορίων ασφαλείας, χώρος που κινούνται όλοι οι κρατούμενοι και βέβαια δεν απέδρασε».

Τι γνώμη έχεις για τις δύο εισαγγελείς;

«Τις είχα γνωρίσει. Η μία μάλιστα, μου ήταν και αντιπαθής, διότι ενώ ήμουν δύο χρόνια στον Κορυδαλλό για δικαστήρια, αρνιόταν να υπαχθώ στα ευεργετικά ημερομίσθια, δήθεν ότι ήμουν από άλλη φυλακή. Η άλλη εισαγγελέας σε μία περίπτωση στάσης μιας πτέρυγας, διότι αρνείτο να μεταχθεί ένας κρατούμενος λόγω του ότι τον είχαν εξουθενώσει με αλλεπάλληλες μεταγωγές από Γρεβενά προς δικαστήριο και πίσω και παρ’ όλες τις εισηγήσεις υπουργείου και αστυνομίας να γίνει επέμβαση από τα ΜΑΤ, αρνήθηκε να διακινδυνεύσει ολοκαύτωμα και με συζητήσεις κατάφερε και ο κρατούμενος να φύγει και να μην ανοίξει μύτη. Αυτές οι συμπεριφορές είναι σπάνιες και πρέπει να επισημαίνονται. Η θαρραλέα απόφαση για την άδεια του Ξηρού τιμά τον καψαλισμένο θεσμό της δικαιοσύνης με την ανωτερότητα των λειτουργών. Οι σωστές αποφάσεις δεν πρέπει να κρίνονται από την έκβασή τους. Η λειτουργία της δικαιοσύνης πρέπει να συμβολίζει. Οι κινήσεις τακτικής ή σκοπιμότητας αφορούν άλλου είδους υπηρεσίες. Αλλωστε, πώς μπορεί να είναι κάποιος σίγουρος ποτέ; Εδώ ένα παιδί μεγαλώνεις και ξαφνικά πέφτεις από τα σύννεφα. Ας προσλάβουν medalist στα συμβούλια για να ησυχάσουν. Οι πάντες γνώριζαν εδώ και έναν χρόνο ότι έπαιρνε άδειες ο Ξηρός. Οπως επίσης γνώριζαν όλες οι υπηρεσίες της Ασφάλειας και η ΕΥΠ ότι ερχόταν στην Α’ Πτέρυγα εδώ και δύο χρόνια, αλλά και το υπουργείο Δικαιοσύνης. Δεν υπάρχει κανένας που να μην το ήξερε. Αλλωστε, κρυφακούν τους πάντες και τα πάντα. Ανάμεσα στους 500 κρατούμενους της Α’ Πτέρυγας έχει τουλάχιστον 100 κρατούμενους «κινητές κάμερες», φτωχοδιαόλους ρουφιάνους που συνεργάζονται με τις υπηρεσίες. Περιέγραφαν ακόμα και το χρώμα του κρασιού στα «ρεβεγιόν», πόση ώρα μιλάει ο Α με τον Β και τι είδους γυμναστική κάνει ο «ύποπτος». Αρα, λοιπόν, αυτές οι διώξεις είναι μία υποκριτική συμπεριφορά που ταιριάζει απόλυτα στον κανιβαλισμό που χαρακτηρίζει τις μέρες μας».

Ο Γιωτόπουλος κατήγγειλε ότι ο Ξηρός «έφυγε με τις ευλογίες των Αρχών». Ισχύει;

«O Γιωτόπουλος είναι ένας ηλικιωμένος άνθρωπος, βασανισμένος τόσα χρόνια στην απομόνωση, άσχετος όπως δηλώνει, αφού δεν γνώριζε τίποτα για τα οποία δικάστηκε, είναι κατανοητό να του επιτρέπονται στιγμές αδυναμίας. Αλλωστε, η πρακτορολογία ήταν αγαπημένο καταφύγιο κάποιου κομματιού της Αριστεράς παλαιότερα, όταν αρνείτο να αντιμετωπίσει τα διλήμματα. Ευτυχώς μετά το 1968 βρήκαν κάποιους να τους λένε αναθεωρητές, που είναι ηπιότερο από τους πράκτορες».

Και ο Κουφοντίνας δήλωσε ότι δεν έχει το δικαίωμα κανείς να χρησιμοποιεί και να καπηλεύεται το όνομα και την ιστορία της 17Ν, πολύ περισσότερο να δηλώνει συνεχιστής της.

«Τον Κουφοντίνα δεν μπορώ να τον καταλάβω. Δεν θα κάνω επιπόλαια ερμηνεία γιατί τον εκτιμώ, δεδομένου ότι δεν έχει τα «ελαφρυντικά» Γιωτόπουλου. Ομως, με ξενίζει η άποψή του για τη χρήση ή μη της ονομασίας «17 Νοέμβρη» εν είδει brand name, τύπου Coca Cola ή BMW. Αλλά δεν ξέρω πώς γίνεται, μια που ποτέ δεν είχα ΙΧ Επαναστατική Οργάνωση και ούτε ποτέ ανήκα».

Yπάρχουν κρατούμενοι δύο ταχυτήτων;

«Υπάρχουν κρατούμενοι πολλών ταχυτήτων, απλά όλοι είναι στο ίδιο playstation: 18 ώρες εγκλεισμός και έξι ώρες προαύλιο. «Κατά την εκτέλεση της ποινής το μόνο δικαίωμα που στερείται ο κρατούμενος είναι η ελευθερία του». Αυτό είναι από τα πρώτα και θεμελιώδη άρθρα του ισχύοντος σωφρονιστικού κώδικα. Βέβαια, στα υπόλοιπα άρθρα επιβάλλεται και η στέρηση επαρκούς επικοινωνίας με τον έξω κόσμο καθώς και η στέρηση αξιοπρέπειας ως απότοκου κάποιων κανονισμών. Παρ’ όλα αυτά, όμως, στην πράξη όσο σθεναρά διεκδικείς, τόσα δικαιώματα δεν σου καταργούν. Εάν αυτό χαρακτηρίζεται προνόμιο, τότε είναι προνόμιο. Η φυλακή είναι μία κρεατομηχανή και αν αφήσεις τον εαυτό σου να γίνει φθηνό κρέας ή θα σε κάνουν κιμά ή θα σε φάνε οι σκύλοι. Την αξιοπρέπειά σου τη διεκδικείς κάθε μέρα και πρέπει να είσαι έτοιμος να ματώσεις γι’ αυτήν. Σε ό,τι αφορά τις συνθήκες διαβίωσης, αν έχεις πέντε δραχμές για να μπορείς να καπνίζεις, να τρως, να ντύνεσαι και να επικοινωνείς περισσότερο με την οικογένειά σου -αν σου ‘χει μείνει οικογένεια- είναι πλεονεκτήματα που απαλύνουν τη θλίψη. Κάπως ξεχνιέσαι και ονειρεύεσαι πιο ουσιώδη πράγματα από μία μπριζόλα ή ένα πακέτο τσιγάρα τη στιγμή που αρκετοί μαζεύουν γόπες ή τρώνε αποφάγια. Τώρα, βέβαια, μέσα στην κρίση χάθηκε και κάνα εικοσάρικο που έστελναν μερικοί στους κρατούμενους. Η κατάσταση είναι για κλάματα. Οσο για τις υποχρεώσεις της πολιτείας, δεν χρειάζεται να πούμε. Μπορούν να φανταστούν οι αναγνώστες μια εικόνα σαν της κοινωνίας σε τρισχειρότερη κατάσταση. Ανύπαρκτο σχεδόν συσσίτιο, επιδημίες, κρύο και ό,τι άλλο κακό υπάρχει. Ετσι, λοιπόν, όπου φτωχός και η μοίρα του? αν δεν προσπαθήσει να την αλλάξει. Και πώς ν’ ανατάξει κάποιος, όταν από την ώρα που μπαίνει στη φυλακή όλα συντελούν στο να αλλοιωθούν εκείνα τα στοιχεία του χαρακτήρα, που λειτουργούν σαν άμυνα στον ξεπεσμό».

Γιατί έφυγε ο Χριστόδουλος; Τι πιστεύεις;

«Ηταν μια προσωπική επιλογή. Μάλλον βαρέθηκε. Δεν είναι εύκολο να αποδράσεις, ιδιαίτερα αν νοιάζεσαι να μην κάνεις κακό στους άλλους».

Πώς σχολιάζεις όσα είπε στο βίντεο;

«Πώς να σχολιάσω έναν άνθρωπο, που δηλώνει ότι καταστρέφει τη ζωή του και με αυταπάρνηση δεν βολεύτηκε στη μίζερη καθημερινότητά του; Πάντως ανέξοδο νταηλίκι δεν είναι, όπως δήλωσε ο ΣΥΡΙΖΑ του 20-30%».

Τι λέει για τον Χ. Ξηρό…

«Είναι φίλος μου και εύχομαι να είναι γερός και να ζήσει πολλά χρόνια. Και επειδή είναι μακρόβιοι αυτοί οι Ικαριώτες, πιστεύω ότι θα μας θάψει όλους».

….για τον Γιωτόπουλο…

«Είναι ένας ηλικιωμένος άνθρωπος, βασανισμένος τόσα χρόνια στην απομόνωση, είναι κατανοητό να του επιτρέπονται στιγμές αδυναμίας».

…και τους Χρυσαυγίτες… «Οι μαϊμούδες της Χρυσής Αυγής ψάχνουν γνωστούς στις φυλακές για να μην τους διακορεύσουν».

Για τα μέλη των «πυρήνων της φωτιάς»

«Χαίρομαι να κουβεντιάζω μαζί τους και να κάνω παρέα στη φυλακή».

Πώς συμπεριφέρονται στις φυλακές οι «Πυρήνες» και πώς οι «χρυσαυγίτες»;

«Οταν αναφέρομαι στα μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, εννοώ τα οκτώ – εννέα άτομα που γνωρίζω και έχω ζήσει μαζί τους. Επίσης έχω γνωρίσει και συναναστραφεί με τέσσερις πέντε αναρχικούς-αντιεξουσιαστές που δεν είναι πια στη φυλακή. Μόνον γι’ αυτούς μπορώ να μιλήσω. Αυτοί οι νέοι άνθρωποι, οι οποίοι ήταν προφανώς πλήρως άσχετοι με την τραχύτητα και τη χυδαιότητα του περιβάλλοντος της φυλακής, με όπλο το θάρρος του επαναστάτη και τον αυτοσεβασμό, στάθηκαν στα πόδια τους αξιοπρεπώς σε πολύ δύσκολα περιβάλλοντα. Στον αντίποδα οι μαϊμούδες της Χρυσής Αυγής ψάχνουν γνωστούς στις φυλακές για να μη τους διακορεύσουν. Διότι είναι άλλο να βαράνε δέκα έναν μετανάστη κι άλλο να συναντάει ένας από αυτούς τον μετανάστη στον διάδρομο της φυλακής και να σκύβει το κεφάλι».

Είναι γνωστό ότι στη φυλακή συναναστρέφεσαι τους «Πυρήνες».

«Είναι φίλοι μου. Είναι αυτοί που χαίρομαι να κουβεντιάζω και να κάνω παρέα στα σοκάκια της φυλακής».

Πώς θα σου φαινόταν εάν τα παιδιά σου γίνονταν ένας από αυτούς;

«Εάν ακολουθούσαν αυτόν τον δρόμο τα παιδιά μου, θα ανησυχούσα, θα στεναχωριόμουν, αλλά θα καμάρωνα. Αντιθέτως, εάν τα παιδιά μου ακολουθούσαν τον δικό μου δρόμο, θα ανησυχούσα -αν και δεν θα ντρεπόμουν- πάντως δεν θα καμάρωνα. Θα ήθελα να ζήσουν τα παιδιά μου σε έναν κόσμο με τέτοιους ανθρώπους σαν αυτούς που γνωρίζω, όπως είναι τώρα…»

Οι φυλακές Δομοκού όπου κρατείσαι θεωρούνται υψίστης ασφαλείας. Τι σημαίνει αυτό, ότι δεν μπορεί να γίνει απόδραση;

«Είναι θλιβερό να σύρεται το υπουργείο Δικαιοσύνης σε λογικές ανίκανων χωροφυλάκων και τον αχαρακτήριστο υπουργό τους, οι οποίοι ακούν τους πάντες, έχουν καταλύσει κάθε δημοκρατικό δικαίωμα των πολιτών και ψελλίζουν ότι δεν παρακολουθούσαν τον Ξηρό γιατί απαγορεύεται. Στις φυλακές του Δομοκού εδώ και δύο μέρες έχουμε και πάλι λίγο νερό, κοινωνικός λειτουργός δεν υπάρχει, συσσίτιο υποτυπώδες, γιατρός δεν υπάρχει και κάποιοι ξεθεωμένοι και απλήρωτοι δεσμοφύλακες προσπαθούν να κρατήσουν ισορροπίες αντιμετωπίζοντας ακόμα και το σαμποτάζ απανταχού παρόντων βλαμμένων συναδέλφων τους. Τώρα τι ακριβώς εννοούν ύψιστη ασφάλεια, δεν μπορώ να το ερμηνεύσω».

Υπάρχουν ναρκωτικά, όπλα;

«Ναρκωτικά υπάρχουν. Οπλα είναι πολύ δύσκολο, αλλά καμιά φορά δεν ξέρεις… Εξωτερικής φρουράς και αστυνομίας θελόντων, διότι οι δεσμοφύλακες είναι αδύνατον να βοηθήσουν σε κάτι τέτοιο».

Για τους «διάσημους» κρατούμενους

«Τη ΣΤ’ Πτέρυγα τη λέω ΚΥΣΕΑ».

Πώς συμπεριφέρονται στις φυλακές οι… επώνυμοι κρατούμενοι που όλο και πληθαίνουν;

«Εννοείς τη ΣΤ’ Πτέρυγα, την οποία εγώ τη λέω ΚΥΣΕΑ. Εκεί αντικατοπτρίζεται πιστά το σύστημα διακυβέρνησης της χώρας μας και όχι μόνον. Πιο πολύ γέλιο μου προκαλούν παρά τον θυμό που προκαλεί η υποκρισία των υπολοίπων που είναι έξω. Δεν είμαι οπαδός του: όλοι στη φυλακή, αλλά τουλάχιστον να πάνε όλοι στον διάολο, να φύγουν. Οσο κι αν είμαστε περίπου καμένη γενιά -όσοι είναι 35 και πάνω-, οφείλουμε να ξεπεράσουμε τα κουσούρια μας και να σκεφτούμε ότι το μέλλον των παιδιών μας είναι πολύ σοβαρή υπόθεση».

Πώς κρίνεις τους πολιτικούς;

«Νομίζω ότι το παρόν κυβερνητικό σχήμα τελειώνει κι ελπίζω πολύ σύντομα γιατί στο τέλος μπορούν να γίνουν αρκετά επικίνδυνοι. Οι πολιτικοί της κυβέρνησης αντιμετωπίζουν την άσκηση πολιτικής καθαρά ως τεχνική εξουσίας και ειδικότερα τώρα που κρίνεται η προσωπική τους πολιτική επιβίωση, θα ρισκάρουν τα πάντα απροσχημάτιστα. Αλλά δεν ανησυχώ γι’ αυτούς. Η ανησυχία είναι γι’ αυτούς που φαίνεται ότι έρχονται».

Τι θα ψηφίσεις;

«Από το 1981 ψηφίζω το ΚΚΕ, τμήμα Εσωτερικού, και τα διάδοχα σχήματα που συμμετείχε μέχρι και τον ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο θα ψηφίσω τουλάχιστον ακόμα μία φορά. Η απόφασή μου πηγάζει από το μη χείρον βέλτιστον έως το ό,τι καλύτερο υπάρχει. Δεν δικαιούμαι να έχω πολλές αξιώσεις γιατί ως πολίτης δεν αγωνίστηκα ποτέ για να καλυτερεύσω κάποια πράγματα. Ζούσα τη ζωή μου και απλά ψήφιζα κάθε τέσσερα χρόνια. Χρειάστηκε να μείνω στη φυλακή έξι χρόνια, να ξαναδιαβάσω, να έχω χρόνο να συλλογίζομαι, να μεγαλώνω από μακριά τα δυο παιδιά μου για να καταλάβω ότι δεν αρκεί να ψηφίζεις-εξουσιοδοτείς κάποιους κάθε τέσσερα χρόνια και να συνειδητοποιήσω άμεσα με τον άλφα ή βήτα τρόπο ότι η εξέλιξη της κοινωνίας με αφορά απόλυτα. Αν και προτιμούσα τον ΣΥΡΙΖΑ του 4%, η κατάσταση είναι κρίσιμη και δεν υπάρχει η πολυτέλεια ελιτίστικων προσεγγίσεων».