Διεθνή

Η Πολωνία ποινικοποίησε την φράση «πολωνικά στρατόπεδα θανάτου»

Η Πολωνία ποινικοποίησε την φράση «πολωνικά στρατόπεδα θανάτου»
ViberViber MessengerMessenger WhatsAppWhatsApp
Ακούστε το άρθρο

Βουλευτές της Πολωνίας ενέκριναν χθες ένα νομοσχέδιο που προβλέπει ποινές φυλάκισης έως και τρία χρόνια σε όσους χρησιμοποιούν φράσεις που υπονοούν ότι η Πολωνία φέρει ευθύνη για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διέπραξε η ναζιστική Γερμανία.

Το νομοσχέδιο επίσης καθιστά αδίκημα την άρνηση της σφαγής περίπου 100.000 Πολωνών από μονάδες του Ουκρανικού Αντάρτικου Στρατού (UPA) κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, μια κίνηση που ενδεχομένως να αυξήσει τις εντάσεις με την γειτονική Ουκρανία.

Από το μέτρο θα εξαιρείται η καλλιτεχνική και η επιστημονική δραστηριότητα.

Η κυβέρνηση της Πολωνίας έχει διαμαρτυρηθεί επανειλημμένα για τη χρήση της φράσης «πολωνικά στρατόπεδα θανάτου», αναφορικά με τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης που λειτουργούσαν σε πολωνικό έδαφος (Άουσβιτς), όταν η χώρα τελούσε υπό κατοχή από την ναζιστική Γερμανία καθώς και όρων που υπονοούν ότι υπήρχε πολωνική ευθύνη για τις ωμότητες που διαπράχθηκαν από τους ναζί.

Τον Δεκέμβριο πολωνικό δικαστήριο αποφάσισε ότι το γερμανικό τηλεοπτικό δίκτυο ZDF, το οποίο σε βίντεο που μετέδωσε για την προώθηση ενός ντοκιμαντέρ του αναφέρθηκε στα «πολωνικά στρατόπεδα θανάτου», πρέπει να ζητήσει συγγνώμη από έναν επιζώντα του στρατοπέδου Άουσβιτς.

«Αυτή η τροπολογία εφοδιάζει την Πολωνία με τα πιο σημαντικά εργαλεία που ήταν για χρόνια στη διάθεση άλλων χωρών», δήλωσε στο κρατικό πρακτορείο ειδήσεων PAP ο υπουργός Δικαιοσύνης Πάτρικ Τζάκι.

  • Τα στρατόπεδα των Ναζί κατά τη διάρκεια του πολέμου

Μετά το 1939, με την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης έγιναν σταδιακά οι τόποι όπου όσοι θεωρούνταν εχθροί των Ναζί, περιλαμβανομένων των Εβραίων και των αιχμαλώτων πολέμου, είτε θανατώνονταν είτε υποχρεώνονταν σε καταναγκαστική εργασία είτε κρατούνταν σε συνθήκες υποσιτισμού και βασανιστηρίων.

Κατά τη διάρκεια του πολέμου, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους “ανεπιθύμητους” διεσπάρησαν σε όλη την Ευρώπη, δημιουργώντας νέα στρατόπεδα σε περιοχές πυκνοκατοικημένες από “ανεπιθύμητους”, όπως οι περιοχές με μεγάλους πληθυσμούς Εβραίων, Πολωνικής ιντελιγκέντσια, κομμουνιστών ή Τσιγγάνων.

Τα περισσότερα στρατόπεδα βρίσκονταν στην περιοχή της Γενικού Κυβερνείου στην Πολωνία. Η μεταφορά των κρατουμένων γινόταν συνήθως κάτω από τρομερές συνθήκες με τη χρήση αμαξοστοιχιών για τη μεταφορά εμπορευμάτων, μέσα στα οποία πολλοί πέθαιναν πριν φτάσουν στον προορισμό τους. Στρατόπεδα συγκέντρωσης υπήρχαν και μέσα στη Γερμανία και, μολονότι δεν είχαν σχεδιαστεί με σκοπό τη συστηματική εξόντωση, πολλοί κρατούμενοι σε αυτά πέθαιναν εξαιτίας των σκληρών συνθηκών που επικρατούσαν ή των εκτελέσεων.

Με την έναρξη εφαρμογής του σχεδίου της τελικής λύσης, δημιουργήθηκαν τα λεγόμενα “στρατόπεδα εξόντωσης”. Σκοπός τους δεν ήταν ο εγκλεισμός και η καταναγκαστική εργασία, όπως στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά η συστηματική και χωρίς οίκτο εξόντωση όσων μεταφέρονταν σε αυτά. Τα στρατόπεδα εξόντωσης δημιουργήθηκαν εκτός Γερμανικού εδάφους, στο έδαφος της κατεχόμενης Πολωνίας.

Μετά το 1942 πολλά από τα μικρά παραρτήματα των στρατοπέδων συγκέντρωσης δημιούργησαν νέα εργοστάσια για να τα προμηθεύσουν με δυναμικό καταναγκαστικής εργασίας. Η IG Farben δημιούργησε μια βιομηχανική μονάδα συνθετικού ελαστικού το 1942 στο Άουσβιτς 3 (Μόνοβιτς) (Monowitz), ενώ άλλα στρατόπεδα στήριξαν εργοστάσια αεροναυπηγικής, ανθρακωρυχεία και εργοστάσια καυσίμων για πυραύλους, ενώ στο Στρατόπεδο συγκέντρωσης Ζάξενχαουζεν είχε την έδρα της η επιχείρηση παραχάραξης χαρτονομισμάτων (Επιχείρηση Μπέρνχαρντ). Οι συνθήκες ήταν απάνθρωπες και οι κρατούμενοι οδηγούνταν συχνά σε θαλάμους αερίων ή εκτελούνταν αν δεν δούλευαν αρκετά γρήγορα.

Κατά τα τέλη του πολέμου τα στρατόπεδα έγιναν τόποι τρομακτικών ιατρικών πειραμάτων. Σε διάφορα στρατόπεδα συγκέντρωσης γίνονταν πειράματα ευγονικής, κατάψυξης κρατουμένων για να προσδιοριστεί πώς επηρέαζε αυτό το φαινόμενο τους πιλότους σε περίπτωση κατάρριψής τους και παραμονής τους σε ψυχρό νερό καθώς και δοκιμές πειραματικών ουσιών και θανατηφόρων φαρμάκων σε κρατουμένους.

Τα στρατόπεδα απελευθερώθηκαν από τις Συμμαχικές δυνάμεις κατά τα έτη 1943-1945, συνήθως όμως ήταν πολύ αργά για να σωθούν οι εναπομείναντες κρατούμενοι. Για παράδειγμα, όταν οι Βρετανικές δυνάμεις έφτασαν στο Στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν-Μπέλζεν το 1945, 60.000 κρατούμενοι βρέθηκαν ζωντανοί αλλά οι 10.000 από αυτούς πέθαναν μέσα σε μία εβδομάδα μετά την απελευθέρωσή τους λόγω του τύφου και του υποσιτισμού.

Ολες οι Ειδήσεις

Ειδήσεις Top Stories
X