Στη Σκύρο βρίσκεται ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας για το τριήμερο (pics &vid)

Πανδαιμόνιο στο κεντρικό σοκάκι της Χώρας

Όταν πέφτει το βράδυ, το πλήθος των επισκεπτών πιάνει επίκαιρες θέσεις στα πεζοδρόμια του κεντρικού δρόμου της Χώρας.

Επίκαιρες αλλά και ασφαλείς, γιατί το πέρασμα των γέρων είναι τόσο δυναμικό και ζωσμένοι με τα βαριά κουδούνια έχουν πολύ μεγαλύτερο από το φυσιολογικό εκτόπισμα, τέτοιο που ο επισκέπτης κινδυνεύει να δεχθεί κάποιο άγαρμπο χτύπημα αν δεν αφήσει ελεύθερο τον δρόμο στη δαιμονισμένη πομπή.

Και πράγματι ο ρυθμικός ήχος των μεγάλων «τσοκανιών» ακούγεται από μακριά.

Οι γέροι, το κεντρικό πρόσωπο της πομπής, τα έχουν περασμένα στη μέση τους με ξύλινους χαλκάδες, τους ίδιους που τα κρατούν και στον λαιμό τον κατσικιών.

Είναι πολύ βαριά, γύρω στα πενήντα κιλά, και χτυπούν ανάλογα με τον ρυθμικό βηματισμό και τις κινήσεις του κορμιού του γέρου.

Οι γέροι περπατούν κουνώντας τη μέση τους, κάνουν άλματα με μια συγκεκριμένη φιγούρα σταυρώνοντας τα πόδια τους στον αέρα ή στέκονται και «σείονται», κουνούν κυκλικά τους γοφούς τους, χτυπώντας εκκωφαντικά τα κουδούνια.

Φορούν ένα βαρύ, μαύρο «καπότο» με μακρύ τρίχωμα και κουκούλα, την οποία συγκρατεί το παραδοσιακό ζωνάρι του βοσκού, που κρέμεται στο στήθος μαζί με ένα χρωματιστό μαντίλι.

Το παντελόνι είναι το παραδοσιακό κοντοβράκι του βοσκού, όπως και οι «τροχαδόκαλτσες» και τα δερμάτινα σανδάλια, τα τροχάδια, και κρύβουν το πρόσωπό τους με μάσκα από δέρμα νεογέννητου κατσικιού.

Κρατούν μπαστούνι – που στη λαβή του έχει ένα λουλουδάκι – το οποίο κραδαίνουν στον αέρα όταν κάνουν άλματα ή απλώς στηρίζονται σε αυτό.

Κάθε ομάδα γέρων έχει και την κορέλα της.

Τους ανοίγει τον δρόμο χορεύοντας και ανεμίζοντας το άσπρο μαντίλι που κρατά ή χορεύει στο κέντρο του κύκλου των γέρων που «σείονται» με δαιμονισμένο θόρυβο.

Οι κορέλες φορούν την παραδοσιακή γυναικεία, σκυριανή, φορεσιά, άσπρη, με κεντημένη ποδιά και χρωματιστό μαντίλι στο κεφάλι, αν και παλιά ήταν γυναίκες που κρύβονταν πίσω από μάσκα.

Τώρα όμως είναι όντως νεαρές κοπέλες, αεικίνητες και αέρινες σε σχέση με τη βαριά παρουσία των γέρων.

Και όταν αυτοί σταθούν να πάρουν ανάσα, χωρίς να σταματήσουν να χτυπάνε τα κουδούνια, η γυναίκα τραγουδά στον σκοπό της κορέλας: