Τεράστια αιμορραγία 3,7 δισ. κάθε χρόνο απειλεί ξανά τις συντάξεις

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Βόμβα στα θεμέλια του Ασφαλιστικού βάζει η έκρηξη των ελαστικών μορφών απασχόλησης η οποία μαζί με τη γήρανση του πληθυσμού οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε νέες περικοπές στις συντάξεις πέραν αυτών που έχει ψηφίσει η σημερινή κυβέρνηση και οι οποίες προβλέπεται να τεθούν σε ισχύ από το 2019. Η εικονική μείωση της ανεργίας για την οποία πανηγυρίζει η σημερινή κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ οφείλεται κυρίως στην αύξηση της προσωρινής και μερικής απασχόλησης, που αντικαθιστούν σε μεγάλο βαθμό τις θέσεις πλήρους απασχόλησης. Το αποτέλεσμα είναι να προκαλείται τεράστια αιμορραγία εισφορών από το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας και να απειλείται η βιωσιμότητά του παρά τις πρωτοφανείς περικοπές που έχουν επιβληθεί στους συνταξιούχους.

Μελέτη του ομ. καθηγητή Οικονομικών και Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου Σάββα Ρομπόλη είναι αποκαλυπτική για το ντόμινο αρνητικών επιπτώσεων που προκαλεί στα ασφαλιστικά ταμεία και για τους νέους κινδύνους που ελλοχεύουν για τους συνταξιούχους από την υποαπασχόληση και τη γήρανση του πληθυσμού. Σύμφωνα με αυτήν μόνο από τη γήρανση του πληθυσμού η επιβάρυνση στο σύστημα κινείται στα 1,3 δισ. ευρώ ετησίως ενώ από τις ελαστικές μορφές απασχόλησης το κόστος ανέρχεται στα 2,4 δισ. ευρώ ετησίως.

Η αύξηση του πλήθους των συνταξιούχων σε συνδυασμό με την παράλληλη έκρηξη των ευέλικτων μορφών απασχόλησης και την ανεργία προκαλεί εκρηκτικές επιπτώσεις. Σήμερα 1,2 εργαζόμενοι (οι 6 στους 10 είναι με μισούς μισθούς λόγω των ευέλικτων μορφών εργασίας) συντηρούν έναν συνταξιούχο! Σε ένα υγιές αναδιανεμητικό ασφαλιστικό σύστημα η αναλογία είναι 4 προς 1. Η τάση είναι κατά τη δεκαετία του 2020 ένας εργαζόμενος να συντηρεί έναν συνταξιούχο!

Στην ανάλυση του Ρομπόλη χρησιμοποιούνται κατάλληλα προσαρμοσμένοι πίνακες θνησιμότητας ώστε να ενσωματώνουν την τάση της αύξησης του προσδόκιμου ζωής και να λαμβάνουν υπόψη τις μειώσεις των συντάξεων που θα συντελεστούν από 1/1/2019 λόγω του Μεσοπρόθεσμού Προγράμματος Δημοσιονομικής Προσαρμογής 620 ευρώ (μεικτά) κύρια και 145 ευρώ (μεικτά) επικουρική σύνταξη ενώ θεωρούν όλες τις άλλες οικονομικές και δημογραφικές παραμέτρους σταθερές. Και όπως εκτιμά ο ίδιος, το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης στην Ελλάδα θα επιβαρυνθεί μόνο εξαιτίας της αύξησης του προσδόκιμου ζωής κατά 37,3 δισ. ευρώ σε παρούσες αξίες. Η συνολική αυτή επιβάρυνση μεταφράζεται σε περίπου 1,3 δισ. ευρώ ανά έτος για την περίοδο 2017-2057. Το εύρημα αυτό αναδεικνύει με τον πιο εύληπτο τρόπο ότι η χρηματοδότηση της επιβάρυνσης του Ασφαλιστικού εξαιτίας της αύξησης του προσδόκιμου ζωής, με περαιτέρω περικοπές των συντάξεων (κύριων και επικουρικών), είναι ανεπαρκής και περιορισμένη. Αντίθετα, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, η κάλυψη της επίδρασης της αύξησης του προσδόκιμου ζωής με ρυθμό δύο έτη ανά δεκαετία απαιτεί επαρκή χρηματοδότηση που μπορεί να προέλθει μόνο με μέσο ετήσιο ρυθμό μεταβολής (1,5%-2%) του ΑΕΠ, συμβάλλοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο, μεταξύ των άλλων, στον περιορισμό του χάσματος μεταξύ παραγωγικότητας και κοινωνικών ανισοτήτων στη χώρα μας.

Ο Σάββας Ρομπόλης μιλώντας στα «ΝΕΑ» έκρουσε καμπανάκι για την κατάσταση του ασφαλιστικού συστήματος τη δεκαετία 2020-2030, τονίζοντας: «Τη δεκαετία 2020-30, όπως είναι ο ελληνικός πληθυσμός σήμερα, με τη βάση δεδομένων που έχουμε εμείς, φαίνεται ότι θα συντελεστεί το φαινόμενο που λέμε στην κοινωνική ασφάλιση “baby boom”. Δηλαδή, θα έχουμε μία μεγάλη αύξηση των συνταξιούχων λόγω γήρανσης του πληθυσμού. Στη δεκαετία αυτή θα συνταξιοδοτηθούν στην Ελλάδα αυτοί που γεννήθηκαν τη δεκαετία του 1960. Και σε αυτή τη δεκαετία έχουμε το υψηλότερο ποσοστό γεννήσεων από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο».
Με αφορμή την εκτίμηση ότι την επόμενη 20ετία ο πληθυσμός της χώρας θα μειωθεί έως και 1 εκατομμύριο, ο Ρομπόλης σημείωσε: «Αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία είναι ότι, αν τελικά πάμε προς αυτήν την κατεύθυνση, υπάρχουν δύο ζητήματα. Το ένα σε σχέση με το Ασφαλιστικό. Εμείς είδαμε ότι για να αποκατασταθεί η αρνητική επίπτωση της γήρανσης του πληθυσμού στο Ασφαλιστικό θα πρέπει κάποια στιγμή στο μέλλον να χρειαστεί να μειωθούν οι συντάξεις περαιτέρω 17,5%». Και πρόσθεσε: «Η ελληνική πολιτεία από χθες ενόψει αυτής της κατάστασης πρέπει να διαμορφώσει μία ολοκληρωμένη δημογραφική πολιτική. Και σήμερα να την είχαμε έτοιμη και να την εφαρμόζαμε αργεί να αποδώσει». Επισημαίνεται ότι το προσδόκιμο ζωής είναι μια πολύ σημαντική παράμετρος για τη βιωσιμότητα των συνταξιοδοτικών συστημάτων δεδομένου ότι συνεπάγεται μεγαλύτερο χρόνο πληρωμής των συντάξεων και άρα αύξηση των δαπανών των συνταξιοδοτικών συστημάτων.