Οι βουλευτικές εκλογές του 1926 που έμειναν στην ιστορία

Έμειναν στην ιστορία για τρεις λόγους:

• Ήταν οι πρώτες εκλογές μετά το 1862 που έγιναν με ψηφοδέλτιο
• Εφαρμόστηκε για πρώτη φορά η απλή αναλογική
• Ενώ το ΚΚΕ έκανε την παρθενική του εμφάνιση στη Βουλή

Ο στρατηγός Γεώργιος Κονδύλης ήταν ο ισχυρός άνδρας στην ελληνική πολιτική ζωή εκείνης της περιόδου. Είχε ανατρέψει τον δικτάτορα Θεόδωρο Πάγκαλο στις 26 Αυγούστου 1926 και είχε καταστείλει το φιλοπαγκαλικό κίνημα των Ζέρβα και Δερτιλή λίγες μέρες αργότερα (9 Σεπτεμβρίου 1926). Κυβερνούσε και αυτός δικτατορικά, αλλά από την πρώτη μέρα της εξουσίας του είχε καταστήσει σαφές ότι σύντομα θα διενεργήσει εκλογές.

Ο Γεώργιος Κονδύλης (14 Αυγούστου 1879 – 31 Ιανουαρίου 1936) ήταν Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός, δύο φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας μετά από δύο πραξικοπήματα, αντιβασιλέας, πολλές φορές βουλευτής και υπουργός.

Γεννήθηκε στον Προυσό Ευρυτανίας. Σε ηλικία 18 χρονών κατατάχθηκε εθελοντής στο στρατό (πεζικό) και συμμετείχε στην Κρητική Επανάσταση του 1896. Ήταν οπλαρχηγός στο Μακεδονικό αγώνα (1904-1908) στην περιοχή Καστοριάς και Μοριχόβου.

Μετά το τέλος του Μακεδονικού Αγώνα στάλθηκε σε ειδική αποστολή ως δάσκαλος στο χωριό Οργάς της Ανατολικής Θράκης, το 1910, όπου προήχθη σε ανθυπολοχαγό.

Ως υπολοχαγός στους Βαλκανικούς πολέμους (1912-1913), υπηρετώντας στο 5ο Σύνταγμα της υπό τον Μανουσογιαννάκη 5ης Μεραρχίας. Διακριθείς στους πολέμους αυτούς προήχθη σε λοχαγό.

Το 1915 λόγω των εξαιρετικών ικανοτήτων του τοποθετήθηκε αξιωματικός του Επιτελείου της 6ης Μεραρχίας παρότι δεν προερχόταν από τη Σχολή Ευελπίδων.

Κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο συμμετείχε στις επιχειρήσεις του Βουλγαρικού μετώπου (1916-1918).

Ειδικότερα το 1916 με την έκρηξη του Κινήματος της Θεσσαλονίκης, συμμετέχοντας σ΄αυτό προήχθη ταγματάρχης και τέθηκε επικεφαλής των ταγμάτων του λεγόμενου Στρατού Εθνικής Αμύνης αναλαμβάνοντας στη συνέχεια διοικητής του συντάγματος Σερρών.

Συμμετείχε στη μάχη του Σκρα όπου διακριθείς προήχθη κατ΄ εκλογή αντισυνταγματάρχης, αναλαμβάνοντας τη διοίκηση του συντάγματος Καλαμών.

Συμμετέχοντας στην εκστρατεία στην Ουκρανία (1919) ως διοικητής συντάγματος της 13ης Μεραρχίας προήχθη συνταγματάρχης.

Με το άδοξο τέλος της τελευταίας στάλθηκε στις επιχειρήσεις στη Μικρά Ασία (1919-1920), όπου έδρασε κυρίως στην περιοχή Σαλιχλή. Απέδρασε από την Τουρκία ντυμένος απλός φαντάρος,με την βοήθεια του Αριστείδη Βέττου του Ζήκου από την Κεραμίτσα Θεσπρωτίας, ο οποίος ήταν ο ταχυδρόμος των Ελλήνων στρατιωτών,φοβούμενος απόπειρα δολοφονίας από την Ελληνική Κυβερνηση.

Όταν έφτασε σώος στην πατρίδα, υποσχέθηκε στον ταχυδρόμο ότι όταν έρθει στα πράγματα, θα τον βοηθήσει, όπως και έγινε, αφού τον διόρισε στα ΤΤΤ, μετέπειτα ΟΤΕ.

Μετά τις εκλογές του 1920 (1 Νοεμβρίου), εγκατέλειψε την μονάδα του και εγκαταστάθηκε αυτοβούλως στην Κωνσταντινούπολη απ’ όπου άσκησε οξύτατη αντιπολίτευση στην τότε νέα ελληνική κυβέρνηση.

Με την Επανάσταση του 1922 επανήλθε στο στρατό και τοποθετήθηκε διοικητής της Μεραρχίας Κρήτης που δρούσε τότε στον Έβρο την οποία και αναδιοργάνωσε.

Όταν εκδηλώθηκε το κίνημα Γαργαλίδη-Λεοναρδόπουλου (1923) βρισκόταν στη Θεσσαλονίκη όπου και ανέλαβε ο ίδιος την καταστολή του και στη συνέχεια φθάνει στην Αττική όπου και κατόρθωσε παρά τον Κιθαιρώνα να εξαναγκάσει τα επαναστατικά εκεί στρατεύματα να παραιτηθούν των ενεργειών τους. Για την ταχύτατη αυτή δράση του αποκαλούνταν «Κεραυνός».

Κατόπιν παραίτησής του αποστρατεύθηκε τον ίδιο χρόνο με το βαθμό του υποστρατήγου. Ως αξιωματικός αναδείχθηκε, κυρίως, για το θάρρος που επέδειξε στις μάχες, αλλά και για τις στρατηγικές του ικανότητες.

Πηγές: Wikipedia/sansimera