Ζακυνθινό καρναβαλικό και ερωτικό

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Είμαι παλιός Ζακυνθινός
και λίγο ερωτιάρης,
είμαι στην πιάτσα τίμιος,
δεν είμαι κατεργάρης.

Έχω καπέτα τα μαλλιά,
μπονέδες δυο τσόντες,
μουστάκι στριφομάλακτο
και δώθε-κείθε πόντες.

Καρό σακάκι τσίφτικο,
πλατείο το κολέτο,
παπούτσι φίνο,

ασπρόμαυρο, γαρούφαλλο στο πέτο.

Με λένε αγαπητικό,
βάνω και μυρουδίες,
σαν καμπανέλι σε γιορτή,
χτυπάνε οι καρδίες,

Τη μέρα έχει ανάπαυση,
κιθάρα την εσπέρα,
καντάδες στα σοκάκια τσης,
έχω και βιολετέρα.

Όταν η νύχτα απλωθεί
και βγαίνει το φεγγάρι,
κάτω στο παραθύρι τση,
χάραμα θα με πάρει.

Τση λέω τραγούδια ερωτικά,
μπαίνω μεσ΄την καρδιά τση,
κ΄αυτή μου γνέφει οιιιμε,
μου λέει να πάω κοντά τση.

Τση λέω τραγούδια τση καρδιάς,
κι αυτή μου λέει πεθαίνω,
του πέτου το γαρούφαλο,
με ένα φιλί τση στέλνω.

Κουρδίζω την κιθάρα μου,
χα’ι’δεύω το μουστάκι,
θα κρεμαστώ στ΄αγιόκλημα,
να πάρω το φιλάκι.

Είμαι παλιός Ζακυνθινός
και μορφονιός στην πιάτσα,
αρέσω, είμαι νόστιμος,
κρατάω κ΄από ράτσα.