Eretikoi στίχοι

Ο αχώριστος φίλος κι ακλόνητος

Ο αχώριστος φίλος κι ακλόνητος
ViberViber MessengerMessenger WhatsAppWhatsApp
Ακούστε το άρθρο
Έχω ένα φίλο αχώριστο,
πάντα μιλάμε βράδυ,
παλιός δεσμός κι ακλόνητος,
εγώ και το σκοτάδι.
 
Νιώθω μαζί του ελεύθερος,
μ΄ έχει… με προστατεύει,
καλύπτει και τον ίσκιο μου
κι αυτός δεν κινδυνεύει.
 
Είναι ο καλός μου σύντροφος,
είναι μια άλλη σχέση,
έχει το μαύρο πέπλο του
και στην καρδιά μου θέση.
 
Και μου κρατάει συντροφιά,
τση μαύρες μου τση νύχτες,
όταν στην ώρα μάγισσα,
κολλάνε οι λεπτοδείκτες.
 
Όταν με καίει η σιωπή
και τ΄ όνειρο είναι τρόμος,
που ψάχνεις για διέξοδο
και δεν υπάρχει δρόμος.
 
Με κρύβει απ΄ τση φοβίες μου
κι αυτά που με λυγάνε,
νέφη και ανασφάλειες
κι όσα με κυνηγάνε.
 
Στο φως, πολλά παράλογα,
βλέπω… και αδικίες,
και ζω σε χαρακώματα,
του κόσμου τσι κακίες.
 
Ή ημέρα ανοίγει μέτωπα,
που οφείλεις ν΄ αποκρούσεις,
προκλήσεις ανεξέλεγκτες,
θυμός κι όλο συγκρούσεις.
 
Πολύ το βάρος του ώμου μου…
δεν λέω να γονατίσω,
αργεί να πέσει ο ήλιος τσους
και τρέμω να ρωτήσω.
 
Στο φως χάνω τον έλεγχο,
με βλέπουν, μου γελάνε,
να ξέρουν κάθε κίνηση,
καρτέρι μου φυλάνε.
 
Και νιώθω ένα θύμα τσους,
ζώο εγκλωβισμένο,
δίχως πληγές και αίματα
κι όμως τραυματισμένο.
 
Σαν πέσει η νύχτα χάνομαι,
με ψάχνουνε που να΄ μαι,
με κρύβει το σκοτάδι μου
κι εκεί κρυφομιλάμε.
 
Μου λέει δεν είσαι μόνος σου,
εσύ είσαι στη μέση,
στην αγκαλιά μου αν πρόσεξες
έχουνε κι άλλοι θέση.
 
Πολύς ο κόσμος φίλε μου,
που κρύβεται σε μένα,
έχουν κάτι ανάλογο
και μοιάζουνε με σένα.
 
Ή ημέρα έχει πόλεμο
κι ανακωχή το βράδυ,
γι αυτό στην πλήρη απόγνωση,
αρέσει το σκοτάδι.
Καστρινός από το Ζάντε

Ολες οι Ειδήσεις

Ειδήσεις Top Stories
X