Αγωνίζονται με νύχια και με δόντια να στηρίξουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Του Θανάση Λυρτσογιάννη

Ωρες-ώρες μένεις ενεός για να μην πω το λαϊκότροπο κάγκελο, ακούγοντας καθηγητές, αναλυτές, δημοσιογράφους και άλλους ειδικούς ή δήθεν ειδικούς, να εφευρίσκουν τρόπους να ενισχύσουν το προφίλ του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Εχεις την εντύπωση ότι βρίσκεσαι σε μία κατάσταση όπου κυριαρχεί το «νυν υπέρ πάντων αγών».  Μάλιστα τις απόψεις, τις ιδέες επιχειρούν να τις πασπαλίσουν με μία χρυσόσκονη ιστορικότητας, λες και η σημερινή εποχή που ζούμε έχει καμία σχέση με οποιαδήποτε μεταπολεμική περίοδο.

Να για παράδειγμα ο καθηγητής και δημοσκόπος του πανεπιστημίου Μακεδονίας Νίκος Μαραντζίδης μας λέει με επιστημονικό δήθεν ύφος (πως αλλιώς να προσδώσει κύρος στα λεγόμενά του). «Η παγίωση της διαφοράς της ΝΔ με τον ΣΥΡΙΖΑ έχει τη δυναμική να εξελιχθεί σε μια περίοδο που θυμίζει την κυριαρχία του CDU στη Γερμανία και της Χριστιανοδημοκρατίας στην Ιταλία. «Το κοινό στοιχείο», λέει «είναι ότι το κόμμα που κυριαρχεί δεν χρειάζεται να έχει τρομερά ποσοστά, αρκεί να έχει ένα σύστημα συμμαχιών που να του επιτρέπει να είναι κάθε φορά αυτό στην κυβέρνηση». Η δυναμική αυτή, αν επιβεβαιωθεί, «μπορεί να επιτρέψει στη ΝΔ του Μητσοτάκη να ξεπεράσει το όριο των δύο θητειών, που ήταν ο πήχης για τις περισσότερες κυβερνήσεις στη Μεταπολίτευση».

Να με συγχωρήσει ο σεβαστός καθηγητής (πάντως εγώ είμαι οπαδός του πρώτου καγκελάριου της Γερμανίας Οτο Φον Μπίσμπαρκ ο οποίος είπε το περίφημο δύο τρεις καθηγητές και η χώρα καταστράφηκε) ο οποίος στην προσπάθειά του να υποστηρίξει πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί να ξεπεράσει ακόμα και το όριο των δύο θητειών, κάνει ανιστόρητες συγκρίσεις μεταξύ διαφορετικών χωρών και προπαντός διαφορετικών ιστορικών περιόδων.

Θα του θέσω ένα απλό ερώτημα. Αλήθεια με ποιον θα μπορέσει να συμμαχήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Ιστορικά στην Ελλάδα τα μικρά κόμματα που εμφανίζονται σε ταραγμένες περιόδους, εξαφανίζονται όταν εκλείπουν τα στοιχεία που τα ανέδειξαν (πάντως το φαινόμενο δεν είναι ελληνικό και παρατηρείται σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Στη Γαλλία ο Μορίς Ντιβερζέ, ο μέγιστος συνταγματολόγος, το αποκαλούσε πουζαντίσμ). Επιπλέον θα ήταν χρήσιμο και ωφέλιμο να μας πει ποιες ιστορικές ομοιότητες βρίσκει με την Ιταλία και τη Γερμανία των εποχών που κυριαρχούσε πολιτικά η Χριστιανοδημοκρατία.

Επίσης, θα ήθελα να του επισημάνω ότι πριν στηριχτεί στις ελληνικές δημοσκοπήσεις για να εξάγει συμπεράσματα ή να κάνει υπερβατικούς συλλογισμούς περί παγιοποίησης της διαφοράς (αλήθεια ποια παγιοποίηση υπάρχει όταν η ΝΔ σε λιγότερο από ένα χρόνο υποχώρησε ακόμα και 8 μονάδες ανάλογα με τη δημοσκόπηση  και ο ΣΥΡΙΖΑ παρά τις αδυναμίες κέρδισε ως 4 μονάδες, επίσης ανάλογα με τη δημοσκόπηση) ας ρίξει μία ματιά στο τελευταίο Ευρωβαρόμετρο, σύμφωνα με το οποίο το 71% δεν εμπιστεύεται την κυβέρνηση Μητσοτάκη, το 90% κρίνει αρνητικά την ελληνική οικονομία, το 78% (υψηλότερο ποσοστό στην Ευρώπη) των νοικοκυριών έχει υποστεί μεγάλες ζημιές στους μήνες της επιδημίας από την πολιτική του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Για περαιτέρω ποιοτικά στοιχεία ας ρίξει μία ματιά στο παρακάτω γράφημα.

Και θα κλείσω με τον αέρα που αρχίζει να πνέει στις ΗΠΑ με τις πολιτικές και προπαντός τις διακηρύξεις του Τζο Μπάιντεν και στη Γερμανία με το ενδεχόμενο της νίκης των Πρασίνων, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, και να ρωτήσω τι σχέση έχουν όλα τα νέα μηνύματα, οι νέες πολιτικές με τον ακραία νεοφιλελεύθερο Κυριάκο Μητσοτάκη.

Θα ήταν πολύ ενδιαφέρουσα μία επιστημονικά τεκμηριωμένη απάντηση του κυρίου Μαραντζίδη.

Τέλος ο κύριος Μαραντζίδης αν θέλει ας ρίξει μία ματιά και στο δημοσίευμα του eretikos.gr θα τον βοηθήσει να εμπλουτίσει τα στοιχεία του και τις γνώσεις τους για τις δημοσκοπήσεις.

Δημοσκόπηση: Η απίστευτη κατάρρευση της κυβέρνησης Μητσοτάκη σε αριθμούς

Σημαντική σημείωση: Επειδή το Φέισμπουκ δεν μοιράζει σε όλους τα άρθρα του Θανάση Λυρτσογιάννη, αν θέλετε να διαβάζετε τα άρθρα του, κάντε κλικ εδώ και εγγραφείτε στο Newsletter του eretikos.gr.