Αν ήμουν ο Αλέξης Τσίπρας…

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Στη χώρα μας είναι γνωστή, διαδεδομένη και πολυφορεμένη η φράση αν ήμουν πρόεδρος ή επί το γενικότερον αν ήμουν εγώ…

Παρότι θεωρώ πως πρόκειται για έκφραση του αμετροεπή εγωκεντρισμού του νεοέλληνα, του ξερόλα νεοέλληνα, θα την υιοθετήσω για λίγο γιατί με βοηθά να απευθυνθώ στον Αλέξη Τσίπρα.

Αν λοιπόν ήμουν ο Αλέξης Τσίπρας θα αναρωτιόμουνα, γιατί οι συνταξιούχοι δεν με εμπιστεύονται. Γιατί το 59,7% αισθάνονται περισσότερο ασφαλείς με τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο τιμόνι της χώρας και μόνο το 24,8% με εμένα.

Θα αναρωτιόμουνα γιατί συμβαίνει αυτό από τη στιγμή που η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, κατακρεούργησαν τις συντάξεις, ενώ κι΄ εγώ έκανα μεν περικοπές, αλλά πολύ μικρότερες. Αφήστε που από την 1 Ιανουαρίου 2019 έδωσα αυξήσεις σε 620.000 συνταξιούχους, δεν μείωσα το αφορολόγητο.

Δεν χρειάζεται να επεκταθούμε περισσότερο και να κρατήσουμε κι΄άλλο το ρόλο του Αλέξη Τσίπρα.

Γιατί άραγε Αλέξη η έρευνα της Rass δείχνει πως οι συνταξιούχοι προτιμούν τον Κυριάκο Μητσοτάκη από εσένα; Αναρωτήθηκες τι δεν έκανες καλά; Γιατί Αλέξη, ενώ το 68% από τους αναποφάσιστους είναι νέοι ως 44 ετών, η επικοινωνιακή σας καμπάνια αλλού στοχεύει, παραγνωρίζοντας τη σημασία να μιλήσει πολύ συγκεκριμένα στους νεώτερους ψηφοφόρους; Κι΄ αυτό τη στιγμή που το 45,7% των νέων από 17 ως 34 ετών αισθάνονται πιο ασφαλής με εσένα στο τιμόνι έναντι 28,5% με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και συνεπώς έχεις πλεονέκτημα αν απευθυνθείς σε αυτούς του ψηφοφόρους;

Θα μπορούσαν να ακολουθήσουν πολλά ακόμα ερωτήματα και ερωτηματικά.

Η απάντηση Αλέξη Τσίπρα κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι πως ξεχάσατε να ακούτε τους πολίτες. Ξεχάσατε να πιάνετε το σφυγμό της κοινωνίας και να κάνετε τις απαραίτητες διορθωτικές κινήσεις. Αυτές τέλος πάντων, που σας επέτρεπαν οι συμφωνίες με τους δανειστές. Γιατί αν αφουγκραζόσασταν τους πολίτες πολλά θα μπορούσατε να είχατε κάνει και πολύ περισσότερα να αποφύγετε.

Κορυφαίο παράδειγμα οι 120 δόσεις για τις επιχειρήσεις. Προτίμησε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος και υιοθέτησε η κυβέρνησή σου, να αποφύγει την κίτρινη κάρτα των δανειστών, αντί να επιλέξει να βγάλει το βρόχο από το λαιμό των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, τη ραχοκοκκαλιά της ελληνικής οικονομίας, την υπερφορολογημένη μεσαία τάξη. Κι΄ αυτό γιατί άραγε; Γιατί είχατε κλειστά τα αυτιά σας. Αν ακούγατε τους πολίτες δεν θα αναγκαζόσασταν να πάτε σε Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, η οποία σημειωτέον επικοινωνιακά είναι λάθος.

Η απάντηση, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι επίσης, πως αρκετοί από τους υπουργούς σου ξέχασαν, ενδεχομένως και να μην έμαθαν ποτέ, πως στα βασικά τους καθήκοντα είναι να παρουσιάζουν το έργο που έκαναν, το οποιοδήποτε έργο τέλος πάντων, στους πολίτες και την κοινωνία.

Για να μην αναφερθώ σε υπουργούς που καθισμένοι στην καρέκλα της εξουσίας παρήγαγαν περίπου μηδενικό έργο. Και παρότι ήταν αντιπαραγωγικοί, εσύ τους κρατούσες στην κυβέρνηση.

Και γιατί παρακαλώ όλα αυτά; Γιατί Αλέξη εκτός από την αποστασιοποίηση υπουργών και άλλων στελεχών από την κοινωνία, είχατε και το μεγάλο πρόβλημα, ενός μικρού, ατροφικού για να μην πω ανύπαρκτου στην κοινωνία, κόμματος.

Αλέξη όσο χαρισματικός κι΄αν είσαι (και είσαι) δεν θα κερδίσεις το στοίχημα του μέλλοντος αν δεν κάνεις restart. Ιδίως στο κόμμα. Για να σταθείς έχεις ανάγκη από ένα μεγάλο, μαζικό γνήσια λαϊκό και προπαντός αντιγραφειοκρατικό κόμμα… Και πολλά άλλα ασφαλώς τα οποία θα εκθέσουμε σε μελλοντικά μας σημειώματα μετά τις εκλογές…

Θανάσης Λυρτσογιάννης