~Η εκδίκηση~

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Το φεγγάρι και τ’ αστέρια
Κύκλους κάνουν και χορεύουν
Και τον ήλιο δεν αφήνουν
Να ζει όπως παλιά.
Αγριεμένη η θάλασσα
Καταπίνει το φεγγάρι
Και τ’ αστέρια τρέχουνε για να σωθούν.
Σαν βγαίνει όμως ο ήλιος,
Να ζήσει όπως παλιά
Και πάλι νιώθει άσχημα
Στου ονείρου τη σκιά…
Ο ουρανός θυμώνει και αυτός!
Τ’ αστέρια χαθήκανε εντελώς, σαν σκάει ο τελευταίος κεραυνός.
Ο ήλιος μένει μόνος του
Δίχως φεγγάρι, δίχως αστέρια
Δίχως ουρανό!
Και ζεσταίνει τη θάλασσα να την εκδικηθεί.
Ήλιε μου τι έχεις;
Γιατί με καις;
Μήπως εμένα δε με θες;
Γελά ο ήλιος κι απαντά
Στου ονείρου τη σκιά…
Θάλασσα μου σ’ αγαπώ
Και για σένανε πονώ
Μα δίχως φεγγάρι, άστρα κι ουρανό
Πως περιμένεις να ζω;
Ήλιε μου σε πλήγωσαν!
Σου ραγίσαν τη καρδιά!
Εκδίκηση επιζήτησα…
Για σένανε μονάχα!
Θάλασσα μου σ’ αγαπώ
Και θα στο λέω όσο ζω..
Μα η εκδίκηση είναι για αυτούς
Που ζούνε χαμηλά!
Τότε η θάλασσα σώπασε.
Ανοίξαν οι ουρανοί,
Οι φίλοι όλοι βρεθήκανε
Και ζήσανε μια ευτυχισμένη ζωή

Άννα Κεκεμπάνου
Φωτογραφία: Δέσποινα Πάτσιου

Επιμέλεια Ενότητας:Αυγουστάτου Σόφη