Ελλάδα

Πέθανε ο θρυλικός Σαμψών

Πέθανε ο θρυλικός Σαμψών
ViberViber MessengerMessenger WhatsAppWhatsApp
Ακούστε το άρθρο

O θρυλικός παλαιστής Σαμψών άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία ενενήντα ετών σήμερα στις 06.15 το πρωί, από ανακοπή καρδιάς, ενώ νοσηλευόταν από την περασμένη Δευτέρα με πνευμονία στο νοσοκομείο Αγία Όλγα.

Σύμφωνα με τα παιδιά του «Έφυγε όπως το επιθυμούσε, γρήγορα και ανώδυνα».

Γύρω στα εξήντα ο Σαμψών αποσύρθηκε από το θέαμα του δρόμου. Τις ήσυχες πλέον µέρες του τις περνούσε στο σπίτι του, ένα προσφυγικό οίκηµα στη Νέα Ιωνία όπου ζει από το ’66, απολαµβάνοντας τις επισκέψεις των παιδιών και των εγγονών του.

Ο Σαμψών την εποχή της μεγάλης δόξας του

Από τη Μονµάρτρη των Αθηνών στην εξορία

Ο θρυλικός αθλητής που έγραψε ιστορία µε την υπεράνθρωπη δύναµη και το θάρρος του γεννήθηκε το 1929 από Πόντιους γονείς που ξεριζώθηκαν από την Τραπεζούντα και εγκαταστάθηκαν στην Καλλιθέα, αρχικά στις παράγκες της Συγγρού και έπειτα στου Χαροκόπου, όπου µεγάλωσε µε στερήσεις και σκληρή δουλειά. Στη Μονµάρτρη των Αθηνών, όπως αποκαλούνταν τότε η Καλλιθέα, οι πρόσφυγες από τον Πόντο δεν ήταν καλοδεχούµενοι, γεγονός που δηµιούργησε πολλά προβλήµατα στην οικογένεια που πάσχιζε να στήσει τη ζωή της από την αρχή.

Η Κατοχή τον βρήκε να εργάζεται στα ανθρακωρυχεία Πεζά στην Καλογρέζα, την εποχή που είχαν µετακοµίσει οικογενειακώς στο Νέο Ηράκλειο. Εκεί, όταν µια µέρα, στα 13 του, ένας 18άχρονος Γερµανός στρατιώτης τον προκάλεσε να παλέψουν, για πρώτη φορά κατάλαβε ότι η δύναµή του, που την είχε κληρονοµήσει από τον πεχλιβάνη παππού του, ήταν αντιστρόφως ανάλογη της ηλικίας του. Η νίκη του ∆αβίδ εναντίον του Γολιάθ ήταν η αφορµή για να αφοσιωθεί στην ελεύθερη πάλη κάτω από τις οδηγίες του Χαρίλαου Μοσχίδη. Η Απελευθέρωση τον βρήκε στον Πειραϊκό Σύλλογο κάτω από τις οδηγίες των Παπαδάκη, Μωραΐτη και Κωτσόβολου.

«Μεγάλωσε µέσα στο ΕΑΜ και έκανε εξορία στην Ικαρία το 1947 στα “µεγάλα µαζέµατα” που έκαναν τότε για “εγκλήµατα κατοχής”», όπως λέει ο γιος του Χρήστος, ο οποίος διευκρινίζει: «Σύντοµα τον άφησαν να φύγει από την Ικαρία. ∆εν µπορούµε να τον κατατάξουµε στους ανθρώπους που κυνηγήθηκαν έκτοτε, αν και δέχτηκε παρενοχλήσεις από την αστυνοµία και στην περίοδο της δικτατορίας και στη µεταπολίτευση όταν τον συνέλαβαν για επαιτεία, παρότι για τις δηµόσιες εµφανίσεις έπαιρνε άδεια από τις κοινότητες και τους αστυνοµικούς διοικητές. Η ιδεολογία του είναι σταθερά στον χώρο της Αριστεράς, ωστόσο πάντα απέφευγε να συµµετέχει σε κοµµατικές αντιπαραθέσεις».

Στον Πειραιά σε επίδειξη δύναμης την 1/1/1965

Και το όνοµα αυτού… νέος Σαµψών

«Στις αρχές της δεκαετίας του ’50, την περίοδο που υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία, µυήθηκε στις αθλητικές επιδείξεις δύναµης από τον Ανδρέα Ανδριά. Τις πρώτες επιδείξεις τις έκανε στον στρατό, όπου µαζευόταν ολόκληρο το σύνταγµα για να τον δει» λέει ο Χρήστος. Η κατάσταση που επικρατούσε στη µεταπολεµική Ελλάδα τον ώθησε να ζει κυρίως στο εξωτερικό και µέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’70 περιόδευε συχνά στην Κύπρο, την Τουρκία, στις χώρες της βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής παίρνοντας µέρος σε τουρνουά πάλης κυρίως σε περιοχές όπου υπήρχε ελληνική οµογένεια.

Το όνοµα Σαµψών του δόθηκε σε έναν αγώνα του στο Ισραήλ, λόγω της δύναµης και της πλούσιας κόµης του. «Κάποιοι τον αποκάλεσαν Σαµψών, του άρεσε και το κράτησε. Στις λεζάντες που συνοδεύουν τις φωτογραφίες του σε εφηµερίδες της εποχής, όπως η “Αθλητική Ηχώ”, χρησιµοποιείται το όνοµα “Νέος Σαµψών”» διευκρινίζει ο Χρήστος.

Ο Σαµψών κάθεται δίπλα µας πίνοντας τον καφέ του όση ώρα τα παιδιά του αφηγούνται την ιστορία του και µας δείχνουν φωτογραφίες. Βλέπει τον εαυτό του σε νεαρή ηλικία και ζητάει από την Κατερίνα να του υπενθυµίσει το έτος και την τοποθεσία. Κοιτάζω τα πάλαι ποτέ ατσάλινα χέρια του, που πλέον δείχνουν ταλαιπωρηµένα.

Πάνω από το σώµα του πέρασαν φορτηγά και έσπασαν τόνοι µάρµαρο µε βαριοπούλες. Ο Σαµψών στα νούµερά του ως µασίστας έσερνε αυτοκίνητα, λύγιζε πρόκες µε τα δόντια, έσκιζε τράπουλες και τηλεφωνικούς καταλόγους, αποδρούσε από αλυσίδες. Εβγαζε αίµατα γνήσια, όπως έλεγε. Αρκετές φορές κινδύνεψε. «Μια φορά όµως κόντεψε να πεθάνει, την ώρα που περνούσε από πάνω του ένα φορτηγό, όταν ο οδηγός φοβήθηκε και πάτησε φρένο, µε αποτέλεσµα το όχηµα να µείνει επάνω του και να του σπάσει τα πλευρά. Ποτέ ωστόσο δεν έµεινε στο νοσοκοµείο, όπως ποτέ δεν φοβήθηκε τον θάνατο» λέει η Κατερίνα. Οταν τον ρωτούσαν έλεγε ότι θέλει να πεθάνει όρθιος όπως τα δέντρα.

Στις επιδείξεις δύναµης δεν έβγαζε δίσκο (το θεωρούσε υποτιµητικό), αλλά είχε δύο χαρτοφύλακες όπου µάζευε τη συνδροµή των θεατών. Με αυτά τα χρήµατα και µε εκείνα από τις µεταφορές επίπλων που έκανε µε το φορτηγό του (µια δουλειά που του εξασφάλισε τη σύνταξη µε την οποία ζει τώρα) συντήρησε την οικογένειά του και υποστήριξε τις σπουδές της Κατερίνας ως τεχνολόγου ιατρικών εργαστηρίων και του Χρήστου ως τεχνολόγου ραδιολογίας-ακτινολογίας. Τα παιδιά του τον έχουν δει µόνο σε µία παράσταση. «∆εν ήθελε να µας παίρνει µαζί, γιατί δεν ήθελε να βλέπουµε τη βία. Η µοναδική φορά που τον είδαµε ζωντανά ήταν στα γυρίσµατα του ντοκιµαντέρ που έκανε η Μαρία Μαυρίκου για την ΕΡΤ» λέει ο Χρήστος.

Ο παππούς του ο πεχλιβάνης, από τον οποίο κληρονόμησε τη δύναμη

Πηγή documentonews.gr

Ολες οι Ειδήσεις

Ειδήσεις Top Stories
X