Σινεμά

Eretiki κριτική για την ταινία Η αόρατη κλωστή

Eretiki κριτική για την ταινία Η αόρατη κλωστή
ViberViber MessengerMessenger WhatsAppWhatsApp
Ακούστε το άρθρο

ΣΕΝΑΡΙΟ: Στην αόρατη κλωστή μας υποδέχεται η αφήγηση μιας γυναίκας, η οποία σύντομα κάνει γνωστό με τον τρόπο της, πως μιλά για το πρόσφατο παρελθόν. Δεκαετία του 1950. Η ιστορία αφορά τον Reynolds Woodcock. Είναι μόδιστρος, μέσης ηλικίας, με εκλεπτυσμένο γούστο στην υψηλή ραπτική και στις σαγηνευτικές γυναίκες. Στο πλευρό του βρίσκεται η αδερφή του Cyril, που παίζει στη ζωή του ένα ρόλο ανεξάρτητης συμβούλου και διαδεχόμενης μητέρας, αν και συνομήλική του, καθότι η δική τους έχει πεθάνει. Ο Reynolds θα γνωρίσει τη σερβιτόρα Alma Elson και σε ελάχιστες στιγμές, αφού της το ζητήσει και δεχτεί, θα βγουν ραντεβού και θα αισθανθούν μια αμοιβαία γοητεία σπάνιας έντασης. Θα την μετατρέψει γρήγορα σε “ανθρώπινο γλυπτό” και τελικά μούσα του. Όμως το πάθος για τη δουλειά του, ο κοινωνικός του κύκλος και η υπεράσπιση της ιδιωτικότητας χρόνου και χώρου (η οποία περιγράφει και την φοβία της δέσμευσης) που έχει αναπτύξει ο ιδιόρρυθμος μόδιστρος, θα της δώσουν μια αίσθηση περιθωριοποίησης. Ενώ συνεχίζει την αφήγηση, σε έναν άνθρωπο -ο ρόλος του οποίου θα γίνει γνωστός ως κομμάτι του σεναριακού παζλ- η Alma μας μεταφέρει σε έναν ασυνήθιστα σκοτεινό και αινιγματικό τρόπο έκφρασης της αγάπης. Όπως και της διεκδίκησής της μέσω της επιδιωκόμενης προσοχής.

 

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ο ορισμός της πραγματικής κομψότητας. Διακρίνεται σωστή κατανομή των χρωμάτων, χωρίς την παρουσία υπερβολής. Ωστόσο, εμφανίζονται στοιχεία που δείχνουν χαρακτήρα (όπως οι φούξια κάλτσες του Woodcock). Η διαδρομή με το αμάξι, θα εκφράσει αρχικά τη μοναξιά και τις ανησυχίες του (εξωτερική λήψη), ενώ από το ίδιο μέσο θα αποδοθεί το καλωσόρισμα της Alma στην ψυχή του (εσωτερική λήψη). Υπάρχουν πολλές οπτικές γωνίες που περιγράφουν το ίδιο θέμα: τους χώρους του Reynolds. Που διαφέρουν μερικώς. Λακωνική η απεικόνιση της απομονωμένης του κατοικίας. Ευφάνταστη εκείνη του χώρου της εργασίας του, με τις συνεργάτιδες κυρίες που μετατρέπουν τη ραφή σε τέχνη, φέροντας την ενδυμασία εργαστηριακής ποδιάς. Προκειμένου ο σκηνοθέτης να μας υποδείξει την ακρίβεια και την αυστηρώς ”επιστημονικά ηθική προσέγγιση”, που απαιτεί ο σχεδιασμός του μόδιστρου. Η διακριτικότητα θα συνοδεύσει τον πρωταγωνιστή ακόμα και σε στιγμές σωματικής και ψυχικής αρρώστιας. Εύστοχη η αναβίωση στοιχείων εποχής, όπως το επιτοίχιο  τηλέφωνο. Σωστή η εισαγωγή στο δύσπιστο χαρακτήρα της Cyril, από τις σελίδες του τετραδίου της. Ανατρεπτικές οι σκηνές παράτολμης αγάπης.

 

ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ: DANIEL DAY LEWIS: Μας ξαφνιάζει ξανά, επινοώντας μια άλλη φωνή. Η ερμηνεία του σε ο,τι αφορά την απόδοση του άγχους και των σωματοποιημένων κρίσεων θλίψης, είναι άρτια εκτελεσμένη. Παρομοίως, με την έκφραση της φοβίας της δέσμευσης του  R.Woodcock. Παρουσιάζει ενδιαφέρον, η απόδοσή του και η σχέση του με τον συντονισμό και την ανατροφοδότηση των υπόλοιπων ηθοποιών (κυρίως στις συγκρούσεις).  Λεπτομέρεια, που δεν γοητεύει, η υιοθέτηση (για λίγες στιγμές) μιας μίξης εκφράσεων του ταλαντούχου ηθοποιού John Malkovitch. Χωρίς να αποτελεί ”αγκάθι” κάτι τέτοιο. LESLEY MANVILLE: Πραγματικά πιστή στις πτυχές του χαρακτήρα. Μετουσιώνει αυτή την κρυστάλλινη αυτογνωσία της Cyril. Μιας γυναίκας που έχει τον έλεγχο της ζωής της και των υποχρεώσεων αυτής (μέχρι να γνωρίσει την Alma φυσικά). Εκφραστική στην διαρκή ψυχρότητα και την προσπάθεια ψυχικής χαρτογράφησης, λόγω δυσπιστίας, στο πρόσωπο της A.Elson. VICKY KRIEPS: Σε έναν πολύ απαιτητικό ρόλο, προς τέρψη των θεατών, πραγματώνει σε υποκριτική πράξη το πάθος, την αποφασιστικότητα, το μυστήριο, τις απόκοσμα νοσηρές μορφές έκφρασης που φέρει η αγάπη της κυρίας Elson. Είναι η γυναίκα που όλοι ονειρευόμαστε, με λίμπιντο, εξωτική προφορά, εξυπνάδα, παιδική αθωότητα, αλλά και απρόβλεπτη πανουργία, που κανείς μας δεν θέλει να αντιμετωπίσει.

Η Harriet S. Harris (Barbara Rose) μεταδίδει το προσωπικό της δράμα. Ο Brian Gleeson (Dr. Hardy) ερμηνεύει επαγγελματικά το ρόλο του. Η Julia Davis (Lady Baltimore) προκαλεί με το μπρίο και την περιέργειά της.

 

ΕΠΙΤΥΧΗΣ Ή ΑΝΕΠΙΤΥΧΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΩΝ 3 ΠΑΡΑΠΑΝΩ: Ο Paul Thomas Anderson χρησιμοποιεί χαρακτήρες, που εξαιτίας του δυναμισμού τους, του μυστηρίου που κρύβουν και τελικά αποκαλύπτουν, μας εκπλήσσει ευχάριστα. Οι αξιοπρόσεκτες συγκρούσεις των ρόλων μαζί με την απρόβλεπτη πλοκή, υπογράφουν ένα πολύ καλά εξελισσόμενο σενάριο. Ο ίδιος σκηνοθετεί,  ακολουθώντας με ανατρεπτική αλλά και λακωνική φαντασία τα συναισθήματα των ηρώων. Εξαιρετικός ο συμβολισμός της λεπτής γραμμής τοξικότητας-υγιούς ερωτικής σχέσης (πέραν των εξελίξεων της πλοκής). Πρωτότυπη η απόδοση φανταστικού στοιχείου (όραμα νεκρής μητέρας με σιωπηλή, νεανική, ευχάριστη όψη). Οι ερμηνείες είναι πρόκληση για πολλούς ηθοποιούς και αλληλοσυμπληρώνονται περίτεχνα. Επομένως η απόδοση αποδεικνύεται επιτυχής.

 

ΕΠΙΛΟΓΗ CASTING: Αρκεί να αναφέρουμε, ότι η υπεύθυνη Casandra Kulukundis με τις εύστοχες επιλογές της, αποτελεί τη σεμνή ηρωίδα των συντελεστών. Μπράβο!

 

ΜΟΥΣΙΚΗ/ΗΧΗΤΙΚΗ ΥΠΟΚΡΟΥΣΗ: Ξεκινά μέσω χαμηλών συχνοτήτων, λόγω λεπτότητας, που προσδίδουν στη φύση του έργου. Piano με κοντραμπάσο συνοδεύουν τη ζωή του Woodcock, προ γνωριμίας με την Alma. Ενώ τα διαδέχεται η πληρότητα του piano, εκφράζοντας τη συνεχή αρμονία και σιγουριά του Reynolds στο χρονικό διάστημα, όπου εργασία και ερωτική σύντροφος τον ολοκληρώνουν. Η μουσική ζωηρεύει, μαζί με το πάθος του ζευγαριού (προσθήκη βιολιών). Ηχητική ενίσχυση στο εργαστήρι ραπτικής. Αναφέρουμε πως κάποια στιγμή το piano κουράζει τον θεατή-ακροατή.

 

ΣΥΝΕΠΩΣ ΣΑΣ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΤΕ.

Η ΠΡΟΤΡΟΠΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ, Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΠΑΝΤΑ ΔΙΚΗ ΣΑΣ!

 

Ο eretikos κριτικός   Γ.Κ.

Ολες οι Ειδήσεις

Ειδήσεις Top Stories
X