Η εποχή της δημοσιογραφικής αλητείας και των τρολ…

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Ζούμε στην εποχή δημοσιογραφίας της αλητείας, των τρολ, των fake news, της παραπληροφόρησης, του εκβιασμού και του βιασμού της πληροφόρησης.

Ανθρωποι που στο παρελθόν δεν τολμούσαν να περάσουν ούτε από το πεζοδρόμιο όπου ήταν τα γραφεία των εφημερίδων, χωρίς σεβασμό στη δεοντολογία και ουσιαστικά στον πολίτη, χωρίς ηθικούς φραγμούς και με μόνο θεό το κλικ, που αποδίδει οικονομικό όφελος, έχουν στα χέρια τους μέσα και νομίζουν ότι είναι μικροί θεοί της πληροφόρησης, της επικοινωνίας και της επιρροής.

Μηχανισμοί που έστησαν τα κόμματα, τα γνωστά τρολ, για να επεμβαίνουν στην πληροφόρηση και την επικοινωνία χρησιμοποιώντας ακόμα και γκαιμπελικές μεθόδους στις οποίες κυριαρχούσε το γνωστό σλόγκαν όσο μεγαλύτερο το ψέμα, τόσο πιο πιστευτό γίνεται.

Δημοσιογράφοι οι οποίοι  δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να υπηρετήσουν οποιαδήποτε αφεντικά και πολιτικά ή οικονομικά συμφέροντα, να λειτουργήσουν ως κίλερ ανθρώπων και ιδεών, αρκεί να πάρουν παχυλή αμοιβή.

Είναι αυτοί που συνθέτουν το μεγαλύτερο μέρος των σημερινών μέσων ενημέρωσης, είναι η κυρίαρχη αντίληψη που δολοφονεί την πληροφορία, την ενημέρωση, τη σχέση εμπιστοσύνης  του πολίτη με την είδηση και το μέσο και εν τέλει καταστρέφουν έναν από τους απαραίτητους ιμάντες της λειτουργίας της δημοκρατίας μας, τα μέσα της δημοκρατικής διάδοσης της πληροφορίας και της διάχυσης των ιδεών.

Υπάρχει, ευτυχώς, και η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων στα Μέσα Ενημέρωσης, η οποία μετά την τελευταία κρίση προσπαθεί να επιβιώσει με το κακοπληρωμένο ρεπορτάζ, σε κλίμα εκβιασμού και τρομοκρατίας , απροστάτευτοι από τα συνδικαλιστικά τους όργανα και από την Πολιτεία.

Ζούμε λοιπόν στην εποχή του ίντερνετ, που τόσες ψευδαισθήσεις υπήρχαν για εκδημοκρατισμό της πληροφόρησης, χάρη στο χαμηλό κόστος δημιουργίας μέσων ενημέρωσης, που θα απάλλασσε την πληροφορία από το ζυγό των ισχυρών οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων και θα την απέδιδε όσο το δυνατόν καθαρή και γνήσια στον πολίτη-δέκτη του μηνύματος, χωρίς λογοκρισία και παράσιτα.

Μόνο που αγνοήσαμε, παραγνωρίσαμε και ξεχάσαμε πως η πλήρης απορρύθμιση σε οποιαδήποτε λειτουργία της κοινωνίας απέτυχε και ευνόησε τους αετονύχηδες, τους καπάτσους, τα… λαμόγια και εν τέλει τους ισχυρούς, οι οποίοι έχουν τις δυνατότητες να ασκούν ασφυκτικό έλεγχο με διάφορους τρόπους και μεθόδους, νόμιμες ή παράνομες, ακόμα και εγκληματικού χαρακτήρα.

Οι λίγες εξαιρέσεις δεν φτάνουν να λειτουργήσουν ως αντίβαρο, χάνονται στον πολύ δυνατό θόρυβο της ασυδοσίας, στο βουητό των fake news και της προπαγάνδας.

Και όσο το επικοινωνιακό περιβάλλον θα παραμένει αρρύθμιστο και όσο οι δημοσιογράφοι δεν θα αυτορρυθμίζονται, θα συνεχίζεται η εποχή της  αλητείας, της αγυρτείας και της αντιδημοκρατικής εκτροπής.

Το δικαίωμα στην πληροφόρηση και το δικαίωμα για πληροφόρηση θα βιάζονται καθημερινά και διαρκώς. Η μόνη αντίσταση προς το παρόν είμαστε εμείς οι πολίτες και η συνείδησή μας.

Θανάσης Λυρτσογιάννης