Η Γερμανία βλάπτει πολύ σοβαρά τα ελληνικά συμφέροντα

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Του Θανάση Λυρτσογιάννη

Η Γερμανία για άλλη μία φορά πήρε θέση υπέρ της Τουρκίας και κατά της Ελλάδας. Στο Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης αρνήθηκε να συμπεριλάβει θετική αναφορά για την Ελληνο-αιγυπτιακή συμφωνία για την ΑΟΖ, αλλά και σε μια πιο σκληρή φραστική καταδίκη των τουρκικών ενεργειών στην Ανατολική μεσόγειο σε βάρος των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, με αποτέλεσμα να μην υπάρξει κοινό ανακοινωθέν των «27» στο έκτακτο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της Ε.Ε.

Η γερμανική πλευρά δεν έχει κρύψει την ενόχλησή της για τη συμφωνία Ελλάδας και Αιγύπτου και δεν είναι κατανοητό το γιατί, αφού μόνο την Τουρκία και την κυβέρνηση του Σάρατζ στη Λιβύη βλάπτει. Η μόνη κατανοητή ερμηνεία μπορεί να δοθεί με την φιλοτουρκική στάση της Γερμανίας.

Το πρόβλημα με τη Γερμανία είναι πλέον πολύ μεγάλο. Αλήθεια, για να θέσουμε ένα απλό ερώτημα, όταν παρά τη διαφωνία των ΗΠΑ η γερμανική διπλωματία ολοκλήρωνε και υπέγραφε με τους Ρώσους τη συμφωνία για τον αγωγό Nord Stream 2, είπε κανείς στη Γερμανία από την Ουάσιγκτον ή κάποια άλλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα ότι θα έπρεπε πρώτα να έχει ενημερωθεί;

Δεν υποτίθεται ότι οι ΗΠΑ είναι σύμμαχος της Γερμανίας και οι δυο από κοινού αντίπαλοι της Ρωσίας; Μετά οι Γερμανοί σοκαρίστηκαν όταν οι ΗΠΑ αποφάσισαν να ξεκινήσουν απόσυρση μέρους των στρατευμάτων από τη χώρα τους και μετακίνηση σε άλλα σημεία.

Για να πάμε όμως πιο κοντά στο ζήτημα ενδιαφέροντος. Η Γερμανία που δεν βρήκε μια κουβέντα καταδίκης για το καταφανώς παράνομο σύμφωνο της Τουρκίας με τη διοίκηση της Τρίπολης, έχει το θράσος και “ξινίζει τα μούτρα της” απέναντι στην Ελλάδα, επειδή υπέγραψε μια νομιμότατη συμφωνία η οποία μάλιστα διπλωματικά εξισορροπεί την τουρκική αυθαιρεσία!

Πιθανώς έχοντας αφομοιώσει διδάγματα από τα Ίμια, όπου η Ελλάδα σύρθηκε στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης υπό το βάρος τετελεσμένου, την απόβαση σε ελληνική βραχονησίδα τουρκικών στρατευμάτων, έτσι και η Γερμανία “στράβωσε” όταν η Ελλάδα επεχείρησε να εξισορροπήσει το διπλωματικό τετελεσμένο με μια νόμιμη συμφωνία, η οποία προστατεύει και τα συμφέροντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης!

Από τη στιγμή που η Γερμανία δεν αντιλαμβάνεται το προφανές, ότι η ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) είναι και ευρωπαϊκή, η πολιτική της οπτική στρέφεται εναντίον και των συμφερόντων της Ένωσης.

Με δεδομένη και τη συμφωνία με τους Ρώσους για το φυσικό αέριο, θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι εάν τα ενεργειακά της συμφέροντα είναι τόσο κοντά με αυτά της Μόσχας, τότε όπως η ρωσική πολιτική δεν επιθυμεί την μερική αντικατάσταση των ρωσικών υδρογονανθράκων με αυτούς της Μεσογείου, έτσι και η γερμανική, κατά βάθος δεν επιθυμεί τη μείωση της εξάρτησης της Γηραιάς Ηπείρου από το ρωσικό φυσικό αέριο.

Κατά συνέπεια, σε ένα ακόμα σημείο, συγκεκαλυμμένα, στρέφεται εναντίον των συμφερόντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και γενικότερα αντιδρά σε μια πολιτική που υποτίθεται είναι γενικότερη, του δυτικού κόσμου.

Για να μην θυμηθούμε ότι η Γερμανία συνεχίζει να προμηθεύει με όπλα της Τουρκία.

Άρα, το Βερολίνο είναι ο πλέον ακατάλληλος διαμεσολαβητής στην ελληνοτουρκική διένεξη και ορθώς η Αθήνα ευθυγραμμίζει ολοένα και περισσότερο την πολιτική της με το Παρίσι (στο σημείο αυτό να σημειώσουμε ότι είναι ακατανόητη η πριν από ένα μήνα περίπου επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη να εγκαταλείψει την υπογραφή συμφώνου και στρατιωτικής συμμαχίας με τη Γαλλία και να στραφεί στη Γερμανία και τη διαμεσολάβησή της για διάλογο με την Τουρκία στο Βερολίνο). Θα πρέπει όμως να περάσει και στο επόμενο βήμα, αντιδρώντας σε αυτή καθαυτή την αποδοχή της διαμεσολάβησης της γερμανικής διπλωματίας.

Για να διαμεσολαβήσει κάποιος σε μια διένεξη θα πρέπει να είναι αποδεκτός και από τις δυο ή τις περισσότερες πλευρές αυτής. Η Γερμανία είναι ένας προκατειλημμένος διαμεσολαβητής και όπως αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων, προστάτης της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Συμπέρασμα: Η ελληνική κυβέρνηση και ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα πρέπει τάχιστα να απαγκιστρωθούν από το διαμεσολαβητικό ρόλο της Γερμανίας που μας πιέζει να καθίσουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την Τουρκία για να συζητήσουμε και άλλα θέματα πλην της υφαλοκρηπίδας-ΑΟΖ, που θέτουν οι Τούρκοι και τα οποία η χώρα μας δεν αναγνωρίζει.

Και οφείλει να επιταχύνει και τη στρατιωτική συμφωνία με τη Γαλλία, η οποία θα είναι σταθερή γιατί τα ελληνικά συμφέροντα στην περιοχή συμπλέουν με τα γαλλικά.