ΩTop άρθρα

Η πιο βαθιά μορφή φασισμού…

NEWSROOM 18.05.2021 | 02:16

Ακούστε το άρθρο

Του Γιώργου Παππά

Στις 17 Μαΐου του 1990 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αφαίρεσε την ομοφυλοφιλία από τη λίστα των ασθενειών, με την επισήμανση πως δεν πρόκειται για ψυχική νόσο ή διαταραχή. Μόλις το ’90, πριν από 31 χρόνια.

Φαντάζεστε πώς μεγάλωναν γενιές και γενιές μέχρι τότε; Ετεροφυλόφιλων κι ομοφυλόφιλων.
Τι βίωναν, ποια προσέγγιση είχαν, τι στρεβλή εικόνα διαμόρφωναν οι σημερινοί 50ρηδες, 60ρηδες, 70ρηδες κι 80ρηδες που γνωρίζετε; Και μάλιστα έχοντας κάποιοι για σύμμαχο και κάποιοι για αντίπαλο και την “επιστημονική εγκυρότητα”.

Και πόσο θολές, συντηρητικές, λαθεμένες αντιλήψεις κουβαλάνε και διαχέουν ακόμη, μιας και δε νομίζω πως με το που έπαψε η ομοφυλοφιλία να θεωρείται ασθένεια για τον Π.Ο.Υ., να πατήθηκε κανένα κουμπί αυτόματης καθολικής αποδοχής τους. Ούτε της απόφασης του Π.Ο.Υ., ούτε της ομοφυλοφιλίας.

Έτσι, η 17η Μαΐου καθιερώθηκε ως παγκόσμια ημέρα κατά της ομοφοβίας, αμφιφοβίας και τρανσφοβίας (IDAHOBIT).
Ως μια ακόμη παγκόσμια ημέρα, με όποια χρησιμότητα έχουν αυτές. Καθώς για
να θεμελιωθούν, να εμπεδωθούν και να διευρυνθούν οι κοινωνικές ελευθερίες, τα δικαιώματα, η ισότητα κι η δικαιοσύνη, για να αρθούν κάθε είδους διακρίσεις με βάση
τον σεξουαλικό προσανατολισμό, την έκφρασή του, το φύλο και την ταυτότητα φύλου, θέλει πολλά καντάρια δημοκρατίας ακόμη.
Σε ατομικό, συλλογικό και θεσμικό επίπεδο.

Υ.Γ. 1: Αν δεν πλατύνει και δε βαθύνει ουσιαστικά η μονάδα, η καθεμιά κι ο καθένας μας, αυτό που θα περιγράφει την πραγματική μας σχέση με την προοδευτικότητα, τις δικαιωματικές διεκδικήσεις και το ριζοσπαστισμό, με τα βήματα προόδου και τις κοινωνικές αλλαγές, θα είναι το σύνδρομο NIMBY (πολύ γνωστό στη διαχείριση των απορριμμάτων, όπου άπασες κι άπαντες συμφωνούν και υπερθεματίζουν για τη χωροθέτηση μονάδων διαχείρισης, αρκεί αυτές να μην κατασκευασθούν κοντά τους, εξ’ ού και Νot In My Back Yard).

Υ.Γ. 2: Δεν ξέρω πραγματικά αν υπάρχει βαθύτερη μορφή φασισμού απ’ το να θέλω να καθορίζω, να θέλω να καναλιζάρω τον τρόπο που αυτοπροσδιορίζει ο κάθε άνθρωπος τη δυναμική σχέση του με το φύλο του, με το σώμα, την ψυχή του και τον έρωτα.
Ο κάθε άνθρωπος. Όποια σχέση κι αν έχω μαζί του, είτε πρόκειται για παιδί μου, είτε για γονέα μου, είτε για σύντροφό μου, είτε για φίλο μου, είτε για γνωστό μου είτε για άγνωστο. Δεν ξέρω αν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη επιβολής ανελευθερίας, στερεοτυπικής αγκύλωσης, βαθύτατης συντήρησης και έλλειψης σεβασμού.