Μαραντόνα: Πέθανε την ίδια μέρα με τον Τζορτζ Μπεστ -Η ζωή και η καριέρα ενός θρύλου

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Νωρίτερα, όπως είχαμε αναφέρει, τα αργεντίνικα ΜΜΕ μετέδωσαν ότι ο θρύλος του παγκόσμιου ποδοσφαίρου έφυγε από τη ζωή στην ηλικία των 60 ετών λόγω ανακοπής της καρδιάς. Είδηση η οποία επιβεβαιώθηκε από τον δικηγόρο της οικογένειας του Αργεντίνου.

Σημαδιακό, μπορεί να πει κανείς, το γεγονός ότι έφυγε από τη ζωή στις 25 Νοεμβρίου, ημέρα που είχε πεθάνει και ο μεγάλος Τζορτζ Μπεστ το 2005. Κοινή μοίρα…

Diego Armando Maradona

Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα γεννήθηκε στο Λανούς του Μπουένος Άιρες, στις 30 Οκτωβρίου 1960 στην Αργεντινή. Θεωρείται ως ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών, ενώ αρκετοί στο άθλημα, συμπεριλαμβανομένων φιλάθλων και δημοσιογράφων, θεωρούν το Μαραντόνα ως τον μεγαλύτερο όλων των εποχών.

Στις εκλογές της IFFHS ψηφίστηκε 5ος καλύτερος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα Ακόμη, βραβεύτηκε από τη ΦΙΦΑ ως ο καλύτερος παίκτης του αιώνα μαζί με τον Πελέ.

Έγινε ο πρώτος ποδοσφαιριστής στην ιστορία του αθλήματος που κατέρριψε το ρεκόρ της ακριβότερης μεταγραφής δύο φορές, την πρώτη όταν έπαιξε για την Μπαρτσελόνα για 3 εκατομμύρια αγγλικές λίρες και τη δεύτερη, όταν αγωνίστηκε στη Νάπολι για 5 εκατομμύρια λίρες (ισοτιμίες 2013).

Έχει αγωνιστεί στους Αργεντίνος Τζούνιορς, Μπόκα Τζούνιορς, Μπαρτσελόνα, Νάπολι, Σεβίλλη και στο τέλος της καριέρας του, στη Νιούελς Ολντ Μπόις και τελικά μετά από παύση ενός έτους από το ποδόσφαιρο έκλεισε την καριέρα του στην αγαπημένη του Μπόκα Τζούνιορς το 1997.

Τα πιο ένδοξα ποδοσφαιρικά του χρόνια τα πέρασε στη Νάπολι, όπου κέρδισε τίτλους και διακρίσεις. Στην καριέρα του με την Εθνική Αργεντινής, σκόραρε 34 τέρματα σε 91 εμφανίσεις.

Το Χρυσό Αγόρι

Αν και ξεκίνησε την καριέρα του ως επιθετικός καθιερώθηκε ως επιθετικός μέσος. Η διεισδυτικότητα του Μαραντόνα, οι πάσες του, οι εντυπωσιακές τεχνικές του ικανότητες, η ταχύτητα, τα αντανακλαστικά και ο χρόνος αντίδρασης συνδυάστηκαν με το μικρό του ανάστημα (1,65 μέτρα). Το χαμηλό κέντρο βάρους τον βοηθούσε στην κατοχή και τον χειρισμό της μπάλας.

Η παρουσία του στο γήπεδο είχε μεγάλη επίδραση στη γενική απόδοση της ομάδας του. Βάσει του απαράμιλλου ταλέντου του και των ηγετικών του ικανοτήτων, έλαβε το προσωνύμιο El Pibe de Oro (Το Χρυσό Αγόρι).

Έλαβε μέρος σε τέσσερα Παγκόσμια Κύπελλα, συμπεριλαμβανομένου του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1986 στο Μεξικό, όπου έλαμψε η χαρισματική προσωπικότητά του και οδήγησε την ομάδα του στην κατάκτηση του τροπαίου με νίκη επί της Δυτικής Γερμανίας στον τελικό.

Επίσης κέρδισε τη Χρυσή μπάλα ως ο καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης. Στον προ-ημιτελικό απέναντι στην Αγγλία, πέτυχε δύο γκολ, στη νίκη της ομάδας του με 2-1 που γράφτηκε στην ιστορία για δύο διαφορετικούς λόγους.Το πρώτο γκολ επιτεύχθηκε με χέρι γνωστό ως «Χέρι του Θεού», ενώ το δεύτερο προϊόν εξαιρετικών ικανοτήτων με εκπληκτική ατομική προσπάθεια.

Αυτό το γκολ, καταγράφηκε ως το «Γκολ του αιώνα» από τους ψηφοφόρους της ΦΙΦΑ το 2002.

Ο Μαραντόνα έγινε προπονητής της Αργεντινής τον Νοέμβριο του 2008 έχοντας την ευθύνη της ομάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2010…

 

Εθισμός στα ναρκωτικά

Εξαιρετικά ιδιοφυής, ο αγώνας του Μαραντόνα με τον εθισμό στα ναρκωτικά αμαύρωσε την καριέρα του.

Μαφία και κοκαΐνη

Τα ναρκωτικά τον σκότωσαν ως ποδοσφαιριστή και απείλησαν να του αφαιρέσουν και την ελάχιστη αξιοπρέπεια που του απέμεινε. «Δεν έχω καταφέρει να ξεφύγω ακόμη από αυτή την παγίδα. Προσπαθώ να βρω λύση, τα ναρκωτικά όμως εξακολουθούν να υπάρχουν στη ζωή μου», έλεγε πριν από λίγα χρόνια ο Μαραντόνα, απευθύνοντας ουσιαστικά έκκληση βοήθειας προς όποιον μπορούσε να τον ακούσει.

Ο Πελούσα, όπως τον φώναζαν στη φτωχογειτονιά του Μπουένος Αϊρες όπου μεγάλωσε, απέκτησε χρήματα και δόξα. Έκανε όμως το λάθος να πιστέψει ότι δεν είναι θνητός. Στην Ιταλία, όπου δοξάστηκε όσο ελάχιστοι, ο Ντιέγκο Μαραντόνα έμαθε απέξω και ανακατωτά τον υπόκοσμο της Καμόρα. Αφέθηκε στην εύκολη ζωή και στις εφήμερες απολαύσεις. Πίστεψε ότι εκείνοι που το καλοκαίρι του 1984 πλήρωσαν 6 εκατ. δολάρια στην Μπαρτσελόνα για να τον πάρουν στη Νάπολι είχαν καλές προθέσεις. Αγνόησε όσους υποστήριξαν ότι «πρόκειται για ένα τρελό συμβόλαιο που ισοδυναμεί με τις ετήσιες αποδοχές 4.000 Ναπολιτάνων».

Στην πρωτεύουσα της Νότιας Ιταλίας και της Καμόρα έγινε δεκτός σαν ήρωας. Ογδόντα χιλιάδες Ναπολιτάνοι πλήρωσαν εισιτήριο μόνο και μόνο για να τον δουν να τους χαιρετάει την πρώτη φορά που πάτησε το πόδι του στο γήπεδο. Ο εργολάβος οικοδομών και πρόεδρος της Νάπολι Κοράντο Φερλάινο είχε επενδύσει πολλά στα πόδια του Μαραντόνα. Ό,τι ήθελε ο Ντιέγκο το έπαιρνε στη στιγμή. Βίλα με πέντε πισίνες για τα 35 άτομα της συνοδείας του ζήτησε και κανένας δεν έφερε την παραμικρή αντίρρηση. Κάθε ημέρα που περνούσε η Νάπολι χόρευε όλο και πιο πολύ στον ρυθμό του Μαραντόνα.

Ο Αργεντινός έβρισκε την ησυχία του μόνο τη νύχτα. Στα κλαμπ «Στανγκάτα», «Μπέλα ντι Νότε» και «Σαλέ Παρκ» ξεχνούσε την κούραση της ημέρας με ποσότητες ουίσκι με κόκα-κόλα. Συντροφιά τού έκαναν οι «νυχτόβιοι» της Καμόρα. Ήταν εκείνοι οι οποίοι τροφοδοτούσαν τις αδυναμίες του με γυναίκες και κοκαΐνη.

Όλα πήγαιναν φαινομενικά καλά ως τον Ιανουάριο του 1986, όταν η αστυνομία ανακάλυψε σε κάποιο σπίτι της Καμόρα, όπου μπήκε για έλεγχο, 71 φωτογραφίες του Ντιέγκο με πρωτοκλασάτα στελέχη της. Η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει. Οι φίλοι λιγόστεψαν. Οι δημοσιογράφοι άρχισαν να ασχολούνται με τον άνθρωπο Μαραντόνα. Η Καμόρα πήρε τα μέτρα της. Διέρρηξε το σπίτι του και τον προειδοποίησε να μην ανοίξει το στόμα του. Ένας από τους σωματοφύλακές του μετατράπηκε σε κατήγορο καταθέτοντας ότι τον χρησιμοποιούσε για εισαγωγή και εμπόριο κοκαΐνης.

 

«Ο Μαραντόνα δεν άντεξε τη φρικαλέα ποδοσφαιρική δόξα. Με τη μετεγγραφή του στη Νάπολιέπεσε στα χέρια της Μαφίας.Πού βρήκε η φτωχή Νάπολι τα χρήματα να αγοράσει τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή του κόσμου;» αναρωτήθηκε η διάσημη αργεντινή συγγραφέας Αλίσα Ντουχόβνα Ορτίθ. «Ναι,έκανα χρήση κοκαΐνης. Ήθελα να ξεπεράσω το στρες και την πίεση από τη σωματική και ψυχολογική κόπωση. Έκανα πολλά λάθη στη ζωή μου. Πίστεψα ότι η κοκαΐνη θα με ανακούφιζε.Δεν είχα δίκιο,αλλά δεν είχα και τις ηθικές δυνάμεις να αντισταθώ», παραδέχθηκε ο ίδιος το 1991 στο Μπουένος Άϊρες, όπου είχε πάει για να βρει τη χαμένη του ηρεμία μετά τον αγώνα με την Μπάρι όπου βρέθηκε ντοπαρισμένος.

Η χαριστική βολή

Οι συμπατριώτες του δεν του χαρίστηκαν. Ο ήρωας του 1986 είχε πεθάνει μέσα τους. Οι δημοσιογράφοι, για τους οποίους δεν βρήκε ποτέ έναν καλό λόγο να πει, ξενυχτούσαν με βάρδιες έξω από το σπίτι του αναζητώντας την είδηση που θα έκανε τον γύρο του κόσμου. Ακόμη και ο πρόεδρος της Αργεντινής Κάρλος Μένεμ στη δύσκολη στιγμή τον πρόδωσε. Όταν οι συνεργάτες του βρέθηκαν στο επίκεντρο του κυκλώνα, μετά την καταγγελία του πρέσβη των ΗΠΑ ότι «στην Αργεντινή δεν γίνεται τίποτε χωρίς λάδωμα», θυσίασε τον φίλο του Μαραντόνα για να διασώσει την πολιτική του καριέρα.

Αναζήτησε ένα σκάνδαλο που θα κάλυπτε θορυβωδώς τις δικές του αμαρτίες και το βρήκε εύκολα στη ζωή του ανθρώπου ο οποίος το 1986 έκανε την Αργεντινή να ξεχάσει την ήττα από τους Άγγλους στα νησιά Φόκλαντ. Οι δημοσιογράφοι ειδοποιήθηκαν να βρίσκονται έξω από την είσοδο ξενοδοχείου. Οι φωτορεπόρτερ πλήρωσαν 2.000 δολάρια για αποκλειστικές φωτογραφίες από το απέναντι διαμέρισμα και η αστυνομία εισέβαλε στο δωμάτιο του πρώτου ορόφου, όπου ο Ντιέγκο ήταν τύφλα στο μεθύσι μαζί με δύο φίλους του. Στην έρευνα βρέθηκαν και 50 γραμμάρια κοκαΐνης. Ήταν η χαριστική βολή. Έκτοτε ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής δεν σήκωσε κεφάλι. Οι δικαιολογίες του δεν γίνονταν πια πιστευτές. Ακόμη και η FIFA τον έβαλε στη μαύρη λίστα. Τα βάσανά του όμως δεν τελείωσαν. Ίσως επειδή, όπως είπε και ο Πελέ, «ο Μαραντόνα δεν είχε τις οικογενειακές και θρησκευτικές παραδόσεις που θα τον κρατούσαν μακριά από απρεπείς πράξεις και από τη χρήση ναρκωτικών». Ανάμεσα στα πολλά, γράφτηκε ότι σε ένα από τα πολλά ταξίδια του στην Αργεντινή έκρυψε ποσότητα κοκαΐνης στο μενταγιόν της κορούλας του.

Ο Ντιέγκο Μαραντόνα πέθανε την ίδια μέρα με τον Φιντέλ Κάστρο