Ο Μανώλης Γλέζος μιλά στον eretiko.gr

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Συνέντευξη τύπου των κυρίων Μανώλη Γλέζου και Ανδρέα Χατζηπατέρα  ακολούθησε μετά το τέλος της δημοσιογραφικής προβολής του ντοκιμαντέρ Ο Τελευταίος Παρτιζάνος, στο σινεμά ΔΑΝΑΟΣ, Δευτέρα στις 15/10/2018. Πρωταγωνιστή και σκηνοθέτη του έργου αντίστοιχα. Και οι δύο απάντησαν πρόθυμα σε κάθε ερώτηση και υπήρξαν αυθόρμητα επικοινωνιακοί.

Μάλιστα ο κύριος Γλέζος, όπως έπραξε και στην ταινία, μετά από μία απάντησή του επισήμανε στο συνάδελφο που έκανε την ερώτηση, πως αν δεν τον κάλυψε, εκείνος έχει δικαίωμα να επαναλάβει μια διευκρινιστική ερώτηση.

Εκτός από τη ροή της συνέντευξης, ο κύριος Μανώλης Γλέζος επεξήγησε, πως σαφέστατα η ίδια η προσβολή της ναζιστικής σημαίας πυροδότησε τις συνειδήσεις των δύο αντρών (Μ.Γλέζος-Απόστολος Σάντας), ώστε να την αφαιρέσουν από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης. Όμως υπήρξε και μια επιπλέον πρόκληση. Για την ακρίβεια, μία εξοργιστικά προκλητική ομιλία του Χίτλερ.

Μανώλης Γλέζος: “ Ο Χίτλερ τότε έκανε μια ομιλία. Ανέφερε ότι τώρα ελευθερώθηκε η Ευρώπη. Λοιπόν, είπαμε μαζί με το Λάκη (σ.σ. τον Σιάντα)… Έτσι λες; Τώρα, θα αρχίσει ο αγώνας! ”

Έχοντας πραγματική διάθεση για ενσυναίσθηση και γεφύρωση της επικοινωνίας των διαφορετικών γενεών, μοιράστηκε μαζί μας μια διδακτική ερμηνεία της ελληνικής αντίστασης. Καθώς, και το κατά πόσο επί της ουσίας, αυτή δεν αναγνωρίζεται από το κράτος μας.

Μανώλης Γλέζος: “ Δεν ξέρω, αν έχετε καταλάβει εσείς οι επόμενες γενιές την πραγματική διάσταση της ελληνικής αντίστασης. Η αντίσταση του ελληνικού λαού στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο κράτησε 217 ημέρες! Ένα άλλο κράτος που αντιστάθηκε, ήταν η Νορβηγία. Ξέρετε πόσες ημέρες αντιστάθηκε; 60 ημέρες. Δεν κατηγορώ τη Νορβηγία για αυτό, φυσικά. Αλλά 270 και 60 ημέρες, αντίστοιχα. Κανένα εκ των δύο κρατών, ουσιαστικά δηλαδή, δεν υπέστη επίθεση… Η Δανία αντιστάθηκε ακριβώς μία ημέρα. Οι Δανοί με κάλεσαν στο μουσείο τους, προκειμένου να το επισκεφτώ από κοντά, για την αντιναζιστική ενέργεια που αυτό εκθέτει. Για να μου αποδείξουν δηλαδή, ότι ο βασιλιάς τους δε λογάριαζε την επερχόμενη γερμανική εισβολή, μα αντιθέτως έκανε τη βασιλική του βόλτα, στο βασιλικό κήπο, απτόητος, αγνοώντας το ναζισμό! Έχουν έναν καβαλάρη στο μουσείο τους, για αυτό! Για μιας ημέρας αντίσταση. Σας ρωτώ. Πού είναι το δικό μας μουσείο;; Πού είναι το μουσείο μας;;! “

Στη συνέντευξη για την ταινία Ο τελευταίος Παρτιζάνος ο Μανώλης Γλέζος και ο Θανάσης Χατζηπατέρας μιλούν στον eretikos.gr

Ερώτηση (αρχικά στο σκηνοθέτη) : Κύριε Χατζηπατέρα, αυτό που χαρακτηρίζει συνήθως ένα ντοκιμαντέρ, είναι η όσο το δυνατόν πιο αγνή καταγραφή των γεγονότων και ηρώων του. Παρακολουθήσαμε πως στο συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ ο πρωταγωνιστής, θα μπορούσαμε να πούμε, ανέμελα (!), απευθύνεται ξαφνικά σε εσάς και το συνεργείο προτείνοντας να αλλάξετε θέση λήψης στα σκαλιά. Υπάρχει βεβαίως μια λεπτή ισορροπία σε μια τέτοια προσέγγιση. Πράγματι την βρήκατε. Πώς κατορθώσατε να βρείτε αυτή την τόσο λεπτή ισορροπία, έχοντας ως ήρωα το συγκεκριμένο πρόσωπο;  

Απάντηση : Όταν ήρθα στην Ελλάδα για τα γυρίσματα, τότε σταμάτησα τη γνώριμη σκηνοθεσία. Άρχισα απλά να τον ακολουθώ. Ακολούθησα το ρυθμό του Μανώλη. Ελεύθερα! Μετά από δύο ή τρία χρόνια συνεργασίας αποκτάται αυτή η σχέση…..

(Προς ευχάριστη έκπληξη όλων, τότε ο κύριος Γλέζος πήρε με δική του πρωτοβουλία το λόγο, συνεχίζοντας εξίσου ειλικρινά την απάντηση)

Απάντηση : Η φιλία που αναπτύχθηκε ανάμεσά μας έπαιξε ρόλο. Όμως, εξαιτίας της δύναμης αυτής της φιλίας, έπρεπε στην πορεία να αποστασιοποιηθούμε μεταξύ μας, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Λόγω αυτής της αντίθεσης λοιπόν.

Ερώτηση (προς τον πρωταγωνιστή) : Κύριε Μανώλη Γλέζο, στη διάρκεια του ντοκιμαντέρ ουσιαστικά προτρέπετε τους θεατές, να μην παραμείνουν μόνο στην αντικειμενικά υπερβατική ενέργειά σας μαζί με τον κύριο Απόστολο Σάντα (1941), αλλά να σταθούν στη συνολική δράση σας. Συλλέγοντας νοητικά λοιπόν αυτή την πράξη και άλλη μία, αρκετών δεκαετιών αργότερα… Εκείνη της διεκδίκησης των οφειλών από τους Γερμανούς προς τη χώρα μας (2014), θα μπορούσαμε να πούμε χωρίς καμία υπερβολή, ότι αφορούν όχι απλώς πολιτική δράση, αλλά ηθικές πράξεις. Η ηθική είναι κρίσιμη για την πρόοδο του πολιτισμού, ομοίως και οι τέχνες με τις επιστήμες. Και στις τρεις κατηγορίες υπάρχουν ατομικές και συλλογικές πρωτοβουλίες στην ιστορία της ανθρωπότητας. Σας ρωτώ λοιπόν:

Έχοντας διανύσει τόσες δεκαετίες θαρραλέα και υπερήφανα στη διάρκεια της ζωής σας, εκτιμάτε τελικά πως η ανθρωπότητα οδηγείται σε ένα πιο ενάρετο μονοπάτι πολιτισμού, ακολουθώντας ατομικές πρωτοβουλίες δράσεων ή διασυλλογικές ενέργειες διαμέσου οργανωμένων κοινωνικών δομών;

Απάντηση: Η πίστη μου είναι, ότι παρ’ όλες τις περιπτώσεις, κατά τις οποίες σε διάφορα μέρη δήθεν κερδίζουν οι νεοφασίστες, έχουμε γενικά μια πορεία προς τα πάνω. Αλλά μέσα από κάποιες διακλαδώσεις. Η ανθρωπότητα όσο περνά ο καιρός προχωρά μόνο προς τα πάνω, αλλά κατά περιόδους θα συναντιέται μέσα από αυτές τις διακλαδώσεις. Είμαι βέβαιος ότι η ανθρωπότητα θα συνεχίσει να βαδίζει προς τα εμπρός, έχοντας το λαό να κυριαρχεί! Έτσι, στην πορεία του χρόνου, θα ξεπεραστούν όλα. Ως θαλασσινός και πάλι απαντώ: Άλλος ένας κάβος είναι. Θα τον ξεπεράσουμε!   

Ο ERETIKOS  κριτικός   Γιάννης Κρουσίνσκυ