Ποιος κρατάει στα χέρια του την τύχη της Ελλάδας

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Ορισμένοι πανηγύρισαν, άλλοι έβαλαν πλερέζες και γενικώς όλοι βιάστηκαν να εκφέρουν κρίσεις για την αντιμετώπιση, που θα έχει η χώρα μας μετά τις γερμανικές εκλογές και την αντικατάσταση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στο υπουργείο Οικονομικών.

Ασφαλώς και προσωπικότητες, όπως ο απερχόμενος υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, βάζουν το στίγμα τους στις εξελίξεις, αφήνουν ένα αποτύπωμα αρκετά πιο έντονο από άλλους.

Ομως, το καθοριστικό, το κυρίαρχο είναι η θέση, η πολιτική που υιοθετεί μία χώρα ή μία κυβέρνηση. Το διαπιστώσαμε ακόμα και στην περίπτωση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο οποίος παρότι επεδίωκε την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, τελικά δεν το πέτυχε, γιατί υπέρτερες δυνάμεις αυτού, φοβόντουσαν ότι το Grexit θα προκαλούσε τεράστια προβλήματα και φυγόκεντρες τάσεις εντός της ευρωζώνης, θα ενίσχυε τους ευρωσκεπτικιστές και οι Γερμανοί είναι εκείνοι που για κανένα λόγο δεν θα ήθελαν να δουν την ευρωζώνη να διαλύεται.

Κι΄ αυτό για δύο απλούς λόγους. Ο πρώτος είναι ότι η Γερμανία είναι η χώρα που ωφελήθηκε περισσότερο και επωφελήθηκε από τη δημιουργία του κοινού νομίσματος και ο δεύτερος προέρχεται από μελέτες που έγιναν στη Γερμανία και έδειξαν πως σε περίπτωση επιστροφής στο μάρκο, το ανταγωνιστικό μειονέκτημα της Γερμανίας από το ισχυρό νόμισμα θα ήταν τεράστιο και θα έπρεπε να κάνει εσωτερική υποτίμηση της τάξης του 30%. Καταστροφή δηλαδή.

Τούτων λεχθέντων, θα επισημάνουμε ότι οι όποιες εξελίξεις αφορούν στη χώρα μας περισσότερο εξαρτώνται από τον Εμμανουέλ Μακρόν και λιγότερο από το Γερμανό υπουργό Οικονομικών. Κι΄ αυτό γιατί “ο κύβος ερρίφθη” και η Ευρώπη θα βαδίσει σε μεταρρυθμίσεις των οποίων την κατεύθυνση και το πνεύμα, περιέγραψε ο Γάλλος πρόεδρος την εβδομάδα που πέρασε.

Και το σημαντικό είναι πως με το όραμα Μακρόν συμφωνεί σε πολύ μεγάλο βαθμό και η Αγκελα Μέρκελ.

Που σημαίνει πολύ απλά ότι ο γαλλογερμανικός άξονας σφυρηλατείται εκ νέου και αναμένεται να γίνει πάλι η κινητήρια δύναμη της Ευρώπης και επομένως ο ρόλος του Γάλλου Προέδρου είναι ουσιωδέστερος και ισχυρότερος από εκείνον του Ολάντ και του Σαρκοζί μετά τη Ντοβίλ.

Το σημαντικό για την Ελλάδα είναι πως οι θέσεις που εξέφρασε ο Πρόεδρος της Γαλλίας για τη μεταρρύθμιση της Ευρώπης, αποτελούν μία βάση θετική για την επίλυση των ελληνικών προβλημάτων.

Εξάλλου, ο Μακρόν στο παρελθόν από θέση πραγματιστική και όχι συναισθηματική ή ιδεολογική εξέφρασε την πεποίθηση, ότι θα πρέπει η Ευρώπη να συνδράμει τη χώρα μας, για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τα προβλήματα, που εμποδίζουν την έξοδο στις αγορές και την επιστροφή στην κανονικότητα.

Το πως ακριβώς θα εξελιχθούν τα πράγματα κανείς δεν το γνωρίζει, γιατί τώρα αρχίζει να διαμορφώνεται το πλαίσιο των μεταρρυθμίσεων στην Ευρώπη και συνεπώς η θέση, οι υποχρεώσεις, τα καθήκοντα και τα δικαιώματα που θα έχουν οι χώρες εντός της ευρωζώνης.