Στην τελική ευθεία ο νόμος για τη συνεπιμέλεια των παιδιών

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Στην τελική ευθεία έχει μπει το θέμα για την συνεπιμέλεια των παιδιών, που αποτελεί επιτακτική ανάγκη καθώς πολλές φορές τα παιδιά γίνονται μέσο αντιπαράθεσης σε ένα ζευγάρι που έχει χωρίσει.

Η νομοθετική μεταρρύθμιση έρχεται να αλλάξει τα μέχρι τώρα δεδομένα στο οικογενειακό δίκαιο.

Ο Υπουργός Δικαιοσύνης Κώστας Τσιάρας σχολίασε τη νομοθετική μεταρρύθμιση μιλώντας στην ΕΡΤ. «Πρόκειται για ένα πολύ ευαίσθητο ζήτημα, το οποίο έχει τύχει μιας βασικής νομοθέτησης από το 1983 και ενώ περάσαν περίπου 40 χρόνια από την τελευταία αναμόρφωση του οικογενειακού δικαίου, νομίζω ότι είναι κοινή διαπίστωση ότι η κοινωνική πραγματικότητα και ο τρόπος με τον οποίο πλέον προσεγγίζονται σύγχρονα ζητήματα έχει αλλάξει σε πολύ μεγάλο βαθμό» ανέφερε μεταξύ άλλων.

Και συμπλήρωσε: «Από την πρώτη στιγμή που βρέθηκα στη θέση του Υπουργού Δικαιοσύνης, υπήρχε ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων που με έναν διαφορετικό τρόπο προσέγγιζαν το ζήτημα και φρόντιζαν κατά κάποιο τρόπο να μου το κάνουν γνωστό, με αποτέλεσμα να διαπιστώνεται η πραγματική ανάγκη μιας νομοθετικής παρέμβασης, η οποία θα έδινε λύση σε ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα».

«Όλοι μας λίγο ή πολύ είμαστε κοινωνοί μιας πραγματικότητας, που πολλές φορές τα παιδιά εργαλειοποιούνται, γίνονται το αντικείμενο ουσιαστικά της αντιπαράθεσης μεταξύ των δύο χωρισμένων γονιών και βεβαίως αυτό από μόνο του σαν γεγονός προβάλει την πολύ μεγάλη ανάγκη να προβούμε σε μία νομοθέτηση, η οποία θα έχει σαν κύριο στόχο, σαν βασική μέριμνα τη διαφύλαξη του συμφέροντος του παιδιού», τόνισε ο Υπουργός.

Ενώ επεσήμανε ότι «μέσα από μια πολύ μεγάλη συζήτηση που έχει προηγηθεί για σχεδόν ένα χρόνο και μετά από μια διαβούλεψη που έχει υπάρξει μεταξύ εμού και των πολιτικών κομμάτων αλλά βεβαίως και όλων των φορέων, οι οποίοι έχουν κάποιο συγκριμένο ενδιαφέρον για την αλλαγή της συγκριμένης νομοθεσίας, επιχειρούμε για πρώτη φορά να αλλάξουμε τη βασική φιλοσοφία, ώστε μετά τη διάσταση των γονέων να περάσουν από τη μονοδιάστατη άσκηση της γονικής μέριμνας από τον ένα γονέα, στην από κοινού πλέον άσκηση και από τους δύο γονείς, πάντοτε με βάση το πραγματικό συμφέρον του παιδιού».