Τα μεγάλα “μαχαίρια” για τη Βόρεια Μακεδονία και η τρομερή μπηχτή στο Σαμαρά

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Ο Βολταίρος μπορεί να είπε «διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες», αλλά εμείς εδώ στην Ελλάδα όχι μόνο δεν υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα της διαφωνίας, αλλά βγάζουμε και “μαχαίρια”, πολιτικά προς το παρόν, εννοείται.

Την αρχή έκανε ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος με ιταμό τρόπο επιτέθηκε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον οποίο κατηγόρησε μεταξύ άλλων ως ανιστόρητο.

Και βεβαίως η αντίπερα όχθη (όχι όμως ο Προκόπης Παυλόπουλος) δεν έμεινε με σταυρωμένα χέρια και του απάντησε, προς το παρόν στο σκέλος εκείνο που χρησιμοποίησε στην επιχειρηματολογία του τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Σε πρώτη φάση με διαρροές του υπενθύμισαν το 1994 εξαπέλυε επιθέσεις εναντίον τους για το ίδιο θέμα.

Στις απαντήσεις αναφέρουν: Το 1994 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο Ανδρέας Παπανδρέου πρωθυπουργός (καθώς ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε αναγκαστεί να προσφύγει σε εκλογές το 1993 ακριβώς λόγω του Σκοπιανού και του Σαμαρά) και ο Αντώνης Σαμαράς πρόεδρος της Πολιτικής Άνοιξης.

Ως πρόεδρος της ΠΟΛΑΝ ο Σαμαράς υποστήριζε τότε: “Ούτε ο Καραμανλής ούτε ο Παπανδρέου μπορούν πια να προσφέρουν στον τόπο”, πως “παρεμποδίζουν” ενώ “η Ελλάδα πρέπει να τρέξει” και δήλωνε ότι «εγώ προσωπικά δεν πιστεύω ότι μπορεί να τρέξει με πολιτικά κατάκοπες ηγεσίες». Διατράνωνε επίσης ότι: “Η Πολ.Αν. δεν δέχεται συμβιβασμό με τα Σκόπια ή οποιονδήποτε άλλο προκλητικό γείτονα”.

Στις 10 Οκτωβρίου του 1994 ο Αντώνης Σαμαράς ζητούσε μάλιστα “Να φύγει ο Καραμανλής”.

Στις 11 Οκτωβρίου του 1994 η ΝΔ με πρόεδρο τότε το Μιλτιάδη Έβερτ, απαντούσε στον Αντώνη Σαμαρά με μία τρομερή μπηχτή σε ανακοίνωση της: “Ο πατριώτης έχει τουλάχιστον υποχρέωση να εκπληρώσει τις βασικές του υποχρεώσεις προς την πατρίδα, τις οποίες ο κ. Σαμαράς απέφυγε να εκπληρώσει… Πρέπει να σταματήσει επιτέλους ο κ. Σαμαράς να κάνει τον υπερπατριώτη και να θεωρεί όλους τους Έλληνες ως ενδοτικούς στα εθνικά θέματα”.