Τα μνημόνια φεύγουν (;), αλλά τα αδιέξοδα μένουν

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Πόσες «αυταπάτες» μπορεί να αντέξει αυτός ο λαός ; Γιατί στον ΣΥΡΙΖΑ έτσι έχουν βαφτίσει τη διαδικασία της πολιτικής εξαπάτησης του εκλογικού σώματος. Η κυβέρνηση με την ευγενική χορηγία της Βουλής, μέσω του κ. Βούτση, ετοιμάζεται να «εορτάσει» τη λήξη της εποχής των μνημονίων. Και μπροστά στην επερχόμενη κάλπη του Φθινοπώρου τα στελέχη της διακηρύσσουν τη δυνατότητα παροχής 13ης σύνταξης, την αύξηση του κατώτερου μισθού, την επαναφορά επιχορηγήσεων, επιδομάτων και λοιπών προ του 2010 συνηθειών. Μετά, βέβαια, «κατόπιν της απομακρύνσεως από την κάλπη» θα μας πουν για «στρατηγική ήττα», για το «ιερατείο» των Βρυξελλών και λοιπές δικαιολογίες. Η ουσία είναι ότι θα επιχειρηθεί γι’ άλλη μια φορά η εξαπάτηση του ελληνικού λαού. Όμως, Ελληνίδες και οι Έλληνες δικαιούνται να γνωρίζουν την αλήθεια, ακόμα κι όταν η τελευταία αποδεικνύεται άβολη.  

Το ασφαλιστικό ήταν ένα θέμα που οδήγησε στην οικονομική κρίση του 2010. Οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις – κύρια στον δημόσιο τομέα –, αλλά και η παροχή συντάξεων που – περίπου το 15% των περιπτώσεων – ξεπερνούσαν το ύψος του μέσου μισθού, όπως και οι αναπληρώσεις της τάξης του 80% που γενναιόδωρα χορηγούνταν από ασφαλιστικά ταμεία, κυρίως καλύπτονταν με δάνεια του ελληνικού δημοσίου. Όταν τα δανεικά στέρεψαν και έπρεπε να περιοριστούν οι δαπάνες, πήγαμε στο άλλο άκρο με τη χορήγηση συντάξεων – «φιλοδωρημάτων».

Η αλήθεια είναι πως το ασφαλιστικό της χώρας μας θα αποτελεί μια μόνιμη δύσκολη άσκηση για τους εκάστοτε κυβερνώντες. Η δημογραφική εξέλιξη της Πατρίδας μας χειροτερεύει συνεχώς και μετατρέπεται σε χώρα ηλικιωμένων. Σήμερα, μάλιστα, η απειλή δεν προέρχεται τόσο από τα όρια ηλικίας, ούτε από το ύψος των συντάξεων. Η «βόμβα» που απειλεί το ασφαλιστικό μας σύστημα λέγεται χαμηλή ανάπτυξη και ανεργία. Σε απόλυτους αριθμούς η πραγματικότητα διαγράφεται ζοφερή.

Τα τρία εκατομμύρια (3.000.000) εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα με τους φόρους και τις εισφορές τους θα πρέπει να συντηρήσουν τους οκτακόσιους χιλιάδες (800.000) εργαζόμενους του δημόσιου τομέα, τα δύο εκατομμύρια εξακόσιους πενήντα χιλιάδες (2.650.000) συνταξιούχους, καθώς και το ένα εκατομμύριο (1.000.000) ανέργους. Με λίγα λόγια το 30% του ενεργού πληθυσμού εργάζεται για να συντηρηθεί το άλλο 70% !

Την ίδια στιγμή, από τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα το 15% αμείβεται με μισθούς ως 400 ευρώ, το 60% παίρνει μηνιαίως έως 700 ευρώ και μόνο τριακόσιες χιλιάδες (300.000), δηλαδή το 10% έχει μικτές μηνιαίες αποδοχές πάνω από χίλια (1.000) ευρώ !   

Υπάρχει λύση στην παραπάνω δύσκολη εξίσωση ; Είναι η άμεση οικονομική ανάπτυξη που μπορεί να έρθει μόνο μέσα από μαζικές ιδιωτικές επενδύσεις.

Αν η Ελλάδα βάλει σε τάξη επιτέλους τον χωροταξικό της σχεδιασμό, μειώσει τη φορολογία και βελτιώσει την ταχύτητα απονομής της δικαιοσύνης, θα προσελκύσει στον τουρισμό και στη ναυτιλία επενδύσεις που θα «ανοίξουν» πάνω από 150.000 θέσεις εργασίας σε δύο χρόνια. Αυτό σημαίνει μείωση της ανεργίας κατά 6 ποσοστιαίες μονάδες, αύξηση της κατανάλωσης και δημιουργία ενός θετικού οικονομικού κύκλου που θα δώσει τεράστια ανάσα στα ασφαλιστικά ταμεία.

Και πάμε στο κρίσιμο ερώτημα :πως μπορούν να γίνουν τα παραπάνω ; Σίγουρα όχι με συγκεντρωτική κρατικίστικη αντίληψη, σαν αυτή που πιστεύει και ακολουθεί η σημερινή κυβερνητική συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Έτσι, δημιουργείται παραπάνω κόστος στην ιδιωτική οικονομία και κυρίως διογκώνεται τη γραφειοκρατία που από μόνη της είναι ισχυρό αντι-αναπτυξιακό κίνητρο. Για να γίνει η χώρα επενδυτικός προορισμός και να αξιοποιήσει τα καταπληκτικά της πλεονεκτήματα, χρειαζόμαστε σύγχρονη οργάνωση του δημόσιου τομέα με απλοποίηση των διαδικασιών και κίνητρα για επενδύσεις. Το κυβερνητικό πρόγραμμα της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ στηρίζει αυτή ακριβώς την κατεύθυνση : τη δημιουργία πλούτου απ’ όλους τους Έλληνες που έχουν διάθεση και μεράκι να αντισταθούν στη μιζέρια και να δημιουργήσουν. Αυτό θα προκαλέσει τάση επιστροφής των νέων επιστημόνων που βρίσκονται στο εξωτερικό. Έτσι, θα «δυναμώσουν» και οι ασφαλιστικές εισφορές από καλά αμειβόμενους εργαζόμενους.  

Οι λύσεις, λοιπόν, υπάρχουν. Έχουν εφαρμοστεί επιτυχημένα και στην Κύπρο. Μετά  την κατάρρευση των τραπεζών και τα μνημόνια, καλύτερες μέρες έχουν έρθει εξαιτίας ενός αντίστοιχου αναπτυξιακού οικονομικού προγράμματος. Μπορούμε κι εμείς να ακολουθήσουμε τον ίδιο δρόμο. Στόχος της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ είναι να δημιουργήσουμε μια νέα Ελλάδα που θα γεμίζει περηφάνια και σιγουριά για το μέλλον τους πολίτες της.

Αθ. Κ. Μπαλέρμπας

Φιλόλογος, Δρ. Αρχιτεκτονικής Ε.Μ.Π.

Μέλος Πολιτικής Επιτροπής Ν.Δ.