Η Τουρκία του Ερντογάν μετά τις εκλογές

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Μία πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση για την πολιτική της Τουρκίας μετά τη νίκη του Ερντογάν στις εκλογές δημοσιεύει το έγκυρο site denfence-point.gr. και ο eretikos.gr αναδημοσιεύει αυτούσια.

Γράφει ο ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Όλες οι ενδείξεις μέχρι στιγμής, συντείνουν ότι ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα καταγάγει μεγάλη νίκη στις εκλογές στην Τουρκία και δεν θα χρειαστεί δεύτερη ψηφοφορία για την ανάδειξή του εκ νέου στον προεδρικό θώκο της χώρας.

Παρότι δεν έχουν ενσωματωθεί τα αποτελέσματα από τα μεγάλα αστικά κέντρα όπου η στήριξη στην αντιπολίτευση αναμένεται ισχυρότερη, τα στοιχεία με ενσωματωμένο το ένα τρίτο των αποτελεσμάτων, μάλλον οδηγούν στο συμπέρασμα ότι έστω και δύσκολα, το αποτέλεσμα φαίνεται να έχει κριθεί.

Οι πληροφορίες από την Τουρκία προσφέρουν πλήθος ενδείξεων ότι έχει σημειωθεί εκτεταμένη νοθεία. Αυτό μάλιστα είναι πιθανότατα το στοιχείο που θα κάνει τη διαφορά για τον Ερντογάν και θα «καθαρίσει την παρτίδα» από την πρώτη εκλογική αναμέτρηση, ακόμα κι αν τα αστικά κέντρα συρρικνώσουν τη διαφορά, κάτι το οποίο είναι και το μεγάλο ζητούμενο για τον ίδιο και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό.

Παγιώνεται το ισλαμιστικό καθεστώς…

Μια πρώτη ματιά σε αυτά τα αποτελέσματα δείχνουν ότι στην Τουρκία παγιώνεται το ισλαμιστικό καθεστώς. Εντυπωσιακό στοιχείο είναι ότι η «κατρακύλα» της οικονομίας δεν δείχνει εκ πρώτης όψεως να έχει βαρύνει και τόσο στην κρίση των Τούρκων εκλογέων.

Εναλλακτικά, εκεί που φοβόντουσαν περισσότερο οι ισλαμιστές ότι θα επηρεάσει τις ψήφους του παραδοσιακού εκλογικού ακροατηρίου του AKP, τέθηκε υπό έλεγχο, καθώς όλες οι υποψίες θέλουν τα περισσότερα περιστατικά νοθείας να έχουν σημειωθεί στις πλέον υπανάπτυκτες περιοχές στην «καρδιά» της Τουρκίας και φυσικά στα νοτιοανατολικά, στις κουρδικές περιοχές.

…και μέτωπο καταπιεσμένων Κούρδων-Αλεβιτών

Με τον τρόπο αυτό ο Ερντογάν επιχειρεί να επιφέρει θανατηφόρο πλήγμα και στον πραγματικά μεγάλο αντίπαλο, τους Κούρδους, η ψήφος των οποίων εκπροσωπείται από το HDP. Αυτή τη φορά δεν είναι μόνοι. Μαζί τους είναι και η ισχυρή αριθμητικά και αρκούντως καταπιεσμένη μειονότητα των Αλεβιτών.

Οι Κούρδοι είναι από τη μια πλευρά. Έχοντας αφενός τον επικεφαλής, Σελαχατίν Ντεμιρτάς στη φυλακή από όπου προσπάθησε να κάνει… προεκλογική εκστρατεία και αφετέρου εν γνώσει τους ότι η νοθεία σημαίνει ότι για να υπερβούν το πλαφόν του 10% θα πρέπει να εξασφαλίσουν 15% σύμφωνα με πρόσφατες δηλώσεις Κούρδου πολιτικού, ήταν εξ ορισμού ανοικτοί σε πολιτικές συμπράξεις.

Η ευάριθμη μειονότητα των Αλεβιτών από την άλλη, αντελήφθη ότι για να μπορούν να εκπροσωπηθούν στη Βουλή, αυτό θα μπορούσε να γίνει μόνο με συμμαχία με τους Κούρδους, τους οποίους έχουν τη δυνατότητα να ενισχύσουν αποτελεσματικά για να πετύχουν τον τελικό τους στόχο, «σπάζοντας» το φράγμα των ισλαμιστών που έχουν κάνει τα πάντα για να τους κρατήσουν κάτω από το 10%.

Και μόνο με αυτές τις παρατηρήσεις και το πλαφόν του 10%, δεν τίθεται θέμα προκατάληψης όταν συμπεραίνεις ότι η Τουρκία κυβερνάται από ένα φασιστικό καθεστώς που παίζει τα ρέστα του με στόχο να μη διαλυθεί. Η Ιστορία έχει αποδείξει ότι ένας τέτοιος στόχος είναι μακροπρόθεσμα ανέφικτος. Με το ζόρι ενσωμάτωση και απόκτηση κοινής ταυτότητας που θα αποτρέψει τη διάλυση του καταπιεστικού κρατικού μορφώματος, απλά δεν γίνεται.

Προς το παρόν όμως η κατάσταση είναι αυτή που βλέπουμε. Δηλαδή έναν Ερντογάν πανίσχυρο ο οποίος έχοντας «τσιμεντάρει» τον μισό σχεδόν πληθυσμό της Τουρκίας στο πλευρό του και έχοντας εξασφαλίσει εξουσίες που παραπέμπουν μάλλον σε δικτατορικό και όχι σε δημοκρατικό καθεστώς, ετοιμάζεται να πορευτεί στο μέλλον.

Η στρατηγική Ερντογάν στις διεθνείς σχέσεις το ερώτημα…

Ας μη βιαζόμαστε να προεξοφλήσουμε βέβαια ποια θα είναι η στάση του στις διεθνείς σχέσεις της χώρας που αφορά άμεσα και την Ελλάδα. Θα εξακολουθήσει αυτή την προσπάθεια εξισορρόπησης ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Ρωσία;

Ή μήπως θα τροποποιήσει ελαφρώς τη στάση του με στόχο να συντηρήσει αυτή την επαμφοτερίζουσα αμερικανική πολιτική η οποία στη βάση της έχει το ευκταίο και όχι το εφικτό, δηλαδή το να επιστρέψει η Τουρκία στο «δυτικό μαντρί» και να παίξει τον ρόλο που έπαιζε το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα;

Το μόνο βέβαιο είναι ότι το σκηνικό θα ξεκαθαρίσει σύντομα. Η γεωπολιτική κατάσταση στην ευρύτερη γειτονιά δεν μπορεί να περιμένει και οι διευθετήσεις θα προχωρήσουν με ή χωρίς τον Ερντογάν. Το ποια θα είναι η δική του επιλογή του θα φανεί.

Βέβαια, η συμπεριφορά «σουλτάνου» είναι σφόδρα πιθανό να εξακολουθήσει στις διεθνείς σχέσεις της Τουρκίας, καθώς αυτό φέρνει αποτέλεσμα και στο εσωτερικό, όπως αποδεικνύεται σήμερα.

Να σημειωθεί πάντως ότι ο ίδιος έχει βάλει τον εαυτό του και τη χώρα του με την πλάτη στον τοίχο, περιορίζοντας τις επιλογές του, τα περιθώρια ελιγμών. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το αδιέξοδο με τα αμερικανικά μαχητικά F-35A και τα ρωσικά αντιαεροπορικά S-400…

Ο Ερντογάν θα πρέπει να συνυπολογίσει, ότι το μέτωπο της οικονομίας θα γίνει ακόμα πιο δύσκολο, ιδίως εάν αποφασίσει να επιβάλει την άποψή του στην κεντρική τράπεζα της χώρας περί της ανάγκης μείωσης των επιτοκίων για να τροφοδοτηθεί η ανάπτυξη.

Με δεδομένο ότι το εσωτερικό της Τουρκίας είναι πυριτιδαποθήκη, ιδίως με τις καταγγελίες για εκτεταμένη νοθεία που μπορεί και να κλιμακωθούν και να υιοθετηθούν από τον διεθνή παράγοντα, θα μπορούσε να αποδειχθεί ότι μια «ανορθόδοξη» οικονομική πολιτική, θα δώσει σκοινί στους αντιπάλους του να τον «κρεμάσουν»…

Πηγή: defence-point.gr