PET

Βασανισμός ζώων :Τι αποκαλύπτει για την προσωπικότητα του ανθρώπου

Βασανισμός ζώων :Τι αποκαλύπτει για την προσωπικότητα του ανθρώπου
ViberViber MessengerMessenger WhatsAppWhatsApp
Ακούστε το άρθρο

Τους τελευταίους μήνες και όχι μόνο, είναι αδύνατον να μπεις στο διαδίκτυο και να μην «πέσεις» πάνω σε μια εικόνα φρίκης, όπως βασανισμός ζώων ή εκτέλεση. Η δηλητηρίαση, το κρέμασμα, ο πνιγμός το κάψιμο, η σύνθλιψη, ο αποκεφαλισμός, ο ακρωτηριασμός και η εκτέλεση με πυροβόλο όπλο, είναι καθημερινές πρακτικές άσκησης εξουσίας(ναι άσκησης εξουσίας εκεί που «μπορούν») κάποιοι, που «τυπικά» ανήκουν στο ανθρώπινο είδος.

 Εκτός από την ενεργητική κακοποίηση, υπάρχει βέβαια και η παθητική κακοποίηση, δηλαδή η έλλειψη καταλύματος, η μόνιμη ή για μακρό χρονικό διάστημα αλυσόδεση, η έλλειψη φροντίδας που οδηγεί στην εξαθλίωση του ζώου και θέτει σε κίνδυνο την ζωή του και σε αργό βασανισμό όπως :η έλλειψη παροχής νερού, ή καθαρού νερού, κατάλληλης τροφής(έχω ακούσει «περήφανους ιδιοκτήτες» σκύλων να διηγούνται με καμάρι πως ο σκύλος τους έτρωγε ένα κομμάτι ψωμί σε  όλη την ζωή του δεμένος σε ένα σιδερένιο βαρέλι). Επίσης η έλλειψη κτηνιατρικής φροντίδας σε περίπτωση ασθένειας του ζώου(είναι πιο φθηνό να το εκτελείς, αν δεν το ξέρετε…..) είναι ένα είδος παθητικής κακοποίησης.

 Ευρύτερα δε, σε παγκόσμια κλίμακα, παθητική κακοποίηση είναι και το ανεξέλεγκτο κυνήγι, η καταστροφή των βιοτόπων τους και επίσης η πρόκληση βλάβης ή βασανισμού για οικονομικά οφέλη, όπως συμβαίνει στις κυνοδρομίες, κυνομαχίες, ιππόδρομο, κοκορομαχίες, θανάτωση των ζώων για τροφή ή την γούνα τους. Ο βαθμός σκληρότητας ποικίλλει αλλά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο και «μετράει».

 Η κακοποίηση των ζώων ανήκει σε ένα γενικότερο πλαίσιο βίαιης συμπεριφοράς του ατόμου, η οποία συνδέεται με την άσκηση εξουσίας ανάλογα με τον βαθμό της ψυχικής διαταραχής αυτού που το κάνει.

 Επίσης το  παστούρωμα είναι μια μέθοδος κατά την οποία τα πόδια του ζώου ακινητοποιούνται είτε με δέσιμο μεταξύ τους στην ίδια πλευρά, είτε χιαστί, ή σε συνδυασμό με δέσιμο και του κεφαλιού του ζώου. Προκαλεί κακώσεις και παραμορφώσεις στον σκελετό του ζώου, είναι οδυνηρό(κατάγματα, τενοντίτιδες, πληγές στο δέρμα, ακρωτηριασμός, αδυναμία ανάπαυσης του ζώου, ή χαλάρωση του μυϊκού συστήματος. Είναι μια συνηθισμένη πρακτική για να παχύνουν τα ζώα από την ακινησία, ή να μην δραπετεύουν(οι φράχτες στοιχίζουν).

 Επίσης η κτηνοβασία, που είναι μια μορφή σεξουαλικής διαταραχής με «εκμάθηση» βεβαίως από μικρή ηλικία του ατόμου που επιδίδεται σε αυτήν, είναι μορφή βασανισμού των τετράποδων. Βάση της νομοθεσίας, απαγορεύεται και τιμωρείται, δυστυχώς μόνο σαν πλημμέλημα προς το παρόν. Πρόσφατα απαγορεύτηκε στην Δανία και την Ταϋλάνδη. Στην Φιλανδία και στη Γερμανία επιτρέπεται, «αν το ζώο δεν βιάζεται» και στον Καναδά «αν δεν υπάρχει διείσδυση». Προσωπικά αδυνατώ να φανταστώ πως μπορεί να συναινεί ένα ζώο σε σεξουαλική πράξη με ένα δίποδο, όπως ο «άνθρωπος» που το  «πείθει»… Ούτε μπορώ να σκεφτώ τον λόγο, που υπάρχουν τέτοιου είδους νόμοι. Ίσως εσείς μπορείτε να σκεφτείτε κάτι; Γιατί άραγε ένας νομοθέτης προβαίνει σε τέτοιου είδους νομοθεσία και τι εξυπηρετεί αυτό σε ένα κράτος;(Πάντα Ευρωπαϊκό και ορισμένες πολιτείες των Η.Π.Α., μιλάμε δηλ. για τον «πολιτισμένο κόσμο»).

 Επίσης οι φιλοζωικές εκφράζουν την πεποίθηση πως είναι καταδικαστέο ηθικά να πειραματίζεται κανείς με τα ζώα σε επιστημονικά πλαίσια. Υποστηρίζουν δηλ. ότι τα πειράματα και τα αποτελέσματά τους στα ζώα είναι αναξιόπιστα, λόγω των μεγάλων διαφορών τους με τον ανθρώπινο οργανισμό και επικίνδυνα και για τον άνθρωπο ως εκ τούτου.

 Οι ταυρομαχίες επίσης είναι ένα βάρβαρο εθιμοτυπικό αγώνισμα της Ισπανίας, που θέλει να αποδείξει την ανωτερότητα του ανθρώπου πάνω στο ζώο, που πεθαίνει αργά και βασανιστικά. Πράγματι μόνο ο άνθρωπος επιδίδεται σε κάτι τέτοιο για ψυχαγωγία, αλλά αυτό μόνο την ανωτερότητά του δεν αποδεικνύει, αλλά μόνο το πόσο ταπεινά ένστικτα και ορμές έχει ακόμη παρά τον «εκπολιτισμό» του.

 Το τσίρκο επίσης «εκπαιδεύει» βασανίζοντας ζώα προς χάρη της «ψυχαγωγίας». Στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες παγκοσμίως(Αυστρία, Κροατία), έχει απαγορευτεί η είσοδος (με νόμο) και λειτουργία τσίρκου με άγρια ζώα, ενώ η Βολιβία απαγόρευσε πρόσφατα με νόμο την λειτουργία σε τσίρκο με κάθε είδους ζώα.  Η δυστυχία των ζώων στους ζωολογικούς κήπους είναι δεδομένη, ειδικά για τα ζώα που δεν προσαρμόζονται εύκολα στην αιχμαλωσία. Το άγχος της αιχμαλωσίας των ζώων λέγεται ζωόχωση και είναι δείγμα ότι ένα ζώο είναι σοβαρά διανοητικά και ψυχικά άρρωστο.

 Η στείρωση, η οποία γίνεται για λόγους θεραπευτικούς και προληπτικούς, δεν θεωρείται βασανισμός, παρά το ότι κάποιοι την θεωρούν «βίαιη παρέμβαση» στην φύση. Όμως είναι απαραίτητη σαν μέθοδος ελέγχου των ανεξέλεγκτων πολλαπλασιασμών των αδέσποτων ζώων στους δρόμους, πράγμα που συνάδει με την προστασία της φύσης.

 Η κακοποίηση των ζώων συνδέεται άμεσα με την κακοποίηση γυναικών, παιδιών, αδύναμων ατόμων και με βαριά εγκληματικότητα. Αυτοί που κακοποιούν ζώα, είναι άτομα με ψυχοπαθητική προσωπικότητα και με ροπή προς το έγκλημα. Είναι άτομα παραμελημένα σαν παιδιά ή σαν παιδιά έζησαν εικόνες ενδοοικογενειακής βίας. Από μικρά έμαθαν να  «απαλείφουν» το συναίσθημα της τρυφερότητας και της συμπάθειας απέναντι σε οτιδήποτε πιο αδύναμο και «μικρό». Όποιος κακοποιεί ζώα συνήθως δεν σταματά σε αυτό αλλά επεκτείνει την δράση του σε παιδιά, γυναίκες και γενικά σε ότι είναι πιο αδύναμο από αυτόν. Πίσω από όλο αυτό κρύβεται σχεδόν πάντα μια ψυχική διαταραχή(από τη διαστροφή ως την ψύχωση). Οι άνθρωποι που μπορούν να κακοποιήσουν, να βασανίσουν, ή και να θανατώσουν ένα ζώο, μπορούν να γίνουν βίαιοι σε όλες τους τις σχέσεις. Διότι η κακοποίηση είναι πράξη ελέγχου και άσκησης εξουσίας.

 Από τις έρευνες κακοποίησης γυναικών, προκύπτει ότι ο δράστης έχει στο ενεργητικό του σχεδόν πάντα και κακοποιήσεις ζώων. Πρόκειται για άτομα που έχουν ιδιαίτερα χαμηλή ικανότητα συναισθηματικής κατανόησης των συνανθρώπων τους, με χαμηλές επικοινωνιακές και κοινωνικές δεξιότητες, άτομα που χαρακτηρίζονται από χρόνια αντικοινωνική συμπεριφορά και με διάφορες παραβατικές πράξεις στο ιστορικό τους(καβγάδες, εμπρησμός, διαπροσωπική βία κτλ).

 Επίσης ρόλο παίζουν και τα πρότυπα που δίδονται μέσα από την οικογένεια. Συχνά ο κακοποιητής ζώων είχε κακοποιηθεί ο ίδιος μέσα σε περιβάλλον που θεωρούσε ασφαλές, όπως η οικογένεια. Όπου υπάρχει κακοποίηση παιδιού, η κακοποίηση ζώου συντροφιάς είναι σχεδόν βέβαιη.  

 Παιδιά που κακοποιούν ζώα πρέπει να εξετάζονται από παιδοψυχίατρο και να λαμβάνονται τα κατάλληλα μέτρα προκειμένου να αποφευχθεί η αύξηση της εγκληματικότητας των εφήβων και ενηλίκων.

 Και οι νόμοι και οι κυρώσεις θα πρέπει να αλλάξουν πλέον, διότι η κακοποίηση και η θανάτωση ζώων δεν είναι πλημμέλημα αλλά έγκλημα. Ως εκ τούτου θα πρέπει να αντιμετωπίζεται αναλόγως, προκειμένου να εξαλειφθούν τέτοιες συμπεριφορές.

 Κι εμείς σαν πολίτες, έχουμε χρέος να καταγγέλλουμε τέτοιες συμπεριφορές, αν θέλουμε να ζούμε σε μια πιο υγιή κοινωνία, αντάξια της συναισθηματικής νοημοσύνης του ανθρώπου.

 

Ολυμπία Βεζυρέα-Μαντωνανάκη

Ψυχίατρος

Ολες οι Ειδήσεις

Ειδήσεις Top Stories
X