Η βρώμα της χούντας 

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Αληθινή μικρή ιστορία από τα χρόνια της χούντας από έναν άνθρωπο που την έζησε…

Είναι εκεί γύρω στο 1969. Η χούντα στο φόρτε της. Στην εφημερίδα τα πράγματα είναι ζόρικα. Οι νωπές σελίδες του τυπογραφείου, ΄΄οι διορθώσεις΄΄ όπως λέγονταν πηγαινοέρχονται στην οδό Ζαλοκώστα. Εκεί είναι η λογοκρισία της χούντας.

Οι λογοκριτές, κάτι αξιοσέβαστα ρεμάλια, προσέχουν και την παραμικρή λεπτομέρεια. Δεν πάει καιρός που στην ίδια εφημερίδα είχε δημοσιευτεί στις μικρές αγγελίες μια βωμολοχία που αναφερόταν στα ΄΄αχαμνά΄΄ του Καράμπελα! Είναι απίστευτο αλλά η φράση πέρασε από τους τυπογράφους, διέφυγε από τους διορθωτές της εφημερίδας και τελικά από τους ίδιους τους λογοκριτές!

Όπως ήταν φυσικό η χούντα λύσσαξε, έγιναν ανακρίσεις ΄΄ αποκεφαλίστηκε΄΄ ολόκληρη ομάδα λογοκριτών, αλλά τελικά δεν βρέθηκε ο δράστης. Ήταν φανερό ότι ένας λινοτύπης τα πήρε στο κρανίο και το ‘γραψε… Δεν βρέθηκε ποτέ, αλλά από τότε η ανάσα της χούντας υπήρχε παντού γύρω μας. 

Ο  Αντώνης ήταν ένας δημοσιογράφος ΄΄παλιάς κοπής΄΄. Ιδιαίτερα μορφωμένος, σπουδαγμένος στην Αγγλία αμέσως μετά τον πόλεμο. Μιλούσε άριστα Αγγλικά, ήταν πάντοτε καλοντυμένος, ένας πραγματικός τζέντλεμαν. Αλλά το κυριότερο ήταν ότι αποτελούσε ο ίδιος μια ζωντανή εγκυκλοπαίδεια. Οποιαδήποτε στιγμή μπορούσε να σου αναλύσει ένα γεγονός που συνέβαινε στην άλλη άκρη του πλανήτη, για αυτό και ο διευθυντής πάντοτε  τον καλούσε στα δύσκολα… 

Ο Αντώνης είχε την ευθύνη για τα εξωτερικά νέα της τελευταίας σελίδας,(τα οποία δεν λογοκρίνονταν αυστηρά επειδή  αφορούσαν σε άλλα κράτη) και τυπώνονταν γύρω στις έξη το πρωί, οπότε από τις τέσσερις τα ξημερώματα ήταν παρών στο γραφείο του. Είχα την τιμή να του δίνω τα τηλεγραφήματα του Associated Press, του United Press, αλλά και του Αθηναϊκού Πρακτορείου από  τα  θορυβώδη σιδερένια τηλέτυπα εκείνης της εποχής που κροτάλιζαν νυχθημερόν στο διπλανό γραφείο… 

Εκείνος αφού τα διάβαζε προσεχτικά τα μετέφραζε, έγραφε ταχύτατα τα κείμενα και μετά  τα έστελνε στο τυπογραφείο. Μετά μέχρι να βάλει εμπρός το πιεστήριο, που υπήρχε στο υπόγειο ( Αυτό το  καταλάβαινες από τον κραδασμό),  με καλούσε να παίξουμε όπως πάντα μια παρτίδα σκάκι, μέχρι να φτάσει η εφημερίδα ζεστή στα χέρια μας. 

Ένα πρωινό μόλις πήρε στα χέρια του την εφημερίδα, τού ξέφυγε ένα <<Ώχ>>…  Τι είχε συμβεί; Κάτι πήγε στραβά σε μία αράδα, χαμένη στη μετάφραση, που αναφερόταν στην εκτίμηση  ενός Ευρωπαϊκού κράτους σχετικά με τις… ΄΄Δημοκρατικές διαδικασίες΄΄, που καθυστερούσαν να εφαρμοστούν στην Ελλάδα… 

Γύρω στις δέκα χτύπησε το τηλέφωνο…Τον καλούσαν να πάει όχι στην Ζαλοκώστα, αλλά στην Μπουμπουλίνας! Στο κολαστήριο της ασφάλειας! 

Αν μη τι άλλο η χούντα ήξερε τι θα πει ψυχολογικός πόλεμος. 

    Ο Αντώνης δεν είναι ήρωας, είναι όμως ένας δημοκρατικός άνθρωπος. Αφού μας χαιρέτησε  ψύχραιμα με χιούμορ, ζητώντας από το κυλικείο  της εφημερίδας ξηρά τροφή!  Ξεκίνησε για το άντρο των βασανιστηρίων της χούντας  στην  οδό  Μπουμπουλίνας  για τα περαιτέρω… 

 Γύρισε το απομεσήμερο, φαινόταν κουρασμένος σωματικά από το ξενύχτι και ψυχολογικά από το γεγονός. Πήγε κατευθείαν στο γραφείο του διευθυντή, μίλησε μαζί του και μετά έφυγε. Την άλλη μέρα το πρωί πάνω στο σκάκι τον ρώτησα τι έγινε στην ασφάλεια. << Κοίταξε να δεις>> μου είπε: 

<< Αναγκάστηκα να τους πω ότι έκανα λάθος! Κανονικά ήθελα να τους πω άλλα πράγματα. Αν το έκανα, ήξερα τι με περιμένει αλλά… Βρε παιδί μου αυτοί οι άθλιοι χουντικοί με τους οποίους ήρθα κοντά, σε απόσταση αναπνοής…Πως να το πω. Βρωμούσαν! Από πάνω ως κάτω και αυτή την μυρωδιά αυτή την βαρβατίλα δεν θα την άντεχα με τίποτα…Δεν μπορούσα να διανοηθώ, ότι θα πέσω στα χέρια τέτοιων βρωμιάρηδων… Ήθελα να φύγω όσον το δυνατόν πιο γρήγορα από κοντά τους και αυτό έκανα… 

Στο λέω να το ξέρεις, η χούντα βρωμάει και αυτή η μυρωδιά δεν αντέχεται με τίποτα!>>  -Οπότε τον ρώτησα : -Καλά πως έκανες αυτή την απροσεξία εσύ που είσαι τόσο σχολαστικός με τα κείμενα; Τότε ο  αείμνηστος  Αντώνης μου απάντησε χαμογελώντας… 

<< Ο ανθρώπινος εγκέφαλος επεξεργάζεται τα στοιχεία που του δίνουμε με ένα ιδιαίτερο τρόπο. Κάποιες φορές, λιγοστές ευτυχώς, άλλα βλέπουμε, άλλα καταλαβαίνουμε και άλλα πράττουμε. Παράδειγμα, η  απερίσκεπτη  κίνηση που έκανες προηγουμένως και η οποία φοβάμαι ότι σου στοίχισε τον αγώνα.  Ρουά – Μάτ!>> 

 Φράνκ