Αναλύσεις

Φωτογραφία | Όταν μια εικόνα αρκεί να παρουσιάσει τον ανθρώπινο πόνο (που συχνά δεν θέλεις να δεις)

NEWSROOM 02.10.2021 | 11:29

Ακούστε το άρθρο

Μια θρυλική εικόνα που αποθεώνει την αξία του φωτορεπορτάζ. Δύο χέρια διαφορετικών ανθρώπων που το ένα ακουμπά το άλλο νοηματοδοτούν την εγκληματική αδιαφορία της πολιτισμένης δύσης στο πρόβλημα υποσιτισμού του αφρικανικού πληθυσμού. Τη φωτογραφία σύμβολο τράβηξε ο Μάικ Γουέλς στην Καραμόχα, μια από τις πιο φτωχές περιοχές της Ουγκάντα, το 1980. Την περίοδο που ακολουθούσε αποστολή βοήθειας της Καθολικής εκκλησίας στην Αφρική. Αρχικά οι θεατές της εικόνας δεν μπορούσαν να πειστούν πως το “μούρο” χέρι ανήκει σε άνθρωπο. Μια πιο προσεκτική ματιά έπειθε πως ήταν Αφρικανού αγοριού που η τύχη του ήταν περιορισμένη. Προκαθορισμένη να αφήσει την τελευταία του ανάσα στο έλεος της πείνας.

Ο Γουέλς γι’ αυτή τη φωτογραφία βραβεύτηκε. Και αργότερα, εξηγώντας περισσότερα γύρω από το παιδί της εικόνας, είπε πως τη στιγμή που τραβήχτηκε το συγκεκριμένο στιγμιότυπο ήταν μόλις τεσσάρων ετών. Χρόνια αργότερα παραδέχτηκε πως αισθάνθηκε ντροπή παρουσιάζοντας τη σοκαριστική εικόνα στον κόσμο. Ανεξάρτητα από τις ενοχές του φωτογράφου η προβολή της δουλειάς του έγινε κίνητρο για μια σειρά συναδέλφων του να αποκαλύψουν το αφρικανικό ανθρωπιστικό δράμα για το οποίο ο ευημερών Δυτικός κόσμος έχει το δικό του μεγάλο μερίδιο ευθύνης.

Δεν υπάρχει κάτι ποιητικό στον τίτλο της εικόνας “Το πεινασμένο παιδί και το όρνεο” του Κέβιν Κάτερ. Είναι απλά η αποτύπωση μιας αλήθειας που σοκάρει. Οι συνθήκες ζωής των ανθρώπων που ζουν στην Αφρική απέχουν από εκείνες που θα ονομάζαμε στη δύση ανθρώπινες

Συχνά τα φωτορεπορτάζ που παρουσιάζουν εικόνες της γης, που ο καθηλωμένος στην κατανάλωση πολίτης της Δύσης δεν φαντάζεται ή δεν θέλει να φαντάζεται πως υπάρχουν, έχουν δεχτεί κριτική. Το θέμα είναι πως η αποκάλυψη ενός δράματος μπορεί να έχει πολλές εκδοχές παρουσίασης. Ο φωτορεπόρτερ έχει την υποχρέωση να ενημερώνει. Και η παρουσίαση της αγριότητας του κόσμου μπορεί να είναι η αποστολή του. Τι γίνεται όμως όταν φωτογραφίζει ένα αδύναμο πεινασμένο παιδί έτοιμο να γίνει βορά στα όρνεα; O φωτογράφος Κέβιν Κάτερ το 1993 βρέθηκε στο Σουδάν και αποτύπωσε φωτογραφικά το δράμα της φτώχειας που μαστίζει τη χώρα. Η εικόνα του “Το πεινασμένο παιδί και το όρνιο” που βραβεύτηκε με Πούλιτζερ συνοψίζει σε ένα φωτογραφικό καρέ τους κανόνες ζωής ανυπεράσπιστων ανθρώπων.

διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο: fragilemag.gr