Eretiki κριτική για την ταινία Cold Pursuit (Ψυχρή Καταδίωξη)

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Σενάριο για την ταινία Ψυχρή Καταδίωξη. Ο κινηματογραφικός χάρτης αυτή τη φορά μας μεταφέρει στη Βόρεια Αμερική  και πιο συγκεκριμένα στη μικρή, φανταστική πόλη Kehoe, η οποία υπάγεται στην αμερικανική πολιτεία του Colorado. Εκεί, ο Nels Coxman ανακηρύσσεται ως πολίτης της χρονιάς! Καθώς με μεγάλη υπευθυνότητα και επιμέλεια για ακόμη ένα έτος, καθάριζε νυχθημερόν τους αποκλεισμένους δρόμους της πόλης, με το επιβλητικό του όχημα, που υποτάσσει τους παγωμένους όγκους χιονιού. Μοιάζει ως μόνη του ανησυχία να είναι η προετοιμασία της επακόλουθης, απαραίτητης ομιλίας μπροστά στο κοινό ή μάλλον καλύτερα η προσεκτική τοποθέτηση μιας αυθόρμητης εκφώνησης, κατά τη διάρκεια της βραδινής, τιμητικής του βράβευσης. Την ίδια νύχτα, πιο μακριά δύο νεαροί έχουν μπλέξει πολύ άσχημα! Ο ένας φαίνεται να διαφεύγει τον κίνδυνο. Δυστυχώς την επομένη ο Nels και η γυναίκα του καλούνται, επιστρατεύοντας ό,τι ψυχικά αποθέματα έχουν, να αναγνωρίσουν στο νεκροτομείο τη σορό του γιου τους, Kyle. Οι ειδικοί αναφέρουν πως ο νεαρός απεβίωσε, λόγω ισχυρής δόσης ναρκωτικών. Όμως κάτι δεν ταιριάζει στην υπόθεση… Ο Nels γνωρίζει με βεβαιότητα, πως ο γιος του ουδέποτε υπήρξε χρήστης ναρκωτικών ουσιών.

Η γυναίκα του, Grace, αρνείται με μανία αυτή την άποψη και παραδίνεται στο πένθος. Ο καλύτερος πολίτης του Kehoe ετοιμάζεται να πραγματοποιήσει τη μητέρα όλων των παραιτήσεων, μέχρι που ο ζωντανός μα τρομαγμένος Dante, διασωθείς φίλος του Kyle, εξιστορεί τα φρικτά γεγονότα. Αναφέροντας, ένα αποκαλυπτικό όνομα για την αποκρυπτογράφηση του μυστήριου. Κάτι… Δίνει τότε ζωντάνια στο Nels. Γεννώντας στο δαμαστή των χιονισμένων μαζών μια εκδικητική αύρα.

Ο ίδιος ακολουθεί ένα παζλ του υποκόσμου, αποσκοπώντας να φτάσει στον νούμερο ένα υπαίτιο, ο οποίος έδωσε τη θανατική εντολή. Βεβαίως υπάρχει μια σημαντική διαφορά. Η συμπεριφορά του μαινόμενου πατέρα έχει πλέον αμετάκλητα πάρει διαζύγιο με τον πολιτισμό! Καθότι τα κομμάτια αυτού του γρίφου ο ψυχικά αλλαγμένος Coxman τα ενώνει με αιματηρές, συνδέσεις προοδευτικών εξιχνιάσεων. Έτσι ο μέγας βαρώνος των ναρκωτικών, Trevor Calcote, με το παρατσούκλι “The Viking” αποδεικνύεται ως εξαιρετικά ηλίθιος, αγνοώντας ποιος εξαφανίζει ένα προς ένα, τα κωμικά πιόνια του με το ανύπαρκτο σθένος και τα δήθεν, εντυπωσιακά παρωνύμια.

Η άστοχη φαντασία του υπερόπτη Κροίσου λοιπόν, θολώνει ακόμα περισσότερο τις εκτιμήσεις εκείνου περί ορθολογικής αναζήτησης του δράστη, εξαιτίας της παρεμβολής των κακών σχέσεων με την πρώην κυρία Calcote και την υποκριτική στοργή του ίδιου προς το γιο τους. Κατά αυτόν τον τρόπο ο ζάμπλουτος, αντιπαθέστατος τύπος θα συμπεράνει λανθασμένα πως για τα φονικά οφείλεται μια αντίστοιχη, μαφιόζικη συμμορία με ινδιάνικες ρίζες, που μέχρι στιγμής διατηρούσε μαζί τους ειρηνικές σχέσεις.

Η παρεξήγηση θα επεκτείνει τον ακαλαίσθητο χορό των θανάτων, ενώ ο Nels πλησιάζει περισσότερο στη λύση υιοθετώντας, το ειδικό όνομα “The Wingman”. Αντιθέτως, ένα φαινομενικά αταίριαστο δίδυμο αστυνομικών, βρίσκεται ακόμη πιο μακρυά από όσο νομίζει, σε ό,τι αφορά την εξιχνίαση του μυστηρίου…   

Σκηνοθεσία:

Εναρκτήριο ύφος σκηνοθετικής αφήγησης:

Διακρίνουμε αρχικά σε μαύρο κάδρο μια φράση περί ευτυχίας από τον Oscar Wilde. Τα λευκά γράμματα της πρότασης χάνονται σαν διαλυμένες νιφάδες χιονιού. Κατόπιν βλέπουμε το εκχιονιστικό όχημα να παραμερίζει τις τεράστιες μάζες του αστείρευτου, χειμερινού στοιχείου. Έπειτα, διακρίνουμε τα φώτα του ακούραστου μηχανήματος και μετά το Nels Coxman. Τελειώνοντας τη βραδινή βάρδια, εκείνος επιστρέφει στο σπίτι του.

Συζητά με τη σύζυγο για την επικείμενη ομιλία του, κατά την αντίστοιχη τελετή βράβευσης και τα πλάνα μας περιγράφουν το στοργικό, οικογενειακό περιβάλλον και τις ενδυματολογικές ετοιμασίες του ζεύγους. Τα ενωμένα χέρια των πολιτών του Kehoe καλωσορίζουν με θέρμη το τιμώμενο πρόσωπο, με τον προβολέα να σημαδεύει το βραβευμένο Nels. Ο οποίος δηλώνει ως “not a speech killer.”

Στο αεροδρόμιο της περιοχής μια ύποπτη ομάδα απαγάγει με μικρό φορτηγό έναν εργαζόμενο, μόλις εκείνος τελειώνει τη βάρδιά του. Του χορηγούν μια ουσία με ενδοφλέβια ένεση. Ένας φίλος του, επίσης απαχθείς, το σκάει από την απειλητική συμμορία, πηδώντας έξω από το βαν. Ο τίτλος της ταινίας κάνει την εμφάνισή του. Έπειτα  διαλύεται σαν χιόνι. Παρακολουθούμε μια πινακίδα της πόλης Denver. Κατόπιν προβάλει σε μαύρο κάδρο μία επιγραφή με το ονοματεπώνυμο Kyle Coxman και ένα σταυρό από επάνω. Οι έμποροι ναρκωτικών αφήνουν το νεκρό γιο του Nels, έξω από ένα καφέ. Το νεκροτομείο υποδέχεται το ζεύγος Coxman σε μια απερίγραπτης, συσσώρευσης ψυχικού σθένους διαδικασία. Η αιτία θανάτου λόγω ναρκωτικών από υπερβολική δόση δεν βρίσκει σύμφωνο το Nels. H Grace ξεκινά να χτυπά το σύζυγό της, επειδή θεωρεί, ότι εκείνος έχει χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα.

Η κηδεία δεν ελευθερώνει τα συναισθήματα του Coxman. O σαστισμένος πατέρας προσπαθεί, προκειμένου να σταματήσει τις δυστυχείς σκέψεις, να δουλέψει. Το μέσο (κάμερα) καταγράφει το επιβλητικό όχημα να καταβροχθίζει τόνους χιονιού, προσωποποιώντας το μένος του απορημένου γονιού. Η δουλειά τελειώνει και οι δυσβάσταχτες σκέψεις ξεκινούν. Ακριβώς μία στιγμή πριν αφαιρέσει τη ζωή του με καραμπίνα, έρχεται ο Dante επεξηγώντας στον Coxman τι συνέβη. Το όνομα “Speedo” πυροδοτεί την αρχή μιας σαδιστικά εκδικητικής αναζήτησης κακοποιών από το Nels, που πλέον έχει κάθε λόγο για να ζήσει…

Γενικά,  στο έργο μετά από αυτόν τον πρόλογο, θα παρακολουθήσουμε το κυνήγι των κακοποιών από το “φάντασμα του πολίτη της χρονιάς” Nels Coxman. Πράγματι, ο τεθλιμμένος πατέρας, ξεπερνώντας σχεδόν μηχανικά  κάθε στενοχώρια και ηθικό φραγμό, μακριά από τη φύση ενός ευυπόληπτου πολίτη πλέον, θα ξεκινήσει να σκοτώνει με “ιεραρχική πρόοδο” τα καθάρματα της συμμορίας του “Viking.” Ένας-ένας οι φόνοι θα τον φέρνουν πιο κοντά στον υπεύθυνο της θανατικής καταδίκης του Kyle. Μόλις ξεκινήσει η σφαγή στην ουσία συμπληρώνεται ένα παζλ.

Όμως, αυτό σκηνοθετικά αποδίδεται κυρίως με την αναγραφή θανάτου του εκάστοτε κακοποιού, αναφέροντας σε μαύρο φόντο με λευκά γράμματα το ονοματεπώνυμο, το γκανγκστερικό παρωνύμιο και τέλος το ανάλογο θρήσκευμά του με μια εικαστική παρέμβαση (π.χ. σταυρός επάνω από το ονοματεπώνυμο και παρατσούκλι). Για παράδειγμα: Jeff Kristensen, “Santa.”Δεν θα είχε νόημα να αναφέρουμε όλα τα ονόματα των γκάνγκστερς με την άθλια κατάληξη, γιατί έτσι θα χαθεί το στοιχείο της έκπληξης για τους θεατές.

Όμως, μπορούμε να επισημάνουμε, ότι ένας φόνος γίνεται σε πολίτη που πλησίασε με δόλο του κακοποιούς και πως οι θάνατοι σε ένα σημείο είναι “λίιιγοι” παραπάνω του ενός! Στο έργο παρεμβάλλεται ένα αντιθετικό δίδυμο αστυνομικών, προσπαθώντας με δυσκολία να εξιχνιάσει τα αίτια του άτσαλου χορού των φονικών. Δεν υποπτεύονται με τίποτα το βραβευμένο πολίτη της χρονιάς. Επίσης η καταγραφή της οικογενειακής (ή ό,τι απέμεινε από αυτή) ζωής του χωρισμένου με παιδί, εμπόρου ναρκωτικών, “Viking”, γνωστοποιεί στους θεατές ποιος ακριβώς είναι ο μεγάλος αντίπαλος του αποφασισμένου Nels Coxman.

Σημαντική είναι η παρουσία του μικρού, ευφυούς γιου του “μεγαλοεγκληματία”, τον οποίο ο ίδιος έχει δασκαλέψει να μην τρώει ούτε καραμέλες. Ενδιαφέρουσα είναι η προσθήκη της ινδιάνικης μαφίας, θέτοντας παράλληλα τους πάντα επίκαιρους προβληματισμούς περί αυτοχθονίας στην αμερικάνικη γη και μπλέκοντας χιουμοριστικά ακόμα περισσότερο την κρίση των πρωταγωνιστών, σε ό,τι αφορά το κίνητρο των δολοφονιών.

Μέσα σε όλα αυτά η κωμική περσόνα του αδερφού του Nels, Brock, με το όνομα του υποκόσμου “The Wingman”, συμπληρώνει όμορφα τη συσχέτιση των γεγονότων. Αυτό που παρουσιάζει ενδιαφέρον είναι, ότι ως θεατές ζούμε παράλληλα σε τέσσερις κόσμους:

1) Στη ζωή του Nels Coxman με την ασταμάτητη μανία εκδίκησης.

2) Στην απορημένη φύση του αρχηγού των γκάνγκστερς, Trevor Calcote, “The Viking”.

3) Στη δίχως καρπούς, προσπάθεια εξιχνίασης του μυστηρίου από το αστυνομικό δίδυμο των Kimberly και “Gip”.

4) Σε μια ινδιάνικη επιδίωξη ανταπόδοσης φονικού.

Η οπτική γωνία του Nels Coxman κυριαρχεί, ενώ οι υπόλοιπες είναι συμπληρωματικές.     

Ερμηνείες:  

Liam Neeson: Στο ρόλο του αποφασισμένου για εκδίκηση Nels Coxman, που φαίνεται να το διασκεδάζει και λίγο.   

Επιτέλους, βλέπουμε από αυτόν τον πραγματικά πολύ καλό ηθοποιό, μια συμμετοχή σε ταινία, η οποία του επιτρέπει την κινηματογραφική μετάβαση από κάποιους πανομοιότυπους, τελευταίους ρόλους, που του ανέθεταν συνέχεια. Στους οποίους έδερνε το σύμπαν. Με τη συγκεκριμένη συμμετοχή έχει κάνει ένα βήμα, ώστε να απεγκλωβιστεί από αυτό το μοτίβο, επιβαίνοντας ερμηνευτικά, ενδεχομένως, στις επόμενες ταινίες σε ρόλους, που αξίζουν στην κλάση του. Η διαφορά σε αυτό το έργο είναι πως ναι μεν ουσιαστικά παίρνει μόνος του εκδίκηση, σκοτώνοντας πολλούς ανθρώπους, αλλά αυτό δεν μοιάζει τόσο εύκολο εδώ και επιπλέον υφίσταται μια κωμική απόχρωση στην ταινία.  

Ξεκινά να περιγράφει σε ήπιους τόνους στην Grace την αγωνία του για την περιβόητη, προσωπική ομιλία κατά τη βράβευση. Όμως ως Nels χαλαρώνει, μεταδίδοντας το κωμικό στοιχείο στους θεατές κατά το διάλογο -“Πες λίγα λόγια.” -“Πόσα;” και παράλληλα την καλή οικογενειακή ατμόσφαιρα. Εκφωνώντας τον αυθόρμητο λόγο του, ανταποκρίνεται στην ταπεινή περσόνα του Coxman. Στο νεκροτομείο σαστίζει και ερμηνεύει σωστά τη φωνή της λογικής μες το μυαλό του, τονίζοντας ότι ο Kyle δεν είχε σχέση με ναρκωτικές ουσίες.

Ετοιμάζεται να αυτοκτονήσει και η υποκριτική του περιγράφει εύστοχα έναν άνθρωπο, που προσπαθεί να νικήσει το ένστικτο της επιβίωσης. Επιστρέφει στη ζωή με κάτι παραπάνω από δυναμισμό, ανακρίνοντας τον Dante. Από το πρώτο φονικό χωρίς πολλά λόγια, αλλά με μια αμείλικτη ψυχοσύνθεση ερμηνεύει ορθά τη μεταστροφή του χαρακτήρα. Η κωμικότητα από τον ηθοποιό παρουσιάζεται στο φόνο του “Santa”. Η απόδοση έλλειψης της εγκληματικής εμπειρίας στην αμήχανη, οικονομική συναλλαγή με τον “Eskimo” και η ειλικρίνεια, απέναντι στον αδερφό του, “Wingman.” Η έκπληξη από τον ερμηνευτή έρχεται με την εξαιρετική, αντιθετική απόδοση της πατρικής στοργής προς τον γιο του “Viking.”

Tom Bateman/William Forsythe: Στους ρόλους του αρχικακοποιού του Kehoe, “Viking” Trevor Calcote και του απομακρυσμένου από το έγκλημα πλέον, “Wingman.”

Ο ηθοποιός μας μεταφέρει πειστικά τις λανθασμένες, ηθικές αρχές, που προσπαθεί να εμφυσήσει ο Trevor στο μικρό γιο του. Εκφράζει με ωραία αναπαράσταση την αντιπάθεια, που φέρει διαρκώς ο χαρακτήρας, εξαιτίας του αιματοβαμμένου του πλούτου. Αν και μονίμως ισχυρός, φαίνεται, ότι δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τη γυναίκα του.

Η ψυχραιμία, που αποδίδει ο έμπειρος ηθοποιός, είναι αισθητή στις συνομιλίες με το Nels, συμβάλλοντας ουσιαστικά στην ενίσχυση του κωμικού φόντου της ταινίας. Όπως, η επεξήγηση για το πως παντρεύτηκε την Ahn. H αταραξία επιπροσθέτως, αντιμετωπίζοντας την παρουσία του  “Viking” αποτελεί τη βάση για το εκπεφρασμένο, δραματικό στοιχείο από τον ηθοποιό σε μια εξομολόγηση του ρόλου.

John Doman: Στο ρόλο του έμπειρου αστυνομικού και καινούργιου συνεργάτη της Kimberly, John “Gip” Gipsky.

Αυτός ο χαρακτήρας είχε έναν έμμεσο ρόλο παρατηρητή μέσα στην ταινία. Όχι μόνο λόγω της αστυνομικής και ηλικιακής εμπειρίας, αλλά και λειτουργώντας σαν να επικοινωνεί με τον κόσμο των θεατών. Μα όχι με βλέμματα στην κάμερα. Αλλά με τα λεγόμενά του. Ο ηθοποιός με έναν ανθρώπινο τόνο τα κατάφερε μια χαρά! Επίσης, παρουσιάζει ως περσόνα Gipsky μια μη ενδεδειγμένη χαλαρότητα κοινωνικής συνείδησης σε σχέση με την απόλυτα τυπική και υπεύθυνη συνάδελφό του.

Επιτυχής ή ανεπιτυχής η απόδοση σεναρίου, σκηνοθεσίας και ερμηνειών:

Καταρχάς, πρόκειται για μια “ταινία remake”. H πρωταρχική ταινία λεγόταν “In order of disappearance” και η πλοκή της εξελισσόταν στη Νορβηγία. Το σενάριο είχε γράψει ο Kim Fupz Aakeson. Η ιδέα του γενικώς παρουσίαζε ενδιαφέρον, αλλά η αλήθεια είναι ότι υπήρχαν κάποιες ατέλειες, καταστρέφοντας τη σύνδεση του παζλ της πλοκής. Όπως, ότι οι δύο συμμορίες που συγκρούστηκαν ήταν μια ντόπια νορβηγική και μια σέρβικη. Για τις ανάγκες μιας ταινίας, εφόσον δεν υφίσταται παρελθοντική αντιπαράθεση μεταξύ των δύο χωρών και επιπλέον υπάρχει συνοριακή, χαώδης απόσταση σε αυτές, κάτι τέτοιο αποδυναμώνει το σενάριο.

Καταλαβαίνει κανείς, ότι η αντίστοιχη μεταφορά της κόντρας με Αμερικανούς, λευκούς ετερόχθονες και Ινδιάνους, προκαλεί το ενδιαφέρον των θεατών, εφόσον ήδη ανασύρει πολύ σημαντικά θέματα, για την αληθινή αυτοχθονία στη συγκεκριμένη γη. Δηλώνοντας πόσο έχουν ξεπέσει κάποιοι άνθρωποι και από τις δύο πλευρές. Καθώς (στην ταινία) πλέον εκατέρωθεν ανταγωνίζονται μέσα από το ολέθριο, εμπόριο των ναρκωτικών και τη μαφιόζικη νοοτροπία (ειδικά αν σκεφτεί κανείς, ότι κάποτε οι πρώτοι εστίαζαν σε εφευρέσεις και οι Ινδιάνοι ήταν ανεξάρτητα, ελεύθερα πνεύματα).

Την εύστοχη προσαρμογή λοιπόν του σεναρίου έκανε ο Frank Baldwin. Η γλώσσα που χρησιμοποιήθηκε ήταν τα αγγλικά. Έχει πράγματι το χαρακτήρα μιας μαύρης κωμωδίας. Τα κείμενα ανταποκρίνονται στο προφίλ των κακοποιών στοιχείων, χωρίς να εκβιάζουν ενός επιβεβλημένου τύπου, επιτηδευμένες ατάκες. Δεν μπορούμε να πούμε πως γενικώς υπάρχει λεπτότητα στο χιούμορ, όμως εκείνο σίγουρα ταιριάζει στα χείλη των ανθρώπων που το χρησιμοποιούν. Μοναδική εξαίρεση είναι η εκπληκτική ατάκα του μικρού για το σύνδρομο της Στοκχόλμης.

Ήταν άψογη η αντίθεση του “Viking” με τον εκπληκτικά έξυπνο για την ηλικία του, γιο του. Αιφνιδιαστική είναι η εξήγηση για το παρωνύμιο “The Eskimo”. Παρατηρούμε μια πικρόχολη άποψη αυτοσαρκασμού των ηρώων. Με αποκορύφωμα τη διαστρέβλωση των λεγομένων της υπαλλήλου του ξενοδοχείου, από τα μέλη της ινδιάνικης συμμορίας. Είναι έξυπνο σενάριο, βρίσκοντας ανταπόκριση στον κόσμο των θεατών. Γιατί ειλικρινά ποιος νοητικά υγιής άνθρωπος δεν θα ήθελε να πάθουν όλοι αυτοί οι έμποροι θανάτου, αυτό που τους αξίζει;! Αλλά παράλληλα όχι από το δικό του χέρι, μα από κάποιο άλλο ως δια μαγείας!

Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Hans Peter Molland. Το εκπληκτικό είναι πως ο ίδιος σκηνοθέτησε την πρώτη ταινία! Μπορούμε να πούμε ότι το “Cold Pursuit” για το στυλ του, έχει μια εξαιρετικά κινηματογραφική προσέγγιση, η οποία προκαλεί μια αντίστοιχη διάθεση στους θεατές. Η περιπετειώδης αύρα του έργου δίνει τη σκυτάλη στο μαύρο χιούμορ, όσο παρίσταται η διαδοχή των φονικών. Ωστόσο, σε αρκετές στιγμές η σκηνοθετική διακριτικότητα αναλαμβάνει δράση με την απλή αναγραφή των ονομάτων, μακριά από αιματηρές περιπλέξεις. Από την άλλη διακρίνουμε και κάποια πτώματα, επισημαίνοντας τη βαρβαρότητα των γκάνγκστερς. Αλλά και τον τρόπο εξαφάνισης των νεκρών, από το μεθοδικό Nels Coxman!

Είναι έξυπνες οι διαφορετικές, οπτικές γωνίες των ηρώων της ταινίας. Με μικρές παρεμβολές όμως, γιατί ο Nels παραμένει ως ο κυρίαρχος ήρωας. Έτσι, έχουμε την πλευρά του “Viking”, της γυναίκας του, Aya, του “Wingman” και της καχύποπτης συζύγου του (Ahn), των αμείλικτων Ινδιάνων, των αστυνομικών Kimberly και Gim και εντός της συμμορίας του Trevor Calcote την άποψη μερικών κακοποιών με άλλα όνειρα! Το κλειδί όμως της σκηνοθετικής επιτυχίας είναι ότι ναι μεν ως θεατές γνωρίζουμε τάχιστα τα πάντα παρακολουθώντας το Nels να αναλαμβάνει δράση, παρατηρούμε όμως  παράλληλα δε και την άγνοια κάποιων ηρώων για τα γεγονότα. Καθότι οι “Viking” και Σία, οι αστυνομικοί Gip και Kimberly και όλη η ινδιάνικη συμμορία αναζητούν την αλήθεια, μέχρι που…

Κρίσιμης σημασίας είναι η συνάντηση μεταξύ Nels και γιου του Trevor, κατά τη διαφορετικής μορφής απαγωγή του μικρού. Αυτή η διαμοίραση με τις οπτικές γωνίες κάποιων χαρακτήρων κάνει την ταινία να εξελίσσεται, χωρίς να χάνει το ενδιαφέρον της. Ενώ παράλληλα αποφορτίζει το κοινό από την οργή του Nels. Το τέλος, μας οδηγεί σε μια ενσυναίσθηση του Nels με την ινδιάνικη πλευρά, αλλά κάτι δείχνει πως δεν είναι όλα και τόσο αρμονικά…

Οι ερμηνείες συντονίζονται επαγγελματικά. Η ινδιάνικη συμμορία κάνει αισθητή την παρουσία της τόσο στο κρυσφήγετό της όσο και στο σαλέ κατά τη σκόπιμη, μα και διασκεδαστική τότε διαμονή της. Ο Nels δίνει χώρο στον “Eskimo” μέσα στο ταξί να πει τις ατάκες του. Η ομάδα του “Viking” τον πλαισιώνει σωστά. Gim και Kimberly συζητούν ανθρώπινα μέσα στο μπαρ, απομακρυσμένοι για λίγο από τα δυσεπίλυτα, επαγγελματικά προβλήματα. Η Kimberly φτάνει κοντά στον υπαίτιο, αλλά δεν το γνωρίζει, σε μια ανώδυνη στιχομυθία με το Nels. Ο διάλογος μεταξύ απαχθέντος αγοριού και Nels ξεχωρίζει.

Συνεπώς αποδεικνύεται ως επιτυχής η απόδοση σεναρίου, σκηνοθεσίας και ερμηνειών.

Επιλογή Casting:

Υπεύθυνη του τμήματος ήταν η διακεκριμένη Avy Kaufman (“Το σπίτι που έχτισε ο Jack.” 2018 κ.α.). Η επιλογή του Liam Neeson αποδεικνύεται πραγματικά εύστοχη! Ομοίως και οι προσθήκες των ηθοποιών, που προαναφέραμε στην κατηγορία των ερμηνειών. Από αυτές ξεχωρίζει η παρουσία του έμπειρου William Forsythe. Από εκεί και πέρα επισημαίνουμε, πως όταν ένα casting περιλαμβάνει την πολύ καλή ηθοποιό, Laura Dern, έστω και σε λίγες σκηνές, δημιουργούνται σταθερές βάσεις επιτυχίας.

Ως τεθλιμμένη μητέρα και στοργική σύζυγος απέδωσε πολύ καλά. Η Julia Jones (Aya) μεταφέροντας την πλευρά της ηθικής, η Elizabeth Thai (Ahn) αποδίδοντας μια κωμική νότα και η Emmy Rossum (Kimberly Dash) ενσαρκώνοντας την επαγγελματική και κοινωνική συνείδηση, συνιστούν μια πραγματικά πετυχημένη ομάδα. Ο Tom Jackson ως “White Bull” μετέφερε σκόπιμα μια αίσθηση του ξεπεσμένου μεγαλείου της κάποτε περήφανης, ινδιάνικης φυλής. Ο ίδιος είναι Metis, καθώς η μητέρα του ήταν Cree και ο πατέρας του Βρετανός. Έχει τιμηθεί για τις υπηρεσίες του στον Καναδά με το βραβείο O.C. (Officer of the order of Canada) το 1999. Επομένως, αποδεικνύονται πραγματικά εύστοχες και βάσει των αποδόσεων τους επιτυχημένες οι επιλογές της υπεύθυνης.

Μουσική/Ηχητική υπόκρουση:  

Τη μουσική έγραψε και επέλεξε ο George Fenton. Η αλήθεια είναι ότι λειτουργεί σαν μουσικό χαλί στο σύνολο της ταινίας. Είναι τέτοια η δράση που αποσπά την προσοχή του θεατή από την ακρόαση. Το έργο ξεκινά και παρατηρούμε το εκχιονιστικό όχημα να διαχωρίζει τις μάζες του χειμερινού στοιχείου. Έπειτα διακρίνουμε τα φώτα του μες το παγωμένο σκοτάδι και τελικά τον πρωταγωνιστή Nels Coxman.

Τότε ακούμε μια απλή, αλλά ενδιαφέρουσα, instrumental μουσική. Ο Nels επιβαίνει μαζί με τον “Eskimo” σε ένα ταξί. Ο δεύτερος διαμαρτύρεται για τη μουσική, που παίζει το ραδιόφωνο. Τότε ο οδηγός βάζει να παίξει το τραγούδι των Aqua “Barbie girl”. Ο θυμωμένος εκτελεστής λέει στο Nels να μην δώσει φιλοδώρημα στον ταξιτζή. Ειλικρινά, πιο χιουμοριστικά εύστοχη χρήση του τραγουδιού δεν μπορούσε να γίνει!! Το τέλος φέρνει μια παράξενη συγκυρία και ακούμε το αρχικό μουσικό θέμα να κάνει τον επίλογο.

Ο ήχος έχει πιο εμφανή συμμετοχή. Τα χειροκροτήματα δίνουν θάρρος στο Nels για την επακόλουθη ομιλία της βράβευσής του, ως πολίτης της χρονιάς. Ο Dante πετάγεται από το βαν των κακοποιών, γλυτώνοντας τα χειρότερα. Η σορός του Kyle αποκαλύπτεται στους γονείς του, με τον ασταθή μηχανισμό του νεκροτομείου. Τα πρώτα χτυπήματα του Nels στο “Speedo” αλλάζουν άρδην την ψυχοσύνθεση του οργισμένου πατέρα. Το αυτοκίνητο Hammer φαντάζει μινιατούρα μπροστά στο εκχιονιστικό όχημα, που εκτοπίζει το πρώτο με περισσή άνεση. Η αντιδραστική γυναίκα του Brock φτύνει ένα τάφο λόγω εγωισμού! Οι Ινδιάνοι γκάνγκστερς ανοίγουν με απειλητικές διαθέσεις την πόρτα του Bone, ενώ εκείνος περίμενε μια άλλη παρουσία, έχοντας τελείως διαφορετική διάθεση! Ο μικρός απαχθείς ακούει ένα διαφορετικό παραμύθι από το Nels, αλλά με τη σωστή πατρική στοργή. Η γνώμη του “Viking” για την πρώην γυναίκα του, Αya, δεν ακούγεται ποτέ.

 

“Η ασταμάτητη προσπάθεια εκδίκησης ενός οργισμένου πατέρα, που αντιμετωπίζει με δεινή ψυχρότητα και χλεύη την αναπνοή του υποκόσμου και των δυσεπίλυτων, ιστορικών θεμάτων της χώρας.”

Μια διανομή της Spentzos Film

O Eretikos κριτικός Γιάννης Κρουσίνσκυ