Επιλογές

~Ερωτικές Σκηνές ~

NEWSROOM 15.02.2020 | 00:53

Ακούστε το άρθρο

ΜΗΝΑΣ Δεύτερος, 14η ΜΕΡΑ …

Σκηνή 1η- Στο γραφείο

Είπαν να συναντηθούν μετά το γραφείο στο σπίτι του ενός ή του άλλου να ολοκληρώσουν τη δουλειά για την παρουσίαση ..
Σε δυο μέρες από τώρα έπρεπε το σχέδιο για τον πελάτη να είναι έτοιμο ..
Είχε ζητήσει αλλαγές και δούλευαν νυχθημερόν πάνω σ αυτό ..
Εκείνη περνούσε μια δύσκολη περίοδο ..,
Ένας ξαφνικός χωρισμός της είχε φέρει τα πανω κάτω . Εργασιοχαρά και τίποτα άλλο …
Α ! και μια γάτα να της θυμίζει πώς είναι να εχεις μια ζωντανή ανάσα διπλα σου και ενα μαξιλάρι με παλμό .. γούνινο..που μαδάει !
Τρεις μήνες πήγαινε έτσι η όλη κατάσταση ..
Οι φίλοι της , είχαν αρχίσει να ανησυχούν .. αλλά δεν τολμούσε κανεις να της πει τίποτα .. για την πολλή δουλειά .. τα χαμενα 7 κιλά .. τη θλίψη , την απομόνωση.. διακριτικά παρακολουθούσαν και διακριτικά προσέγγιζαν..
Εκείνος , με ένα διαζύγιο δύσκολο .. δυο χρονια πριν και τις υποχρεώσεις που από αυτό απορρέουν είχε αφήσει πίσω… «για την ώρα» έλεγε το δικαίωμα στην ευτυχία ..
Οι έρωτες μπορούν να περιμένουν .. (μπορούν άραγε) ;;
Σπίτι , δουλειά , παιδιά .. και άπειρες υποχρεώσεις .. μαζί με αψιμαχίες “με την πρώην σύζυγο” ευτυχώς όχι τόσο έντονες όσο τον προηγούμενο δύσκολο καιρό ..
Ερημίτης κανονικός ..
Η όποια κοινωνικότητα και για τους δυο ,εξαντλούνταν στο περιοριστικό , έτσι κι αλλιώς ωράριο γραφείου 9π.μ -5 μ.μ…. Δευτέρα με Παρασκευή .
Απεριόριστα εξαντλητικό , για την ενέργεια που δεν είχαν κι έπρεπε να σπαταλήσουν και οι δυο ..
Κατέληγαν στα σπίτια τους υπό κατάρρευση…
Σήμερα όμως , δεν υπήρχε ουτε καν αυτό .. το προνόμιο , έπρεπε να συνεχίσουν τη δουλειά ..μετά τη δουλειά ..
Εκείνος : « Τι λες , έρχεσαι σπίτι μου ;
Μην περιμένεις τίποτα σπουδαίο .. εργένικο είναι αλλά ένα γραφείο για να δουλέψουμε κι ενα μπουκάλι κρασί στο ψυγείο έχω.. τι εργένης θα μουν ;» Γέλια ..
Εκείνη : « Τι θα λεγες για το δικό μου , είμαι μόλις δυο στάσεις με το Μετρό από δω…σταματάμε και στην κάβα της γωνίας , παίρνουμε «καύσιμα», και αρχίζουμε κατευθείαν.. θα κερδίσουμε πολύ χρόνο .,.»
Εκείνος : « Ας είναι , Να σου πω ; 14 Φεβρουαρίου σήμερα .. μήπως έχεις κάτι κανονίσει και σου φορτώνομαι για δουλειά ;;» , είπε περιπαικτικά ..
Εκείνη ; « Λες κάτι ωραία ώρες ώρες… Τι ρωτάς βρε συ.. λες και δεν ξέρεις …»
Γέλια και οι δυο … καθώς την έβλεπε να απομακρύνεται , ένιωσε ξαφνικά μια τρυφερότητα για κείνη , αυτή που φέρνει η οικειότητα των 6 ετών επί 5 ημερών επί 8 ωρών ημερησίως…
Χαμογέλασε αμήχανα …

Σκηνή 2η- Στο σπίτι της

Αφού τον περιήγησε στο σπίτι των 60τ.μ , του σύστησε το μαλλιαρό τερατάκι .. δεν πλησίασε τον άγνωστο εννοείται , παρά από το ψηλό του πουφ .. δυο τεράστια πράσινα μάτια ήταν καρφωμένα πάνω του .. ελέγχοντας και παρατηρώντας..
Φαγητό από τα χτες στα μικροκύματα και γρήγορα γρήγορα , Φάκελοι και διαφάνειες στο τραπέζι… (γραφείο Εκείνη , δεν είχε )…
Δύσκολο το project , ακόμα πιο δύσκολος ο πελάτης , απαιτητικός αλλά πλήρωνε καλά .. Πάση θυσία έπρεπε να περάσει η δική τους πρόταση .. το bonus , δέλεαρ μεγάλο ..οι υποχρεώσεις πολλές.. αλλά και η επικείμενη ανανέωση συμβολαίου με την εταιρεία , φάνταζε πιο κοντά από ποτέ ..
Πέρασαν έτσι 3 ώρες , σκυμμένοι , έγραφαν , έσβηναν ..
Εκείνη ένιωσε τσούξιμο στο δεξί μάτι της , ανασηκώθηκε για λίγο .. Εκείνος την ακολούθησε .. την άγγιξε στο πρόσωπο , κάποιο σκουπιδάκι είχε μπει στο μάτι της .. το φύσηξε (ωραίες βλεφαρίδες σκέφτηκε ) ενώ Εκείνη έκανε ένα βήμα πίσω ασυναίσθητα, γιατί ..
Αυτή η ανάσα , ο αέρας του .. τη «διαπέρασε» .. την « τσίμπησε» αλλιώτικα…
Άβολα κάπως κι εκεινος την ακολούθησε στο τραπέζι και συνέχισαν ..
Μπερδεμένοι σε χαρτιά και υπολογιστή , διαφάνειες και .. στικάκια , τα χέρια μπερδεύονταν ακατέργαστα , οι ματιές τεθλασμένες ευθείες στα πρόσωπα κι έτσι έφτασε σχεδόν …12… μεσάνυχτα 12 !!
Επιτέλους , τέλος….
Ένα τελευταίο ποτό στον καναπέ και αυτό το εξαντλητικό 20ωρο θα το θυμούνται για καιρό ..

Σκηνή 3η- Στον καναπέ

Εκεί , μόνο εκεί το κορμί βρίσκει λόγο ύπαρξης …
Κι ενώ μιλούσανε , χαλαρά μη φανταστείτε ..
με δυό –τελευταία – ποτά ανάμεσά τους ,
διαφωνούσανε , γελούσανε ,
πειράζανε ο ένας τον άλλον …
κάπου εκεί ,σε μια στιγμή
σ ένα μαγικό δευτερόλεπτο,
Τρύπωσε ο Έρωτας (περαστικός μάλλον κι από το δικό τους δρόμο )
Οι κουβέντες τους
έγιναν χέρι “γυμνό” .. έγιναν άγγιγμα ..και γύμνια..
δεν την ντράπηκε τη γύμνια ο έρωτας.. την “ντύθηκε “.. χωρίς
ξεδιαντροπιά ..
Μυσταγωγός ο έρωτας !
Τελείωνε η 14 του Φλεβάρη… πρόλαβε ο Έρωτας.. για κοίτα , αν και μικρόσωμος και πολυάσχολος σήμερα.. το πρόκανε κι αυτό ..
βρήκε τη «χαραμάδα» ανάμεσα σε Εκείνον κι Εκείνη
και κάθησε να ξεκουραστεί επιτέλους .. «πολύ γεμάτη η σημερινή μέρα» .. σκέφτηκε κάνοντας το τελευταίο πετάρισμα στις βλεφαριδούλες του πριν τις κλείσει..
Ξημέρωνε πια !!
Δίπλα του τα δυο Ε ακόμα …. ερωτοτροπούσαν !!!