Υποψίες σκιές και σενάρια για το μαξιλάρι-Μία υπόθεση καθόλου αθώα

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Του Θανάση Λυρτσογιάννη

Είναι ανείπωτο αυτό που συμβαίνει με το “μαξιλάρι” των 37 δισ. Τη μία ημέρα ο ένας υπουργός δηλώνει δεν θα αγγίξουμε το “μαξιλάρι”, γιατί δεν γνωρίζουμε πόσο θα κρατήσει η κρίση και αν υπάρξει δεύτερο κύμα πανδημίας (Σταϊκούρας). Αλλος υπουργός και μάλιστα με το γνωστό επιθετικό του ύφος, επιπλήττει όσους καλούν την κυβέρνηση να χρησιμοποιήσει το “μαξιλάρι” με το επιχείρημα πως αν βγούμε στις αγορές  χωρίς το μαξιλάρι το επιτόκιο θα πάει στα ύψη (Γεωργιάδης).

Και κυριολεκτικά “πριν αλέκτωρ…”  διαρρέεται ότι έχουν ήδη χρησιμοποιήσει χρήματα από το “μαξιλάρι”. Οπότε τίθενται τουλάχιστον δύο ερωτήματα ή εκφράζονται δύο απορίες, αν θέλετε. Γιατί δεν το είπαν από την αρχή και γιατί δεν ανακοινώνουν υπεύθυνα που έχουν διατεθεί τα χρήματα και πόσα ακριβώς έχουν διατεθεί. Η σιωπή και οι σκιές μπορούν να με οδηγήσουν σε υποψίες ότι κάτι δεν έγινε σωστά, κάτι πονηρό συμβαίνει, κάτι που δεν θέλουν να μάθουν οι πολίτες. Γιατί άραγε;

Το δεύτερο ερώτημα -μπορεί να είναι και υπόθεση εργασίας- λέει πως στην κυβέρνηση δεν γνωρίζει η δεξιά τι ποιεί η…άλλη δεξιά. Δηλαδή, σχέδιο, συντονισμός, προγραμματισμός μηδέν. Ανύπαρκτα. Και θα προσθέσουμε πως καταστάσεις σαν αυτή είναι απόρροια της λογικής βλέπουμε και κάνουμε, είναι αποτέλεσμα της απουσίας σχεδίου, οργανωμένης και στοχευμένης παρέμβασης και χρήσης των δημόσιων πόρων. Κυριαρχεί κυριολεκτικά η λογική δίνουμε σε όποιον διαμαρτυρηθεί ή φωνάξει πιο πολύ ή δίνουμε σε εκείνον που δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά, γιατί θα μας χαλάσει το αφήγημα.

Ομως, αυτή δεν είναι ούτε πολιτική, πολύ δε περισσότερο ορθολογική αντιμετώπιση μιας τεράστιας κρίσης. Εδώ η κάθε επιχείρηση κάνει τρία σενάρια (καλό, μεσαίο και κακό) και ολόκληρο κράτος κινείται με τη λογική του αυτοσχεδιασμού, πάμε στο πέλαγο με βάρκα την ελπίδα. Αν η κυβέρνηση συνεχίσει στο μοτίβο της αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης χωρίς σχέδιο, στόχους και συγκεκριμένες πολιτικές, θα το πληρώσουμε ακριβά, πανάκριβα. Και δεν αποκλείονται ούτε τα μνημόνια (ως καχύποπτος δημοσιογράφος σκέφτομαι ότι μπορεί και να θέλουν τα μνημόνια, γιατί χωρίς αυτά δεν θα είναι καθόλου εύκολο να εφαρμόσουν τις πολιτικές που ορισμένοι ονειρεύονται, όπως για παράδειγμα η εκ περιτροπής εργασία του Γιάννη Βρούτση).

Και για να έχουμε μία εικόνα τι ξόδεψαν ως τώρα οι κυβερνώντας θα παραθέσουμε ένα απόσπασμα από την έκθεση του ΙΟΒΕ:  «Σύμφωνα με το Υπουργείο Οικονομικών, στα μέτρα άμεσης στήριξης για το δίμηνο Μαρτίου – Απριλίου έως και την τέταρτη δέσμη αυτών, περιλαμβάνονται αναστολές φορολογικών υποχρεώσεων άνω των €2,1 δισεκ., αναστολές ασφαλιστικών υποχρεώσεων και καλύψεις ασφαλιστικών εισφορών μισθωτών – ελεύθερων επαγγελματιών ύψους €1,6 δισεκ., έκτακτη οικονομική ενίσχυση προς αυτούς και σε ανέργους από την 1/3/2020 €1,4 δισεκ. Επομένως, η συνολική έκταση αυτών των μέτρων ανέρχεται στα €5,1 δισεκ.
Προσθέτοντας τις έκτακτες δαπάνες για τη δημόσια υγεία, τον προϋπολογισμό ενισχύσεων μέσω του χρηματοδοτικού σχήματος της «επιστρεπτέας προκαταβολής» για τις ΜμΕ, την ενίσχυση του πρωτογενούς τομέα, την κάλυψη μέρους του επιδόματος Πάσχα εργαζομένων που έχουν τεθεί σε προσωρινή αναστολή της εργασιακής σχέσης τους και την καταβολή του στους εργαζόμενους στη δημόσια υγεία, ο προϋπολογισμός των παρεμβάσεων ανέρχεται στα €6,8 δισεκ.»

Περιμένουμε και τον κυβερνητικό διάφανο απολογισμό για να διαπιστώσουμε που και αν καλώς διατέθηκαν τα χρήματα. Ως τότε τα σενάρια, οι σκιές και οι υποψίες δικαιολογημένα θα κυριαρχούν…