Καραμανλής: «Βράζουν» συνομιλητές του για τον «πόλεμο» του Σημίτη!

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Από το… όχι και τόσο μακρινό παρελθόν έρχεται η κόντρα που έχουν ο Κώστας Σημίτης και ο Κώστας Καραμανλής. Μια κόντρα όμως που έχει προεκτάσεις στο παρόν και στο μέλλον.

«Για όλα φταίει ο Καραμανλής». Αυτός ήταν ο τίτλος της εφημερίδας «Τα Νέα Σαββατοκύριακο» για το άρθρο του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη αναφορικά με τα Ελληνοτουρκικά, τη Σύνοδο Κορυφής του Ελσίνκι το 1999 που έθεσε προϋποθέσεις στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, αλλά και τη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών του 2004, απ’ όπου και ξεκίνησε η διαδικασία με τα ενταξιακά κεφάλαια για τη γείτονα.

Το “φταίει ο Καραμανλής” του Σημίτη και το παρασκήνιο

Σε αυτό το άρθρο, πράγματι, ο κ. Σημίτης ασκούσε κριτική στους χειρισμούς- ή στους μη χειρισμούς- του Κώστα Καραμανλή το 2004, όταν μόλις είχε αναλάβει πρωθυπουργός και βρέθηκε με ανοιχτή την εκκρεμότητα. Ουσιαστικά, αυτό που αποδίδει στη διακυβέρνηση Καραμανλή ο κ. Σημίτης είναι ότι συναίνεσε στην έναρξη της ενταξιακής διαδικασίας, χωρίς προηγουμένως να κλείσει το θέμα της υφαλοκρηπίδας. «Στη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών (2004) αποφασίστηκε η εκκίνηση της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας παρόλο που δεν είχε τακτοποιήσει τις διαφορές της με την Ελλάδα, όσον αφορά την ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα.

Ο Παπανδρέου στηρίζει τον Σημίτη – “Αδιαφόρησε ο Καραμανλής”

Ο Έλληνας πρωθυπουργός κατά τη συζήτηση, αν και είχε τη δυνατότητα, δεν πρόβαλε την ένσταση για την έλλειψη ανταπόκρισης της Τουρκίας στον όρο που είχε τεθεί στο Ελσίνκι -και αφορούσε την ύπαρξη διαφορών σχετικά με την έκταση της τουρκικής υφαλοκρηπίδας. Αντίθετα, επεσήμανε, ότι «οι ασφυκτικοί χρονικοί περιορισμοί δεν βοηθούν»», γράφει συγκεκριμένα ο πρώην πρωθυπουργός.

Ενοχλήθηκε ο Καραμανλής, οι συνομιλητές του και πολλοί στην ΝΔ από το άρθρο του Κώστα Σημίτη

Ενόχλησε και τακτικούς συνομιλητές του Κώστα Καραμανλή, οι οποίοι υπογράμμιζαν σε συνομιλίες τους με το Reader.gr ότι ο κ. Σημίτης πολύ εύκολα σπεύδει να κάνει κριτική στον διάδοχό του, χωρίς ο ίδιος να έχει κάνει τη δική του αυτοκριτική για αρκετά ζητήματα που άπτονταν της εξωτερικής πολιτικής κατά τη διάρκεια της θητείας του. Ο ίδιος ο κ. Καραμανλής, όμως, δεν τοποθετήθηκε.

Γι’ αυτό δεν απάντησε ο Καραμανλής ή… οι “κύκλοι” του

Η μη απάντηση- ούτε καν μέσω «κύκλων»- έχει και αυτή την επεξήγησή της: ο κ. Καραμανλής δεν ήθελε να τροφοδοτήσει περισσότερο τη συζήτηση, ούτε να δώσει περαιτέρω αξία στην τοποθέτηση του κ. Σημίτη. Άλλωστε, και σε άλλες επιθέσεις που ανά τα χρόνια του έχει εξαπολύσει ο κ. Σημίτης παρέμεινε σιωπηλός. Από την πλευρά του, βεβαίως, ο Κώστας Σημίτης εξηγούσε συνομιλητές του το Σάββατο ότι δεν είχε σκοπό, σε μια κρίσιμη εθνική συγκυρία, να βάλει στο στόχαστρο προσωπικά τον Κώστα Καραμανλή. Όπως εξηγούσαν συνεργάτες του, ήταν μια πολιτική τοποθέτηση και όχι μια προσωπική επίθεση.

“Τσιμουδιά” ο Καραμανλής

Ο κ. Καραμανλής δεν μίλησε περί του θέματος ούτε σε πιο χαλαρές στιγμές. Το μεσημέρι του Σαββάτου βρέθηκε σε ταβέρνα της Κηφισιάς, προσκεκλημένος του δημοσιογράφου Νίκου Στέφου, με την ευκαιρία της ονομαστικής του εορτής. Εκεί, εκτός της δημοσιογραφικής συντροφιάς, παρόντες ήταν επίσης ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, ο Θεόδωρος Ρουσόπουλος, ο Χρήστος Σταϊκούρας, η Άννα Καραμανλή, ο Νίκος Ρωμανός και ο Ανδρέας Λυκουρέντζος. Μεταξύ τυρού, αχλαδίου και της… τούρτας που έσβησε επ’ ευκαιρία των γενεθλίων του ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, ο κ. Καραμανλής δεν είπε τίποτε επί του θέματος. Αστειεύτηκε, συνομίλησε με όλους, αλλά δεν απάντησε ούτε καν σε στενό κύκλο.

Δεν μίλησε ο Καραμανλής, μίλησε ο… Κουμουτσάκος

Στον κ. Σημίτη, όμως, απάντησε, ως εκφραστής της «καραμανλικής» πτέρυγας ο Γιώργος Κουμουτσάκος και μάλιστα δις. Ο κ. Κουμουτσάκος, άλλωστε, ήταν διευθυντής του γραφείου και στενός συνεργάτης του πρώην υπουργού Εξωτερικών Πέτρου Μολυβιάτη, ο οποίος ήταν ο ΥΠΕΞ της Συνόδου Κορυφής των Βρυξελλών. Αρχικά, το πρωί του Σαββάτου στα «Ακραία Φαινόμενα» της τηλεόρασης του ΣΚΑΪ μίλησε για λάθος του Κώστα Σημίτη. Την Κυριακή, στη Βουλή, έκανε λόγο για «ατόπημα», αλλά και για «δηλώσεις εθνικής μικροψυχίας», καλώντας σε μια νηφάλια συζήτηση για τους «μύθους και τις πραγματικότητες του Ελσίνκι».

Πρόκειται για μια αντιπαράθεση που έχει παρελθόν. Έχει και μέλλον, ιδίως αν συνδυάσει κανείς τα πρόσωπα με την προεδρική εκλογή; Δύσκολο, διότι και οι δύο πρώην πρωθυπουργοί δεν μοιάζουν να ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για τη θέση, παρά τα σενάρια που επιμελώς εξυφαίνονται. Εξακολουθεί, όμως, να αναδεικνύει ορισμένες διαχωριστικές γραμμές του παρόντος, μεταξύ ΝΔ και ΚΙΝΑΛ.