~Δημήτρης Καρπέτης: Η Θυσία ~
Γράφει ο Δημήτρης Καρπέτης
Παρασκευή
24
Μαϊου
2024
Γράφει ο Δημήτρης Καρπέτης
Γράφει ο Δημήτρης Καρπέτης
Γράφει ο Δημήτρης Καρπέτης
Γράφει ο Δημήτρης Καρπέτης
"Γυναίκα....έτσι λένε τη ζωή"
Η ομορφιά δεν είναι ένοχη ακόμα κι όταν στέκεται γυμνή. Ένοχη τη θέλησαν οι χυδαίοι καθωσπρέπει καταπατητές της.
Μέρες "γιορτής" να λάμπουν απ'τις ψυχές που πυρπολήθηκαν,
Ευχές που κατάντησαν παρακαλετά ζητιάνων για μια ζωή που θέλει να βρει τα βήματά της.
Οι άγγελοι εκδικούνται όταν υποθηκεύουμε τη ζωή στο κενό , όταν οι αστικές συμφωνίες πνίγουν τους σφυγμούς της καρδιάς.
Νύχτα και μέρα μετρώ τους κρίκους της αλυσίδας περασμένης στο χέρι σαν κόσμημα, δώρο για τα χρόνια που θυσιάστηκαν στο βωμό των ισχυρών. Βαριές οι ώρες γεμάτες κόπο και ιδρώτα καμαρώνοντας τη λάμψη τους στον καυτό ήλιο. Ορίζοντας που φτάνει μέχρι την άκρη των κρίκων απαγορευμένος τόπος εκεί που το μάτι αναζητά τον ουρανό. Τόπος […]
Γιορτές ζωής στροβιλίζονται στο σκοτάδι, πνίγονται, βουλιάζουν στο πεπρωμένο. Μαζεύω ιστορίες ανθρώπων, μυρουδιές απ’το χώμα , αναπνέω άρωμα τριαντάφυλλου, αναμνήσεις αφής αφημένες στο κορμί. Στο τζάμι της βροχής τεμαχίστηκε ο ήχος της θέλησης αγκυλώθηκαν τα άκρα , πόρτα που δεν άνοιξε ποτέ τα ζωγραφισμένα χείλη. Μεμβράνη αδιαφανής το πέρασμα μια ευθανασία που αργοσέρνεται τις νύχτες. […]
Τα ανεπιτήδευτα χαμόγελα ρημάζονται από τις αγκυλώσεις των σκυφτών προσώπων. Η ορμή της νιότης στριμώχνεται στις απαιτήσεις των κίβδηλων νόμων. Οι νίκες της ανθρωπότητας αποθανατίζονται στα εφηβικά όνειρα. Ποιος τολμά να αντιπαρατεθεί με τις καρδιές των νέων το μεσοκαλόκαιρο; Αφημένες στα αζήτητα οι μικροαστικές προθέσεις μιας ομήγυρης που δηλητηριάζει τον ενεστώτα χρόνο. Ξεχωρίζουν τα καθαρά […]
Ξημέρωσε δεμένος χειροπόδαρα ακόμα απ’ τη βία των ‘επιφανών”. Ένα κορμί έρμαιο στις εμμονές τους. Μια καρδιά που δεν πρόλαβε να νιώσει τους παλμούς της. Κείτομαι πια καρφωμένος στο σκοτάδι που μας έταξαν, ένα βήμα πριν το χάος. Σιωπηλός πια όπως το ήθελαν να αντικρίζω την καταχνιά των καιρών . Ντυμένος με το θάνατο να […]
Το δάκρυ βαθαίνει, διαβρώνει τις ψυχές. Καταμεσής του πιο όμορφου τοπίου χάθηκαν οι ίσκιοι μας. ‘Εγειραν πάνω στην κατάπτωση. Η ψυχή μας σε πλήρη ανακωχή αγνοεί την καθαρότητα των αιθέρων. Δανείσου λίγες σταγόνες ζωής για να νικήσουμε την ερημιά μας. Καθώς κατεδαφίζονται τα όνειρα κρατώ τις εικόνες που αναδύονται απ’τα υγρά μου μάτια. Ακόμα λίγο […]
Ατενίζουμε το θαμπό φως, τον άγνωστο βυθό, τα λουλούδια στο βάζο μαραμένα να ικετεύουν για λίγο νερό. Ασθμαίνοντας ταξιδεύουμε μέσα στις νύχτες, ο φόβος αποξένωσε τις ανάσες, το χαμόγελο στα μάτια μας. Μεσουρανούν τα συναισθήματα σπίθες στης ψυχής τα άδυτα. Αυτοσχεδιασμοί στον έρωτα, μια στάλα θηλυκότητας αρκεί για να χωρέσει τα αδιέξοδα χρόνων. Δημήτρης Καρπέτης […]
