Eretiki κριτική της ταινίας “Ready or Not”

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Σενάριο της ταινίας “Ready or Not”.  Η ζωή της νεαρής, ευγενικής Grace μοιάζει να εξελίσσεται ιδανικά για εκείνη, καθώς αναμένεται ο γάμος της, με τον άντρα που όντως αγαπά. Τον Alex Le Domas. Ο νεαρός ανήκει σε μια ένδοξη δυναστεία ή μάλλον επικράτεια αριστοκρατών, οι οποίοι παραδόξως δεν έχουν καμία αντίρρηση με αυτήν την επίσημη, ερωτική ένωση “δυσανάλογων, ιστορικών καταγωγών.” Υποδέχονται την Grace θερμά. Ειδικά η Becky Le Domas, η μητέρα του Alex, φαντάζει σαν σύμμαχος της ξανθιάς, όμορφης δεσποσύνης. Αναφέρει, πως ο γιος της είχε απομακρυνθεί από το συγγενικό κύκλο τα τελευταία έτη…Ως συγγενείς, πλέον όλες και όλοι διαμένουν στο αρχοντικό οίκημα της οικογενείας. Η πρώτη νύχτα του γάμου ξεκίνησε με τρυφερά φιλιά για τους νεόνυμφους, μα η θεία Helen Le Domas εισέβαλλε στην κρεβατοκάμαρα μέσα από ένα “τυπικό, μυστικό πέρασμα” της μεγάλης έπαυλης, ψιθυρίζοντας κάποια ακατάληπτα λόγια. Φεύγει…

 

Ο Alex θα ενημερώσει τη σύζυγό του, πως η συγκεκριμένη οικογένεια παρουσιάζει μια ιδιοτροπία…Κάθε καινούργιο μέλος που ενώνεται με την επικράτεια των Le Domas, την πρώτη νύχτα του γάμου οφείλει, κατά την διατήρηση μιας παράξενης παράδοσης να παίξει ένα παιχνίδι. Η διαδικασία περιλαμβάνει συνηθισμένα παίγνια όπως ντάμα, σκάκι ή κάτι διαφορετικό…H Grace, αν και παραξενεύεται, έχει μια θετική διάθεση και προσπαθεί να μην απογοητεύσει τον Alex. Θεωρώντας, ότι είναι απλά ένα καπρίτσιο των συγγενών του συζύγου της αυτή η ανώριμη “μύηση,” η ίδια δείχνει έτοιμη να ανεχτεί μια φαινομενικά διαδικαστική δοκιμασία. Ο πατέρας του Alex ρωτά το γιο του, εάν είναι ψυχολογικά έτοιμος για τη συνέχεια! Η κοπέλα με την κλασική ομορφιά, θα κατέβει και θα συναντήσει όλους τους συγγενείς στο πολυτελές σαλόνι. Εκείνοι θα τη χαιρετήσουν ένας ένας με ιδιόρρυθμο, διαφορετικό τρόπο, που ίσως αποδίδει κάποια νευρικότητα.

 

Το παλιό, κεντρικό ρολόι σημαίνει 11:55 μ.μ. Οι παρευρισκόμενοι οδηγούνται στο ειδικό, παραδοσιακό, δωμάτιο παιγνίων. Η είσοδος επιτρέπεται μόνο σε συγγενικά μέλη. Η Grace χάρηκε με αυτήν την πρώτη, επίσημη αναγνώριση ένταξης. Ο χώρος είναι μια αίθουσα με κυκλική τράπεζα και βαλσαμωμένες προτομές ζώων, ψηλά στους τοίχους. Ο πατέρας, Tony Le Domas, χρωματίζοντας λίγο τη φωνή του θα κάνει μια ενημερωτική, ιστορική αφήγηση περί της γέννησης της εν λόγω παράδοσης. Ο προπάππους Victor Le Domas, ταξιδεύοντας τον κόσμο εν πλω, γνώρισε κάποτε έναν επιβάτη, ονόματι Le Bail. Εκείνος ήταν μια μυστηριώδης μορφή, που του άρεσαν τα παιχνίδια, καθώς κατασκεύαζε αρκετά. Του άρεσαν και οι διαπραγματεύσεις. Έτσι έκανε 

 

μια συμφωνία με τον Le Domas. Εφόσον ο δεύτερος κατόρθωνε να λύσει το γρίφο ενός αριστοτεχνικά κατασκευασμένου κουτιού, τότε ο Le Bail θα τον βοηθούσε να κάνει περιουσία, αν και μόνο αν συνεχιζόταν η παράδοση των παιγνίων αυτού του κουτιού σε κάθε μελλοντική ένταξη ανθρώπων στην οικογένεια Le Domas, κατόπιν γάμου. Όλων των παιγνίων…Με αυστηρή τήρηση των κανόνων.

 

Κατά αυτόν τον τρόπο, η Grace στο σήμερα οφείλει, διατηρώντας αυτή την ιερή από γενιά σε γενιά συμφωνία, να τραβήξει ένα χαρτί από το ίδιο κουτί. Το χαρτί αναγράφει το παίγνιο. Η αθώα δεσποινίδα χαμογελώντας, έχει στα χέρια της το χαρτί. “Τι λέει κοπέλα μου;” Ρωτά με μια αποφασιστική χροιά η θεία Helen, μαρτυρώντας την αγωνία μιας κατάστασης, σαφώς πιο σοβαρής από τη διεξαγωγή ενός απλού παιχνιδιού. “Hide and Seek” λέει η γυναίκα με το αγνό ύφος. Της εξηγούν, ότι όντως εκείνη θα κρυφτεί και στη συνέχεια όλες/όλοι θα την ψάχνουν στο δαιδαλώδες, αρχοντικό σπίτι. Η ατάκα του πατέρα, λέγοντας στην Grace χαριτολογώντας, ότι μοναδική ελπίδα εκείνης να κερδίσει είναι, εάν δεν την ανακαλύψουν μέχρι την αυγή, φαντάζει ανούσια σαν πληροφόρηση. Οι κάμερες του σπιτιού κλείνουν, ώστε να υπάρχει μια πιο δίκαιη αναμέτρηση. Ακούγεται δυνατά στο οίκημα το τραγούδι “Hide and Seek.”

 

Η Grace κρύβεται σε ένα ασανσέρ τροφίμων. Όμως το παιχνίδι δεν είναι, αυτό που εκείνη νόμιζε. Οι γονείς Becky και Tony, η θεία Helen, ο Daniel με τη γυναίκα του, Charity και η αδερφή του, Emilie, με το μαλθακό σύζυγό της, Fitch, εκπροσωπώντας τους συνεχιστές των Le Domas, σκοπεύουν πριν από την αυγή να δολοφονήσουν την Grace. Η οικογένεια πιστεύει ακράδαντα, ότι εάν δεν το κάνει, ο Κύριος Le Bail θα κάνει την εμφάνισή του…Φονεύοντας εκείνους και συνεπώς ξεκληρίζοντας την ένδοξη ύπαρξη των Le Domas.

 

O Alex αντιτάσσεται στο βίαιο έθιμο, αποφασίζοντας να προστατέψει τη σύζυγό του. Και οι δύο γίνονται σιωπηλοί μάρτυρες μιας ατυχούς δολοφονίας της υπηρέτριας Clara. Η νύμφη με κλειστό το στόμα και ορθάνοιχτα τα αυτιά μαθαίνει τη φρικτή αλήθεια. Ο Alex θα εξηγήσει σε εκείνη, πως η ίδια ατυχώς τράβηξε το μοναδικό λάθος χαρτί, βάσει εκείνης της “σκοτεινής συμφωνίας…”Με μεσαιωνικά και μη όπλα, η αλλοπρόσαλλη οικογένεια κυνηγά με λύσσα το ανθρώπινο θήραμα!   

 

Μετά το πρώτο σοκ, η Grace αρχίζει και θυμώνει, όπως ποτέ ξανά…Έχει πει πράγματι την τελευταία της λέξη; Έχουν δίκιο οι Le Domas ή μήπως είναι απλώς αποκυήματα της φαντασίας τους αυτές οι θεωρίες περί κατάρας;! 

 

Ένα είναι βέβαιο. Θα κυλίσει μια μεγάλη και τρομακτική νύχτα για όλες/όλους! 

 

Γενικά στο έργο:

 

Θα παρακολουθήσουμε μια περιπετειώδους μορφής, ακραίων,  εξωπραγματικών και μη συνθηκών, μαύρη-κωμική, θεματική απόχρωση ταινίας τρόμου. Το έργο δεν χάνει καθόλου χρόνο και βάζει τους θεατές γρήγορα μέσα στη δράση, η οποία υπερέχει της πλοκής. Με μία διαφορά στο τέλος…

 

Ναι, στο έργο υπάρχει παρουσία ποσοτήτων αίματος, αλλά όχι διαρκώς και όχι με τρόπο, που θα ενοχληθεί το κοινό (είναι σε κινηματογραφικά και ρεαλιστικά πλαίσια). 

 

Η Grace συνιστά την πρωταγωνίστρια του έργου. Το μέσο (κάμερα) ασχολείται είτε με εκείνη είτε με τους άκρως απειλητικούς αντιπάλους της, δηλαδή την οικογένεια Le Domas. Εξαίρεση αποτελεί ο Alex, ο οποίος αντιστέκεται σε αυτή τη βίαιη παράδοση και βοηθά την αγαπημένη του να προσπαθήσει να αποδράσει. Παρουσιάζεται σαν χείρα βοηθείας σκηνοθετικά…

 

Η ηρωίδα Grace ενδέχεται να γοητεύσει το κοινό, διότι παρά την αρχική, προσωπική φρίκη και την εκπολιτισμένη προσπάθεια εκλογίκευσης κάποιων μελών της οικογενείας, ώστε εκείνοι να μην την φονεύσουν, αλλάζει πρόσωπο. Δρα υπερασπιζόμενη τη ζωή της, αλλά με ανθρώπινο, γήινο θάρρος και χωρίς κινηματογραφικές υπερβολές. Μάλιστα ο μοναχικός, δυσκολοδιάβατος δρόμος προς τη φυσιολογική, ειρηνική πορεία της ζωής και την πολύτιμη, διεκδικήσιμη ελευθερία είναι το στοιχείο, που προσδίδει ενδιαφέρον στο έργο. Ναι! Η ηρωίδα θα υποφέρει, περνώντας μια εφιαλτική, ατέλειωτη νύχτα. Μέσα από την επίπονη σωματική ταλαιπωρία και τη βέβαιη “ψυχική απονεύρωση” όμως, η ιδιοσυγκρασία της σε λογικά πλαίσια θα ανεβάσει προοδευτικά τον πήχη της αντεκδίκησης.

 

Στον αντίποδα οι Le Domas, κρατώντας τεράστια τσεκούρια (θεία Helen), γιγάντιες βαλλίστρες (Fitch) και διάφορα άλλα όπλα θα επιχειρήσουν να φέρουν εις πέρας την εξολόθρευση της νεαρής νύμφης. Όχι σαν προσωπική διαφορά, μα ούτε και με τη μορφή απόλαυσης (η τελευταία έρχεται, επειδή αν πετύχουν τον “ανθρώπινο στόχο,” τότε θα σωθεί η δική τους ζωή). Μα πιο πολύ σαν εκπλήρωση αποτροπής της οργής του Κυρίου Le Bail. 

 

Μέσα σε όλα αυτά θα υπάρξουν κάποιες στιγμές πιο καθημερινών προβλημάτων της κατά τα άλλα “φυσιολογικής οικογενείας.” Αυτές ενισχύουν την απόχρωση μαύρης κωμωδίας. Η εθισμένη σε ναρκωτικές ουσίες κόρη 

 

Emilie, η οποία πετυχαίνοντας κατά λάθος ουκ ολίγες υπηρέτριες αντί του “στόχου,” φοβάται, μήπως απογοητεύσει τους γονείς της. Ο μαλθακός άντρας της, Fitch, που ασχολείται με το κινητό του, ενώ όλες και όλοι βιώνουν ένα επεισοδιακό, κολασμένων διαστάσεων ανθρωποκυνηγητό. Η μητέρα Becky ανησυχώντας, γιατί απομακρύνθηκε από την αληθινή επικοινωνία και αγνόησε τη σκυτάλη παραδόσεων της οικογενείας το διάδοχο βλαστάρι της, Alex Le Domas. Και ο πιστός οικογενειακός υπηρέτης, Stevens, ο οποίος “κλέβει” χρόνο, προκειμένου να απολαύσει με ζέση τα υπέροχα ακούσματα συνθέσεων της κλασικής μουσικής!

 

Η δράση του έργου, με τον αγώνα επιβίωσης της ξανθιάς καλλονής, θα μεταφερθεί και εκτός της πολυτελούς κατοικίας. Στους στάβλους της απέραντης έκτασης Le Domas, αλλά για λίγο χρονικό διάστημα και έξω από τις πύλες των αποφασισμένων για νυχτερινό φονικό, αγχωμένων αριστοκρατών.

 

Η θέαση της κινηματογράφησης είναι εκπληκτική και αποτελεί πραγματική απόλαυση για τα μάτια των σινεφίλ! Συνδυάζεται επίσης και με την οντότητα της ταραχώδους πλοκής. Σκοτεινή και τρομακτική, όπως οι προθέσεις των Le Domas, αλλά παράλληλα έχοντας μια μικρή, φωτεινή νότα ελπίδας. Σαν τις ελάχιστες πιθανότητες επιβίωσης της Χάριτος, όπως λέει και το όνομά της (Grace).

 

Το κλειδί της επιτυχίας φυσικά στο έργο, είναι η σκανδαλιστική μη αποκάλυψη της αλήθειας, με τη μορφή ενός ακούραστα περιπλανώμενου ερωτηματικού. Δηλαδή, υπάρχει όντως η κατάρα του Κυρίου Le Bail ή μήπως οι Le Domas δολοφονούσαν κόσμο από γενιά σε γενιά, επειδή πίστευαν βλακωδώς σε φαντάσματα; Η ενδιαφέρουσα απάντηση έρχεται με ισοδύναμη απουσία και παρουσία στοιχείων στο αβυσσαλέα χιουμοριστικό τέλος…

 

Ένα είναι βέβαιο. Τα μάτια των θεατών δεν θα φύγουν ποτέ από την οθόνη! Δεν υπάρχει βαρετό σημείο. Επομένως, εάν σας αρέσει αυτό το στυλ ταινιών, θα περάσετε υπέροχα, χωρίς να σας ζαλίσει κάποια πολύπλοκη υπόθεση, αλλά παράλληλα η κεντρική ιδέα εκείνης δεν θα φύγει ποτέ από το μυαλό σας! Πρόκειται για μία λακωνική κινηματογράφηση!

 

(περισσότερες πληροφορίες περί σκηνοθεσίας ακολουθούν σε σχετική, κάτωθι κατηγορία της ανάλυσης)

 

Θεμελιώδεις αρχές του έργου:

 

Το σενάριο έγραψαν οι Guy Busick και Ryan Murphy. Η γλώσσα που χρησιμοποιήθηκε, ήταν τα αγγλικά. Σημασία έχει η εξέλιξη της κεντρικής ιδέας στο έργο και όχι τα δημιουργικά μέρη του σκελετού αυτής. Δηλαδή δεν έχουν και τόσο ιδιαίτερη σημασία οι παράμετροι της ιστορίας του Κυρίου Le Bail, όσο το αν η ενδιαφέρουσα συμφωνία του είναι αληθινή! Εκεί στηρίζεται το σενάριο. Όπως προείπαμε, σημασία έχει η επιλογή της εν καιρώ αποκάλυψης της αλήθειας, εν τέλει στο έργο. Στο μεταξύ ακούμε ελάχιστες φορές την πιθανή ιδέα ύπαρξης του “σκοτεινού συμβολαίου,” με αποτέλεσμα να αμφισβητήσουμε, το αν παρακολουθούμε κάποιους μανιακούς δολοφόνους εν δράση ή εάν αντιθέτως υφίσταται η αύρα ενός μεταφυσικού στοιχείου.

 

Οι ατάκες της Grace προς το τέλος ανήκουν ξεκάθαρα σε ατμόσφαιρα μαύρου χιούμορ, με συνυφασμένα στοιχεία cult παρουσίας. Παρατηρούνται κρίσιμες ανατροπές ως προς τις συμμαχίες, υπέρ της πρωταγωνίστριας.

 

Τη σκηνοθεσία υπογράφουν οι Matt Bettinelli-Olpin και Tyler Gillett. Η αγωνιώδης δράση λοιπόν υπερέχει όλων των άλλων. Ακόμη και όταν η Grace βρίσκεται μόνη, προσπαθώντας απλώς να ανασάνει, ώστε να συνεχίσει τον δύσκολο αγώνα της.

 

Διακρίνονται κάποια συνδετικά με την πλοκή, μα και ανεξάρτητου, χαλαρωτικού ρόλου απέναντι στη δράση εκείνης, σύντομα, συνδυαζόμενα στοιχεία από το σενάριο με μεταφορά προς τη σκηνοθεσία. Σε αυτά χρησιμοποιείται με ευστοχία η επιλογή της επαναληπτικής οπτικής αναφοράς. Τα στοιχεία αφορούν ατομικές εξερευνήσεις περσόνων ή κοινές, οικογενειακές παραξενιές. 

 

-Φερειπείν ατομικώς παρατηρείται κατ’ επανάληψη: Η εξαρτημένη από ουσίες κόρη, Emilie. Ο χαζοβιόλης λάτρης της τεχνολογίας, Fitch. Ο διαλλακτικός Daniel. Ο επαναστάτης της οικογενείας Alex. Ο φανατικός λάτρης της κλασικής μουσικής, υπηρέτης Stevens. 

 

-Ενώ σαν ομαδική, οικογενειακή συνήθεια βλέπουμε τη ρίψη νομίσματος (head or tails), προκειμένου να αποφασιστεί, πως θα μεταφερθούν πρακτικώς τα πτώματα.

 

Η σκηνή, όπου η ηρωίδα σκίζει με πείσμα το νυφικό φόρεμά της, ξεχωρίζει. Φορώντας αθλητικά παπούτσια και παίρνοντας μια παραδοσιακή καραμπίνα των Le Domas, περνά χιαστή τα χρυσά φυσίγγια σαν κόσμημα στο λαιμό της. Είναι φρικαρισμένη, αλλά πανέτοιμη. Όμως…

 

Το μοντάζ είναι πάντα εκεί και συνδέεται ομοιόμορφα με την εξέλιξη του έργου, καταδεικνύοντας τα βάσανα της δεσποινίδας με το κακό ένστικτο διαλογής συζύγου και πεθερικών. Θα τη δούμε να τραυματίζεται, αλλά να συνεχίζει με περίσσεια, ψυχικά αποθέματα. Στον αχυρώνα διακρίνεται το μοντάζ. Μοντέρ υπήρξε ο Terel Gibson.

 

Ένας πρωταγωνιστής σε αυτό το έργο, ο οποίος συνδράμει τα μέγιστα, είναι ξεκάθαρα ο διευθυντής φωτογραφίας! Η γοητευτική θέαση του έργου κρατά την ατμόσφαιρα ζωντανή και ανταποκρίνεται σε παρόμοιο τρομακτικό φόντο, ακόμη και όταν η Grace προσπαθήσει να κρυφτεί στον αχυρώνα ή να βγει προσωρινώς έξω από την έπαυλη. Ο φωτισμός εσκεμμένα διαρκώς θυμίζει μεσαίωνα. Σαν τις αντιλήψεις των Le Domas. Οι οποίοι είτε δέχτηκαν να συνάψουν μια τέτοια μεταφυσική,  αιματοβαμμένη συμφωνία, είτε απλώς είναι ορκισμένοι δολοφόνοι με χρόνιο παραλήρημα “φαντασματο-λατρείας.” (θα δείτε ποια πιθανότητα εκ των δύο ισχύει.). Θα προστεθεί και η ύπνωση της πρωταγωνίστριας σε κόκκινο, ανήσυχο φόντο, κατόπιν απαγωγής. Στη διεύθυνση φωτογραφίας ήταν ο Brett Jutkiewicz.

 

Η δεύτερη μάχη της Grace με τον Stevens γίνεται ευχάριστα κωμική εντός του αμαξιού. Με τον θριαμβευτή μπάτλερ να παρασύρεται (εις βάρος του) από το πάθος του για την κλασική μουσική. Το κουτί του Κυρίου Le Bail θα χρησιμοποιηθεί από την Grace, αλλά πιο πρακτικά… 

 

Το φινάλε είναι κυριολεκτικά εκρηκτικό, αλλά όχι όπως το φαντάζεστε!

 

Μετά τους τίτλους τέλους, μια φωνή θα επαναλάβει την επίσημη έναρξη του παιχνιδιού “hide and seek.”

 

Παράμετροι ανάδειξης της κινηματογραφικής ατμόσφαιρας:

 

-Το casting: Υπεύθυνοι των επιλογών υπήρξαν οι John Buchan, Jason Knight, και Yesi Ramirez. Η πρωταγωνίστρια Samara Weaving (Grace) ήταν πράγματι ο σωστός άνθρωπος στον κατάλληλο ρόλο! Το έργο δεν θα ήταν το ίδιο χωρίς εκείνη! 

 

Οι υπόλοιποι ηθοποιοί εκ του αποτελέσματος παρουσιάστηκαν σαν ένα επαγγελματικά οργανωμένο, ερμηνευτικό, συμπαγές σύνολο. Διακρίνονται περισσότερο: Η Andie McDowell (Becky Le Domas), η Nicky Guadagni (θεία Helen), με τα οργισμένα βλέμματα, ο Mark O’Brien (Alex Le Domas) και ο John Ralston (Μπάτλερ Stevens) με την εύστοχη, κωμική ερμηνεία του ρόλου, πανηγυρίζοντας υπό την ακρόαση κλασικών συνθέσεων (περισσότερη ανάλυση στους πρωταγωνιστικούς ρόλους ακολουθεί σε ειδική, κάτωθι κατηγορία της eretikis κριτικής).

 

Οι υπεύθυνοι του τμήματος έκαναν επαγγελματική δουλειά.  

 

-Το Μακιγιάζ: Οι 11 συντελεστές του τμήματος απέδειξαν εμφανώς τον επαγγελματισμό τους στην καταγραφή αυτής της ταινίας. Το πρόσωπο και τα τραύματα της πρωταγωνίστριας αποτελούν ένα αξιόπιστο, αντιπροσωπευτικό δείγμα.

 

-Τα Κοστούμια: Υπεύθυνη υπήρξε η Avery Plewes. Η οικογένεια Le Domas παρουσιάστηκε με ενδιαφέροντα κοστούμια και φορέματα. Όσο για την πρωταγωνίστρια, αρκεί να σας πούμε, ότι 17 διαφορετικές, ενδυματολογικές εκδοχές νυφικών φτιάχτηκαν από τη σχεδιάστρια, προκειμένου να αποδώσουν την πρόοδο της Grace, κατά το νυχτερινό αγώνα της δικής της επιβίωσης. Αυτά τα exreme νυφικά ανταποκρίνονται επίσης και στην εναλλαγή της ψυχοσύνθεσής της! 

 

-Η Μουσική/Hχητική υπόκρουση: Μουσική και ήχος γενικώς ταυτίζονται με τις αγωνιώδεις ανάσες της Grace. 

 

Τη μουσική έγραψε και επέλεξε ο Brian Tyler. Θα ακούσουμε στο ξεκίνημα της ταινίας στην αυλή των Le Domas μια σύνθεση του Ludwig Van Beethoven. Οι μουσικές επιλογές του Mπάτλερ Stevens, λόγω συγκυριών δεν θα δώσουν σε εκείνον την ψυχαγωγία, που τόσο προσδοκούσε. Από το οικογενειακό πικάπ το τραγούδι “hide and seek” θα τρομάξει τη δεύτερη φορά κάποιους χαρακτήρες.

 

Στον ήχο υπάρχουν έντεκα συντελεστές, συν δύο στα σχετικά, ειδικά εφέ. Στα πλαίσια του συγκεκριμένου στυλ της ταινίας, στα σωστά σημεία η ηχητική, κινηματογραφική διάσταση δίνει το παρόν.

 

Ερμηνείες: 

 

Samara Weaving: Στον πρωταγωνιστικό ρόλο της άτυχης, μα ηρωικής Grace. Η οποία σαφώς δεν έχει πει ακόμα την τελευταία της λέξη.

 

Ξεκινά με ένα συγκαλυμμένο άγχος ως μέλλουσα νύμφη, που οφείλει να ανταποκριθεί σε μια ένδοξης καταγωγής πλούσια και αριστοκρατική οικογένεια. Τρομάζει με την απροειδοποίητη εμφάνιση της θείας Helen στην 

 

κρεβατοκάμαρα των νεόνυμφων. Εκφράζει την αμηχανία μιας ενήλικης, μόλις παρατηρεί, ότι τα πεθερικά της θέλουν όντως να παίξει κρυφτό. Αποδίδει την προσωπική δυσαρέσκεια, καθώς κρύβεται μέσα στο ασανσέρ τροφίμων, εξαιτίας μιας παράξενα ανώριμης, οικογενειακής παράδοσης.  

 

Όταν ο Alex τη σώζει και κρύβεται μαζί της, κρατώντας το στόμα της κλειστό, ώστε εκείνη να μην ουρλιάξει από αυτά που είδε και άκουσε, τότε η ερμηνεύτρια εξωτερικεύει τον σιωπηλό, αιφνίδιο τρόμο. Αργότερα στο διάδρομο μαζί του η ηθοποιός ως Grace ξεσπά με ένα ερμηνευτικό κράμα απόγνωσης, παραληρήματος και θυμού. Εν συνεχεία θρηνεί για αυτήν την κατάσταση. 

 

Αλλάζει αποφασιστικά εμφάνιση και ψυχοσύνθεση, σκίζοντας το νυφικό της. Μα στον καθρέπτη φρίττει με αυτήν την πρώτη, προσωπική μεταμόρφωση. Μιλώντας για φρίκη, εκείνη πραγματικά διογκώνεται, μόλις η ηρωίδα αντιμετωπίζει ακόμη και το μικρό Georgie, γιο της Charity Le Domas. Εκεί στον αχυρώνα, η ηθοποιός μας πείθει για τη σιδερένια θέληση της πρωταγωνίστριας, αλλά και για την αμείλικτη διάσχιση του επίπονου μονοπατιού προς την ελευθερία.

 

Εκδικείται ένα μέλος της οικογένειας Le Domas μανιωδώς, με “το ίδιο νόμισμα” (ή μάλλον καλύτερα με το ίδιο κουτί των παιγνίων). Κρατώντας το μαχαίρι προσπαθεί να αντιμετωπίσει την υπόλοιπη οικογένεια, δείχνοντας πως αν πλησιάσουν, “τελείωσαν.” Τότε πραγματοποιεί ένα παρατεταμένο, τρεμάμενο ουρλιαχτό, το οποίο ηχητικά περιγράφει ιδανικότατα έναν απεγνωσμένο άνθρωπο, που έχει ξεπεράσει τα όριά του και αναμένεται να εκδικηθεί βίαια, αλλά αηδιάζει ταυτοχρόνως, επειδή δεν είναι και γεννημένος δολοφόνος. Μπράβο! Ρεαλισμός και φαντασία μαζί!! Έπειτα γελά γλυκόπικρα, αλλά ελεύθερα!

 

Andie McDowell: Στο ρόλο της μητέρας, Becky Le Domas.

 

Κατ’ αρχάς η ηθοποιός εμφανίζεται με επιτυχία σε μια ταινία τέτοιου είδους horror, εκπλήσσοντάς μας ευχάριστα! Παραμένει μια πανέμορφη και άκρως ελκυστική γυναίκα. Και όμως άφησε τις διαφημίσεις με τις κρέμες αντιγήρανσης και έδειξε άφοβα τις φυσιολογικά ανθρώπινες φλέβες στο λαιμό της στο έργο. Στην ταινία βεβαίως (εν αντιθέσει με την πραγματικότητα) δείχνει σκοτεινή και πως η ψυχή της φθίνει. Το θέμα είναι όμως, ότι υποδύθηκε μια διαφορετική περσόνα με επιτυχία!

 

Κατορθώνει αρχικώς να πείσει το κοινό, πως ενδέχεται να αποτελεί τη μοναδική σύμμαχο της Grace. Παρουσιάζεται ως καλόκαρδη, συμπαθητική συγγενής που κάτι…Την έχει πικράνει. 

 

Αργότερα βέβαια ως Becky Le Domas συμπεριφέρεται σαν τη μητέρα, που καλλιεργεί συναισθηματικά το έδαφος, ώστε ο γιος της να οδηγηθεί σε οιδιπόδειο σύμπλεγμα. Εκεί εκφράζει τη συγκίνηση, μα και το θυμό λόγω μιας προσβλητικής περιφρόνησης. Στρέφεται τελικώς με πυγμή, ενάντια στην Grace. Παραμένει καλή ηθοποιός, αλλά δεν της δόθηκε αρκετός, ερμηνευτικός χώρος από τους σκηνοθέτες.    

 

Συνεπώς:

 

Οι σκηνοθέτες Matt Bettinelli-Olpin και Tyler Gillett μας παρουσιάζουν μια ενδιαφέρουσα μίξη horror movie, με περιπετειώδη ρυθμό και διακριτικά στολίδια μαύρης κωμωδίας. Στο έργο τους, η αγγελική μορφή της Grace, υπό ακραία απειλή, υψώνει με ανθρώπινο ρεαλισμό τα φτερά της ανυπόταχτης ψυχής της. 

 

Έτσι χρησιμοποιώντας:

 

-Την ιδανικότερη θέαση από μια άριστη δουλειά στη διεύθυνση φωτογραφίας για το ύφος αυτού του στυλ ταινιών, συνδυάζοντας σενάριο με σκηνοθεσία.

 

-Την επιλογή της κυρίαρχης οπτικής γωνίας της ηρωίδας.

 

– Την αξιοποίηση της καταλληλότερης πρωταγωνίστριας.

 

-Τη σκανδαλιστική, υπομονετική μέχρι το σωστό, χρονικό σημείο απόκρυψης, ταυτότητα του έργου, περί μεταφυσικής ή ψυχολογικής πηγής κινήτρων. 

-Ένα επαγγελματικό casting με έμπειρους ηθοποιούς, όπως η Andie MacDowell, που μπορούν να ανατροφοδοτήσουν τις ερμηνευτικές αποδόσεις των συναδέλφων τους, μα και να βελτιώσουν τις μεταξύ σχέσεις εκείνων στα γυρίσματα.

 

Καθιστούν ως δυναμική την παρουσία της συγκεκριμένης ταινίας, εξαιτίας της κινηματογραφικής έκφρασης μιας μοναδικά άγρυπνης, ατμοσφαιρικής δράσης.

 

Μια διανομή από την Odeon  

 

O Eretikos κριτικός Γιάννης Κρουσίνσκυ