Νέα μελέτη: Ο Ήλιος είναι μεγαλύτερος – Αλλάζουν τα δεδομένα

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Ήλιος: Παρά την επιμονή των φυσικών και την ευκολία των υπολογισμών, τα ουράνια σώματα δεν είναι τέλειες σφαίρες. Οι επιφάνειές τους μπορεί να είναι τραχιές ή τα όριά τους ασαφή. Όσον αφορά στα αστέρια, αυτό που γνωρίζουμε είναι ο Ήλιος και φαίνεται ότι δεν τον γνωρίζουμε τόσο καλά όσο νομίζαμε – οι διάφοροι τρόποι μέτρησης του μεγέθους του δεν συμφωνούν ακριβώς σε έναν αριθμό.

Η επίσημα αποδεκτή ακτίνα του Ήλιου εκτιμάται ότι είναι 695.700 χιλιόμετρα, όπως αναφέρει το IFL Science σε σχετικό δημοσίευμά του. Αυτή καθορίστηκε το 2015 από τη Διεθνή Αστρονομική Ένωση και υπολογίζεται με την παρατήρηση της φωτόσφαιρας, του βαθύτερου στρώματος της ατμόσφαιρας του Ήλιου, που συνήθως θεωρούμε και την επιφάνεια του Ήλιου και έτσι χρησιμοποιείται στα διάφορα επιστημονικά μοντέλα.

Τι δείχνει νέα μελέτη για τον Ήλιο

Αυτός, ωστόσο, δεν είναι ο μόνος τρόπος για να μετρηθεί το μέγεθος του Ήλιου. Οι ερευνητές έχουν χρησιμοποιήσει εντελώς διαφορετικές μεθόδους για να εκτιμήσουν το μέγεθος του άστρου μας, καθώς στη νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Monthly Notices of the Royal Astronomical Society, υπάρχει μια μικρή διαφορά: Οι συγγραφείς πιστεύουν ότι η ακτίνα του Ήλιου είναι κατά τι μεγαλύτερη από την επίσημη φωτοσφαιρική ακτίνα.

Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Τόκιο και το Ινστιτούτο Αστρονομίας, αντίστοιχα, εφάρμοσαν την αστεροσεισμολογία στον Ήλιο. Παρακολούθησαν την κίνηση των κυμάτων μέσα στο άστρο μας, τις κυριολεκτικές ηλιακές ταλαντώσεις. Αυτές οι ταλαντώσεις είναι γνωστές με τόση ακρίβεια ώστε μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να γίνουν εκτιμήσεις των γενικών ιδιοτήτων του Ήλιου, συμπεριλαμβανομένου του μεγέθους του.

Ηχητικά κύματα που ονομάζονται κύματα f, έχουν χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν για την εκτίμηση της ακτίνας. Αυτά τα κύματα βρίσκονται αρκετά κοντά στην επιφάνεια και, χρησιμοποιώντας τα, οι ερευνητές βρήκαν μια τιμή που ήταν διαφορετική από την εκτίμηση της φωτόσφαιρας. Στη νέα μελέτη, οι ερευνητές εξετάζουν τα κύματα p, που ρόκειται για κύματα τα οποία διαπερνούν το σύνολο του Ήλιου, συμπεριλαμβανομένου του πυρήνα του.

«Πρόκειται για μια διαφορετική μέθοδο. Δεν θα έλεγα ότι είναι καλύτερη. Έχει κάποια πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα. Τα κύματα p είναι ηχητικά κύματα και διαδίδονται ακριβώς μέσα στον Ήλιο. Έτσι, στην πραγματικότητα δίνουν μια μέτρηση ολόκληρου του Ήλιου. Ενώ το κύμα f είναι ένα επιφανειακό κύμα και μετράει τα επιφανειακά στρώματα», δήλωσε ο καθηγητής Ντάγκλας Γκοφ στο «IFL Science», όταν ρωτήθηκε σχετικά με την επιλογή αυτής της μεθόδου για την εκτίμηση του μεγέθους του Ήλιου.

Στη μελέτη διαπιστώθηκε ότι η ακτίνα του Ήλιου είναι 695.780 χιλιόμετρα, δηλαδή περίπου 80 χιλιόμετρα μεγαλύτερη από την επίσημη καταγραφή. Η διαφορά είναι μικρή, αλλά έχει σημασία ως προς τις αναλύσεις υψηλής ακρίβειας που πραγματοποιούμε για τον Ήλιο και όχι μόνο. Μάλιστα, μπορεί να σημαίνει ότι το τρέχον μοντέλο του Ήλιου που εφαρμόζουμε, δεν είναι ακριβές επομένως και σωστό.

«Τα ακουστικά κύματα μετρούν τα πράγματα βαθύτερα. Σας δίνουν ένα μέτρο της ακτίνας του Ήλιου όπως φαίνεται από το εσωτερικό του Ήλιου, αντί – αν θέλετε – από το εξωτερικό και αυτή είναι, λοιπόν, η διαφορά. Έτσι, υπάρχουν δύο διαφορετικές μετρήσεις», εξήγησε στη συνέχεια ο καθηγητής Ντάγκλας Γκοφ στο «IFL Science».

Ο ρόλος του ηλιακού κύκλου
Πάντως, το γιατί οι μέθοδοι με κύματα και οι οπτικές μέθοδοι δίνουν διαφορετικά αποτελέσματα, προς το παρόν δεν είναι σαφές. Μια πιθανότητα που οι ερευνητές της εν λόγω μελέτης επιθυμούν να διερευνήσουν, έχει να κάνει με τον ηλιακό κύκλο, δηλαδή τη μεταβολή της δραστηριότητας που παρουσιάζει το άστρο μας κάθε 11 χρόνια.

Αναλυτικά, είναι πιθανό ο κύκλος να επηρεάζει περισσότερο την επιφάνεια και τη φωτεινότητα του Ήλιου, μεταβάλλοντας έτσι τις μετρήσεις με κύματα f και στη φωτόσφαιρα. Είναι, όμως, εξίσου πιθανό να πρόκειται για ένα βαθύτερο φαινόμενο και να επηρεάζονται και τα κύματα p, επομένως οι διαφορές ίσως πρέπει να βρεθούν αλλού.

Πολλά συμβαίνουν στον Ήλιο και δεν έχουμε κατανοήσει πλήρως το άστρο του ηλιακού συστήματός μας. Η μελέτη αυτή επιβεβαιώνει ότι χρειάζονται περισσότερες έρευνες για να λυθούν τα πολλά μυστήρια που περιβάλλουν τον Ήλιο, αλλά οι μικρές μεταβολές στην ακτίνα μπορεί να επηρεάσουν και άλλους κλάδους πέραν της Αστρονομίας.

Τα ηλιακά νετρίνα, για παράδειγμα, προέρχονται από τον πυρήνα του Ήλιου και παρέχουν πληροφορίες για την Πυρηνική Φυσική. Ο αριθμός τους, ωστόσο, είναι πολύ ευαίσθητος και σχετίζεται με το μέγεθος του Ήλιου. Αν ο Ήλιος είναι λίγο μεγαλύτερος ή μικρότερος, η ροή θα είναι αντίστοιχα πολύ μεγαλύτερη ή μικρότερη – στοιχείο πολύ σημαντικό σε πολλές θεωρίες.