Ιταλία : Δημοτικές εκλογές 2021: η γεωγραφία μιας προοδευτικής πρότασης.

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Η ψήφος για τις Δημοτικές εκλογές στις σημαντικότερες Ιταλικές πόλεις με συμμετοχή περισσότερων από 12 εκατομμύρια Ιταλών ψηφοφόρων επιβραβεύει μια σοβαρή, υπό τον Enrico Letta, κεντροαριστερά και τιμωρεί ο,τι απομένει από τους εθνικό-λαϊκιστές.

Η επιτυχία των μετριοπαθών υποψηφίων έχει, πάνω απ’ όλα, τα χρώματα της κεντροαριστεράς, επειδή πρόκειται για το δημοκρατικό κόμμα του Enrico Letta που παρουσίασε υποψήφιους ικανούς σε μεγάλα ανοίγματα, και χωρίς αποκλεισμούς αλλά και διαλλακτικούς, εκφράζοντας έτσι  την εποχή της οικονομικής επανεκκίνησης μετά την πανδημία.

Στη Μπολόνια, τη Νάπολη και το Μιλάνο η καθαρή νίκη στον πρώτο γύρο και με πολύ υψηλά ποσοστά είναι το αποτέλεσμα αυτής της επιλογής και προσφέρει στην κεντροαριστερά σημαντικές καινοτόμες προτάσεις, με βάση τις οποίες θα κληθεί να κυβερνήσει τους επόμενους μήνες. Θέματα, όπως το μοντέλο των συνεργασιών και του συνασπισμού πολιτικών κινημάτων, η επιθυμία για λύτρωση από την κακή διακυβέρνηση και η βούληση να φέρει το περιβάλλον, την πράσινη ανάπτυξη στην κορυφή της ατζέντας, είναι το στοίχημα της επόμενης μέρας  για την κεντροαριστερά.

Η μετατόπιση της πρόθεσης   του Ιταλού ψηφοφόρου, που μεταφράζεται σε θετικό εκλογικό αποτέλεσμα για την κεντροαριστερά στο Τορίνο και στη Ρώμη, καταδεικνύει ότι  ηττημένη είναι η εθνικό-λαϊκιστική ευθυγράμμιση των 5 αστέρων με δεξιά στοιχεία, όπως αυτό της Λίγκας του Βορρά του Salvini.  Αυτή, δηλαδή, που πριν από πέντε χρόνια κατέκτησε τη Ρώμη και το Τορίνο και πριν τρία χρόνια κέρδισε συντριπτικά τις βουλευτικές  εκλογές.

Το κίνημα των 5 αστέρων έχει πλέον παντού εξοβελιστεί  από τον πολιτικό χάρτη των πόλεων, επειδή η διακυβέρνηση του εξαθλίωσε  τις  αυτοδιοικούμενες  περιοχές  που διοικούσε, επιδεινώνοντας την ποιότητα ζωής των πολιτών, με αφετηρία  τα προάστια που διακήρυττε ΔΙΑΚΗΡΥΤΤΕ ότι ήθελε να φέρει στο προσκήνιο .

Η κυρίαρχη δεξιά, με επικεφαλής το δίδυμο Salvini -Meloni, ταπεινώνεται στο Μιλάνο, ένα ιστορικό της προπύργιο στο Βορρά. Τα χθεσινά αποτελέσματα αποτυπώνουν  την εγκατάλειψη από μεγάλο μέρος του παραδοσιακού εκλογικού τους σώματος. Ηττήθηκε ουσιαστικά μια πολιτική που μάχεται κατά του Green Pass, φλερτάρει με τους αντιεμβολιαστές, ονειρεύεται την εθνικοσοσιαλιστική αναγέννηση, εμποδίζει την ένταξη των μεταναστών και διατηρεί  στις τάξεις της στελέχη,  νοσταλγούς της  χειρότερης  εθνικής Ιταλικής ιστορίας και του φασισμού.

Εάν είναι αλήθεια ότι η πολιτική γεννιέται στη Περιφέρεια, στις τοπικές κοινωνίες, δεν υπάρχει καμία  αμφιβολία ότι στην Ιταλία, που έχει υποστεί την πιο σκληρή όψη της πανδημίας, επικρατεί η θέληση για επανεκκίνηση της οικονομίας και, επομένως, η εκτίμηση για καλή και ορθολογική διοίκηση, ικανούς υποψηφίους και υλοποιήσιμα προγράμματα. Γενικότερα επικρατεί η θέληση να παραμεριστεί ο εθνικό- λαϊκισμός και η κυριαρχία ιδεολογικών μορφών διαμαρτυρίας ενάντια στους θεσμούς της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, που εξακολουθούν να ζουν στις πιο ακραίες παρυφές της δεξιάς και του κινήματος των 5 αστέρων.

Η Ιταλία με τους σχεδόν 130.000 θανάτους και τη βαθιά ύφεση και ζημιά στην οικονομία μετατόπισε  τις προτεραιότητες των πολιτών, δημιουργώντας μια τεράστια συναίνεση γύρω από τις πρωτοβουλίες της κυβέρνησης Ντράγκι.

Ο χρόνος της πολιτικής έχει επιταχυνθεί και οι προσδοκίες των ψηφοφόρων για ανάκαμψη επιβάλλουν μια αίσθηση αμεσότητας στα αποτελέσματα που θα επιτευχθούν και που θα εφαρμοστούν σε εθνικό επίπεδο, προκειμένου να μπορέσει να βελτιωθεί η ποιότητα ζωής των πολιτών.

Η απώλεια αυτής της ευκαιρίας συνεπαγόταν  ότι θα δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία στους λαϊκιστές και στους εθνοφασίστες.

Όσον αφορά στα καθ΄ ημάς παρακολουθώντας τις τεράστιες αλλαγές στις ΗΠΑ, στη Γερμανία , στην Ισπανία, στην Ιταλία, στη Γαλλία , αναρωτιέμαι, ως ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ, ποια άραγε , σχέση έχει η σημερινή διεθνής πραγματικότητα με την προχθεσινή συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής. Θλίβομαι, διότι  στη νέα εποχή δεν αντιλαμβανόμαστε τι γίνεται στη γειτονιά μας . Κι έτσι μένουν μόνο οι υπέροχοι στίχοι του Βάρναλη: «δειλοί μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα».