Ράπισμα Economist στην Ευρώπη: Μήπως ο Πούτιν κερδίζει; – Συγκλονιστική η έλλειψη στρατηγικού οράματος της ΕΕ

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

«Μήπως ο Πούτιν κερδίζει;» διερωτάται ο Economist στο εξώφυλλο της νέας έκδοσής του, φέρνοντας σε πρώτο πλάνο τον πόλεμο Ρωσίας – Ουκρανίας που η διεθνής πολιτική σκηνή και κοινή γνώμη δείχνει να περιθωριοποιεί λόγω του πολέμου του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας.

«Για πρώτη φορά από τότε που ο Βλαντιμίρ Πούτιν εισέβαλε στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου 2022, φαίνεται ότι μπορεί να κερδίσει» εκτιμά το βρετανικό περιοδικό, σημειώνοντας ότι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του Ρώσου προέδρου του είναι «η μοιρολατρία, ο εφησυχασμός και η συγκλονιστική έλλειψη στρατηγικού οράματος της Ευρώπης»

 

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο λόγος για τον οποίο είναι δυνατή μια νίκη του Πούτιν είναι ότι αυτή αφορά την αντοχή και όχι την κατάληψη εδαφών. «Κανένας από τους δύο στρατούς δεν είναι σε θέση να εκδιώξει τον άλλον από τα εδάφη που ελέγχει σήμερα. Η αντεπίθεση της Ουκρανίας έχει σταματήσει.

Η Ρωσία χάνει πάνω από 900 στρατιώτες ημερησίως για την κατάληψη της Αβντίεβκα, μιας πόλης στην περιοχή Ντονμπάς. Πρόκειται για έναν πόλεμο υπερασπιστών και μπορεί να διαρκέσει πολλά χρόνια» συνεχίζει ο Economist.

 

Ωστόσο, όπως επισημαίνεται, το πεδίο της μάχης διαμορφώνει την πολιτική και η δυναμική επηρεάζει το ηθικό. «Αν η Ουκρανία υποχωρήσει, οι διαφωνίες στο Κίεβο θα γίνουν πιο δυνατές. Το ίδιο και οι φωνές στη Δύση που λένε ότι η αποστολή χρημάτων και όπλων στην Ουκρανία είναι σπατάλη.

Το 2024 τουλάχιστον, η Ρωσία θα είναι σε ισχυρότερη θέση να πολεμήσει, επειδή θα έχει περισσότερα μη επανδρωμένα αεροσκάφη και βλήματα πυροβολικού, επειδή ο στρατός της έχει αναπτύξει επιτυχημένες τακτικές ηλεκτρονικού πολέμου εναντίον ορισμένων ουκρανικών όπλων και επειδή ο  Πούτιν θα ανεχθεί τρομακτικές απώλειες μεταξύ των δικών του ανδρών» προσθέτει το βρετανικό περιοδικό.

«Η αυξανόμενη ξένη υποστήριξη εξηγεί εν μέρει το πλεονέκτημα της Ρωσίας στο πεδίο της μάχης. Ο Πούτιν έχει προμηθευτεί drones από το Ιράν και βλήματα από τη Βόρεια Κορέα. Έχει εργαστεί για να πείσει μεγάλο μέρος του παγκόσμιου Νότου ότι δεν έχει μεγάλο συμφέρον από το τι συμβαίνει στην Ουκρανία. Η Τουρκία και το Καζακστάν έχουν γίνει δίαυλοι για τα αγαθά που τροφοδοτούν τη ρωσική πολεμική μηχανή. Ένα δυτικό σχέδιο για τον περιορισμό των ρωσικών εσόδων από το πετρέλαιο με την επιβολή πλαφόν στην τιμή του αργού πετρελαίου στα 60 δολάρια το βαρέλι απέτυχε, επειδή αναδύθηκε μια παράλληλη εμπορική δομή πέρα από την εμβέλεια της Δύσης. Η τιμή του αργού πετρελαίου Urals από τη Ρωσία είναι 64 δολάρια, αυξημένη κατά σχεδόν 10% από τις αρχές του 2023» τονίζεται.

«Ο κ. Πούτιν κερδίζει επίσης επειδή έχει ενισχύσει τη θέση του στο εσωτερικό της χώρας του. Λέει τώρα στους Ρώσους, παράλογα, ότι είναι εγκλωβισμένοι σε έναν αγώνα επιβίωσης ενάντια στη Δύση. Στους απλούς Ρώσους μπορεί να μην αρέσει ο πόλεμος, αλλά τον έχουν συνηθίσει. (…) Στο Κίεβο, η πολιτική έχει επιστρέψει, καθώς οι άνθρωποι διαγκωνίζονται για την επιρροή τους. Ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι και ο Βάλερι Ζαλούζνι -ανώτατος διοικητής των ενόπλων δυνάμεων της Ουκρανία- έχουν έρθει σε ρήξη. Οι εσωτερικές δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι τα σκάνδαλα διαφθοράς και οι ανησυχίες για το μέλλον της Ουκρανίας έχουν πλήξει την εικόνα του Ζελένσκι στους ψηφοφόρους» εξηγεί ο Economist.

Πώς και ποιους θα επηρεάσει μια πιθανή επανεκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ

«Οι δυτικές κυβερνήσεις επιμένουν ότι είναι αφοσιωμένες στην Ουκρανία όσο ποτέ άλλοτε. Αλλά οι δημοσκοπήσεις σε όλο τον κόσμο δείχνουν ότι πολλοί αμφιβάλλουν γι’ αυτό. Στην Αμερική η κυβέρνηση Μπάιντεν αγωνίζεται να κάνει το Κογκρέσο να αποδεσμεύσει χρηματοδότηση ύψους άνω των 60 δισ. δολαρίων. Η προεκλογική εκστρατεία του επόμενου έτους θα μπει σύντομα στη μέση. Αν ο Ντόναλντ Τραμπ εκλεγεί πρόεδρος των ΗΠΑ, έχοντας υποσχεθεί ειρήνη σε σύντομο χρονικό διάστημα, η Αμερική θα μπορούσε ξαφνικά να σταματήσει εντελώς την παροχή όπλων» προσθέτει.

«Η Ευρώπη θα πρέπει να προετοιμάζεται για αυτό το τρομερό ενδεχόμενο – και για την αμερικανική βοήθεια που θα επιβραδύνει, όποιος κι αν βρίσκεται στον Λευκό Οίκο. Αντ’ αυτού, οι Ευρωπαίοι ηγέτες συνεχίζουν σαν να είναι πάντα επικεφαλής ο γενναιόδωρος Τζο Μπάιντεν. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει υποσχεθεί στην Ουκρανία 50 δισ. ευρώ, αλλά τα χρήματα καθυστερούν λόγω της Ουγγαρίας και, ενδεχομένως, λόγω ενός δημοσιονομικού χάους στη Γερμανία. Τον Δεκέμβριο η ΕΕ θα πρέπει να σηματοδοτήσει ότι είναι έτοιμη να ξεκινήσει συνομιλίες για την ένταξη της Ουκρανίας. Πολλοί όμως πιστεύουν ότι η διαδικασία θα τραβήξει σκόπιμα σε μάκρος, επειδή η διεύρυνση είναι δύσκολη και απειλεί συμφέροντα. Η πρωθυπουργός της Ιταλίας, Τζόρτζια Μελόνι, καταγράφηκε -κατά τη διάρκεια μιας τηλεφωνικής φάρσας- να λέει ότι η Ευρώπη έχει κουραστεί. Θα περίμενε κανείς ότι μια προεδρία Τραμπ θα κινητοποιούσε την υποστήριξη προς την Ουκρανία, καθώς η Ευρώπη θα αναλάμβανε την ευθύνη για την άμυνά της. Ένας ηγέτης προβλέπει κατ’ ιδίαν ότι η υποστήριξη στην πραγματικότητα θα κατακερματιστεί» υπογραμμίζει.

«Αυτό θα ήταν καταστροφή» δηλώνει ο Economist, στέλνοντας μήνυμα στην ΕΕ πως πρέπει να αντιληφθεί τον Ρώσο πρόεδρο ως την κύρια μακροπρόθεσμη απειλή για την ασφάλειά της.

 

«Ο Πούτιν θα μπορούσε να παραμείνει στην εξουσία για χρόνια και αν συμβεί, θα απειλεί με πόλεμο επειδή αυτή είναι η δικαιολογία του για την εσωτερική καταστολή και τα δεινά του ίδιου του λαού του. Έχει καταστρέψει τις προοπτικές της χώρας του απομονώνοντάς την από την Ευρώπη και χωρίς πόλεμο, η κενότητα της διακυβέρνησής του θα ήταν πλήρως εμφανής.

Η Ρωσία θα επανεξοπλιστεί. Θα αποκτήσει πολεμική εμπειρία. Ο σχεδιασμός για την άμυνα της Ευρώπης θα πρέπει να σχεδιαστεί έτσι ώστε να αποτρέψει τον κ. Πούτιν από το να αισθανθεί αδυναμία στο πλευρό της -ειδικά αν αμφιβάλλει για την προθυμία ενός προέδρου Τραμπ να πολεμήσει σε περίπτωση επίθεσης σε μια χώρα του ΝΑΤΟ» εξηγεί.

 

«Ο κ. Πούτιν θα επιτεθεί στις πόλεις της Ουκρανίας και θα υπονομεύσει την κοινωνία της για να σαμποτάρει τη μετατροπή της χώρας σε δυτική δημοκρατία. Σε απάντηση η Ευρώπη θα πρέπει να διπλασιάσει τις προσπάθειές της για να εξασφαλίσει την πρόοδο της Ουκρανίας, με την υπόσχεση χρημάτων και ένταξης στην ΕΕ. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεν έχουν αναγνωρίσει το μέγεθος του έργου – πράγματι, πάρα πολλοί φαίνεται να το αποφεύγουν. Αυτό είναι ανοησία. Θα πρέπει να ακούσουν τον Λέων Τρότσκι: μπορεί να μην ενδιαφέρονται για τον πόλεμο, αλλά ο πόλεμος ενδιαφέρεται γι’ αυτούς» καταλήγει ο Economist.