Eretiki κριτική για την ταινία Swing Away

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Σενάριο για την ταινία Swing Away. Η παγκόσμιας κλάσης αθλήτρια του γκολφ, Zoe Papadopoulos, χάνει την ψυχραιμία της κατά τη διάρκεια ενός σημαντικού αγώνα στις Η.Π.Α, όταν αστοχεί, σε καθοριστική στιγμή του παιχνιδιού, από πλεονεκτική θέση. Το μπαστούνι της εντυπωσιακής κυρίας καταλήγει ως καρφωμένο στο γρασίδι του γηπέδου, ενώ θεατές, τηλεθεατές, sportscasters και κυρίως η αρμόδια ομοσπονδία, δυσαρεστούνται σφόδρα. Το γκολφ είναι ένα ευγενές άθλημα και δεν συγχωρείται μια τέτοια συμπεριφορά, χωρίς να επέλθει η ανάλογη τιμωρία παραδειγματισμού.

Κατά αυτόν τον τρόπο η Zoe αντιμετωπίζει τον προσωρινό αποκλεισμό από το ιδιαίτερο sport, για αδιευκρίνιστο, χρονικό διάστημα. Όμως για την ίδια η συγκεκριμένη στιγμή υπήρξε κομβικής σημασίας, καθώς αποτέλεσε μια καλή ευκαιρία, ώστε να επανεξετάσει τη ζωή της. Μακρυά λοιπόν από την ψυχολογική πίεση του πρωταθλητισμού και των χορηγών της -προς δυσάρεστη έκπληξη του μάνατζέρ της, Derek- η ελληνικής καταγωγής, διεθνούς φήμης αθλήτρια επιστρέφει αεροπορικώς στη Ρόδο. Και οδικώς στη Λίνδο. Τον τόπο της.

Κάνει μια υπέροχη έκπληξη, αιφνιδιάζοντας τους παππούδες της, Χαράλαμπο και Καίτη, με την απροειδοποίητη άφιξή της. Αν και τα ελληνικά της Ζωής είναι λίγο ντεφορμέ, το ολοζώντανο ζευγάρι μιλά πολύ καλά αγγλικά, μα κυρίως  της απευθύνεται με άπταιστο τρόπο στη γλώσσα της καρδιάς. Η νεαρή αθλήτρια χαλαρώνει. Προσπαθώντας να ξεχαστεί, διαβάζει Νίκο Καζαντζάκη στην παραλία και κολυμπά στα πεντακάθαρα νερά της Ρόδου όταν… Κατά παράξενο τρόπο, δίπλα από το κεφάλι της εκσφενδονίζονται από μεγάλο ύψος, μπαλάκια του γκολφ!

Ο αυτόνομος, θρασύς γκολφέρ κατεβαίνει από το μεγάλο ύψωμα και αποδεικνύεται πως είναι… Ένα εντεκάχρονο κορίτσι! Η Στέλλα. Το χαριτωμένο, πανέξυπνο κοριτσάκι συζητά άνετα στα αγγλικά με τη Ζωή, γενικώς περί του αθλήματος. Η επαγγελματίας ενημερώνεται, πως υπάρχει μεν μια μεγάλη έκταση κοντά στο χωριό, η οποία προορίζεται για γηπεδικές εγκαταστάσεις γκολφ, αλλά αυτή δεν αφορά ακριβώς τους ντόπιους. Τουλάχιστον όχι δωρεάν.

Η Στέλλα θέλει κάποια μαθήματα από την πρωταθλήτρια, επειδή ονειρεύεται να ασχοληθεί με το, όχι και τόσο γνωστό σε εμάς τους Έλληνες, συγκεκριμένο ευγενές sport.  Η Ζωή της επισημαίνει, ότι χωρίς την παρουσία του αντίστοιχου γηπέδου θα είναι αρκετά δύσκολο. Γνωρίζει τότε το Μάρκο. Το χήρο πατέρα της Στέλλας. Οι δύο νέοι άνθρωποι συναισθάνονται σιωπηλά κάτι όμορφο.

Ο Παναγιώτης Μαμαλάκης εργάζεται για τον επιχειρηματία Glenn Henderson. Στην ουσία είναι συνεταίροι, μα αυτό θα έχει αντίκρυσμα, μόνο εάν ο Παναγιώτης καταφέρει να μετατρέψει το Colossus Club σε πόλο έλξης για κάθε γκόλφερ. Είναι λίγο δύσκολο βεβαίως κάτι τέτοιο, γιατί μέχρι στιγμής κυκλοφορούν μόνο πρόβατα εκεί! Μοναδική του βοήθεια είναι ο καυστικός, χαλαρών ρυθμών τύπος, Thomas. Ωστόσο, ο Παναγιώτης ανακαλύπτει, πως στο νησί βρίσκεται η διάσημη παίκτρια Zoe Papadopoulos και δεν χάνει την ευκαιρία να της κάνει μια αξιόλογη, επαγγελματική πρόταση.

Η γεμάτη χαρά Ζωή βρίσκει επιτέλους έναν αγνό σκοπό μέσα από το άθλημα, βοηθώντας τον Παναγιώτη στη διαμόρφωση του χώρου. Με ένα μικρό, οικονομικό αντάλλαγμα υπέρ της, αλλά κυρίως μια μεγάλη δυνατότητα! Να προπονήσει τη Στέλλα και όλους τους ντόπιους εκεί. Εξασφαλίζοντας παράλληλα τη μονίμως ελεύθερη προσέλευσή τους στο συγκεκριμένο ευγενές σπορ επί χόρτου, των εν λόγω γηπεδικών εγκαταστάσεων.

Οι κάτοικοι του χωριού, αν και δεν τα καταφέρνουν ιδιαιτέρως με τα στιλάτα μπαστούνια, φέρουν μια συμπάθεια προς το γκολφ. Ο ιερέας Αντώνιος ήταν πάντοτε λάτρης του παιχνιδιού. Οι Καίτη και Χαράλαμπος το γνώριζαν ανέκαθεν, λόγω της εγγονής. Ενώ η Στέλλα με το ταλέντο της, φαίνεται, πως είναι μια εκκολαπτόμενη πρωταθλήτρια! Όλοι στηρίζουν αυτή την προσπάθεια. Έτσι το club Colossus τιμά επιτέλους το όνομά του.

Όμως ο Glenn Henderson επιστρέφει δριμύτερος, έχοντας άλλα επαγγελματικά σχέδια. Ο Παναγιώτης ως πρώην καλός δικηγόρος κρατά ένα ισχυρό χαρτί στα χέρια του και με την παρότρυνση του παλιού του συνεργάτη, Μάρκου, αντικρούει τον οικονομικά αδηφάγο Glen. Ένα ολόκληρο χωριό είναι μαζί τους…

Ο τζογαδόρος Henderson θα βάλει ένα παράξενο στοίχημα με τη Ζωή, για την τύχη του γηπέδου. Το κρυφό χαρτί της πρωταθλήτριας είναι…Η Στέλλα!

Γενικά στο έργο:

Θα παρακολουθήσουμε την εξέλιξη της υπόθεσης αποκλειστικά στη Λίνδο της Ρόδου. Η ιστορία αρχικά αφορά την πρωταγωνίστρια Ζωή, η οποία επιστρέφει από τις Η.Π.Α. στον τόπο καταγωγής της. Οι Καίτη και Χαράλαμπος αποτελούν ένα αγαπητό κομμάτι της προσωπικής της ζωής. Όμως όταν η πρωταθλήτρια γνωρίσει την ταλαντούχα Στέλλα, η σκηνοθετική αφήγηση αλλάζει! Γίνεται σιγά σιγά ένα με τις λίγες, αλλά εμβληματικές μορφές του νησιού. Έκτοτε οι Παναγιώτης, Μάρκος και ιερέας Αντώνιος  εμφανίζονται περισσότερο. Πιο πολύ σαν ατομική οντότητα ξεχωρίζει ο χαρακτήρας του Παναγιώτη και η φραγή του επιχειρηματικού του δαιμονίου, από τον “κακό του δαίμονα,” Henderson. Καθώς ο φακός ασχολείται μαζί με τον αδικημένο συνεταίρο του Colossus Club, ακόμη και όταν δεν βλέπουμε τη Ζωή.  

Αντιθέτως, από τη στιγμή που η πρωταθλήτρια γνωρίζει τη μικρή, ο Μάρκος γίνεται ένας αναπόσπαστος οργανισμός με τη Στέλλα (η οποία περνά χρόνο με τη Ζωή), ως πραγματικά ενδιαφερόμενος πατέρας για το παιδί του. Ενώ αντίστοιχα ο ιερέας Αντώνιος σε αυτά τα χρονικά στάδια σχετίζεται κοινωνικά με τους κατοίκους, εξαιτίας της προσέλευσης αυτών στο χώρο της εκκλησίας. Στην πορεία του έργου όμως οι Παναγιώτης, Μάρκος, Αντώνιος ακόμη και οι Χαράλαμπος και Καίτη ορίζονται πλέον σταδιακά σαν κινηματογραφικά ισόνομοι και τελικά συσπειρωμένοι κάτοικοι του νησιού προς ένα σκοπό.

Έτσι, προοδευτικά οι ζωές και προβληματισμοί των ηρώων ενώνονται με την ιστορία της πρωταγωνίστριας, μέσα από τον κοινό σκοπό της ελεύθερης  ανάπτυξης του γκολφ για τους κατοίκους. Αποβλέποντας προς την επίσης από κοινού αγνή αγάπη για τον τόπο τους. Η Στέλλα είναι η προσωποποιημένη ελπίδα, που δίνει και πάλι νόημα στην επαναπροσδιορισμένη άποψη της ζωής της πρωταθλήτριας Papadopoulos.

Ουσιαστικά η κινηματογραφική διάσπαση μπορεί να γίνει ως εξής:

Ξεκινά ένας μικρός πρόλογος, με την ψυχική εξουθένωση της ηρωίδας και την ακόλουθη, λυτρωτική επιστροφή στο νησί της καταγωγής της. Περιγράφεται ακόμη η χαρά της αντάμωσης των αγαπημένων παππούδων. Έπειτα ακολουθούν:

1) Η καθοριστική γνωριμία με την ενδιαφέρουσα Στέλλα.

2) Τα στενά, χρονικά περιθώρια, που έχει πλέον ο Παναγιώτης, ώστε να αλλάξει άρδην το μέλλον του Colossus club.

3) Η αποδοχή της Ζωής στην επαγγελματική πρόταση του Παναγιώτη.

4) Η επιστροφή του δεινού επιχειρηματία Glenn Henderson και οι ανακοινώσεις των νέων μέτρων για το γήπεδο.

5) Ένα ενδιαφέρον στοίχημα κεντρίζει την προσοχή του συναισθηματικά ασυγκίνητου Glenn. Μπορεί η Στέλλα να υπερασπιστεί τα θέλω του χωριού της;

6) Η Ζωή ερωτεύεται τον τόπο και τους κατοίκους της Λίνδου, αλλά…  

Το έργο φέρει διαρκώς μια γαλήνια, κινηματογραφική αύρα. Τόσο με την καταγραφή της τοποθεσίας, όσο και με την παρουσία των ανθρώπων. Μοναδική εξαίρεση είναι η δυνατή επάνοδος του Henderson με το σχέδιο της μεταπώλησης της ιδιοκτησίας του γηπέδου γκολφ. Η αγωνία έρχεται έπειτα. Μόλις ξεκινά το απρόβλεπτο ματς, που θα κρίνει το μέλλον της συγκεκριμένης έκτασης. Προστίθεται μια αναφορά περιβαλλοντικής ευαισθησίας σε σχέση με την αγνότητα του τόπου, ως διατηρηθέν γήπεδο γκολφ και τις αντίστροφων προθέσεων, ιδιοτελείς βλέψεις του Glenn Henderson.

Η τοποθεσία περιγράφεται όμορφα, χωρίς να υπάρχει κάποια επιτηδευμένη, τουριστική ματιά του νησιού. Αρκεί να προσέξετε, κατά την άφιξη της Ζωής στο σπίτι των παππούδων της, τη διακριτική θέα ενός αρχαιολογικού φρουρίου (Ακρόπολη της Λίνδου) από το παράθυρο. Ενώ το “προλογίζει” εικονικά ένα άνθος και το ιστορικό αρχιτεκτόνημα βρίσκεται “ταπεινά” στο βάθος του πλάνου.  

Το άθλημα έρχεται αρκετά αναλυτικά στον κόσμο των θεατών. Μπαστούνια με αριθμούς και ονομασίες έχουν την τιμητική τους. “Χτυπήματα” που προσδιορίζουν τις ανάλογες αποστάσεις περιγράφονται αρκετές φορές. Καθώς οι λέξεις par, birdie και άλλες ειδικές, αθλητικές ορολογίες ακούγονται στην ταινία.

Θεμελιώδεις αρχές του έργου:

Το σενάριο, με τις στιχομυθίες, τις κινηματογραφικές ενότητες και τη δράση των σκηνών, γράφτηκε από τους Paul Robert Lingas και Julia Wall. Ενώ την αρχική ιδέα για την ιστορία είχαν οι George Elias Stephanopoulos και Paul Robert Lingas. Οι γλώσσες που χρησιμοποιήθηκαν, είναι τα ελληνικά και τα αγγλικά.

Μια πολύ σημαντική παράμετρος του έργου είναι, ότι κυριαρχούν τα αγγλικά, στις στιχομυθίες. Σαν μια γλώσσα, που γνωρίζουν σχεδόν όλοι οι κάτοικοι του νησιού. Αυτός είναι και ο λόγος, για τον οποίο παραμένει ως πρωταγωνίστρια η Ζωή στο έργο (που δεν γνωρίζει καλά ελληνικά–όπως και καθόλου ελληνικά η ηθοποιός Shannon Elizabeth). Στην πραγματικότητα εξαιτίας της παρουσίας της Zoe Papadopoulos και του Glenn Henderson, σχεδόν όλοι οι κάτοικοι χρησιμοποιούν ή κατανοούν τέλεια τα αγγλικά. Ξεκινώντας από έναν άνθρωπο, ο οποίος σχετίζεται επαγγελματικά και με τους δύο αντικρουόμενους χαρακτήρες. Τον Παναγιώτη.

Σίγουρα στην πραγματικότητα οι Ροδίτισσες/Ροδίτες, επειδή ζούσαν πάντα σε ένα κατεξοχήν τουριστικό νησί, γνωρίζουν αγγλικά, αλλά όχι τόσο τέλεια ώστε να κατανοούν την ανάγνωση ενός συμβολαίου. Υπάρχουν κάποιοι κάτοικοι, που παντρεύτηκαν γυναίκες από άλλα κράτη (ή αντιστρόφως οι γυναίκες) και έμαθαν άριστα αγγλικά, αλλά όχι όλοι/όλες. Έτσι λοιπόν υπάρχει στο σενάριο ένα ιδιαίτερο σύμπαν, καθιστώντας τη Λίνδο της Ρόδου, ως παγκόσμιο κέντρο φιλοξενίας. Αυτό γίνεται με αγνή προσέγγιση όμως! Αναδεικνύοντας πόσο σημαντική είναι η ανθρώπινη επικοινωνία.

Παρατηρούμε μικρές, εύστοχες αναφορές στις παρελθοντικές ιστορίες των Παναγιώτη και Μάρκου, με λεκτική ενημέρωση από τους ίδιους. Αυτές, δεν διακόπτουν την κύρια υπόθεση του έργου και παράλληλα μας ενημερώνουν για τα πεπραγμένα των δύο ηρώων. Η αποστασιοποίηση μιας επαγγελματία αθλήτριας από τα φώτα της δημοσιότητας και η επανατοποθέτηση των προσωπικών ιδανικών στη γενέτειρα της ίδιας, προσδίδουν μια ρομαντική θεώρηση στο έργο. Η συγκεκριμένη ανατροπή, με τον επίσημο αγώνα γκολφ μεταξύ ενός ανθρώπου, που μιλά τη γλώσσα της οικονομίας και του παιδιού, το οποίο εκφράζεται μέσω της γλώσσας της καρδιάς, είναι εξαιρετικά σημαντική για την ολοκλήρωση του σεναρίου. Χρησιμοποιούνται στις προσπάθειες της Ζωής, τα λόγια του Νίκου Καζαντζάκη: “Δεν Ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι ελεύθερος.” -Ανεξάρτητα από το έργο, γενικώς υπάρχει μια θεωρία, που αναφέρει, πως αυτά τα λόγια ανήκουν στον αρχαίο, κυνικό φιλόσοφο, Δημώνακτα-

Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο  Michael A. Nickles. Ξεκινά με μια πιστή απεικόνιση τηλεοπτικής κάλυψης ενός αθλητικού αγώνα με θέμα το γκολφ. Ως θεατές της ταινίας θα δούμε την προσπάθεια της Zoe Papadopoulos, μέσα από το “φίλτρο” του τηλεθεατή-φιλάθλου. Όλα εκεί είναι πειστικά αναπαραστημένα. Όπως φερειπείν το πλήθος στο βάθος.

Το σύμπαν της ταινίας γενικώς είναι απόλυτα κινηματογραφικό! Παρατηρούμε την όμορφη -στην ουσία- οικογένεια της Ζωής με τη γιαγιά και τον παππού της. Σε αυτό το ιδιαίτερο σπίτι τους, με τη γεμάτη από διάφορα φυτά και άνθη κάτω αυλή. Και τα αυτοσχέδια, νησιώτικου τύπου, λευκά σκαλοπάτια, που οδηγούν σε ένα άλλο υψωμένο υπνοδωμάτιο, με μικρή δική του αυλή. Το οποίο φέρει την ταπεινή πολυτέλεια της ανεξαρτησίας, αλλά όχι και απομόνωσης.

Ο Χαράλαμπος ζυμώνει ψωμί κάθε μέρα. Δείτε όμως, πώς ο σκηνοθέτης μας περιγράφει κάποια στιγμή το ζυμάρι στο φακό… Σαν να πρόκειται για τη δικαιολογημένα κοπιαστική διαδικασία, ενός πραγματικά σπάνιου, ανεκτίμητου αγαθού.

Οι χώροι του νησιού αφορούν σκηνοθετικά: Την εκκλησία, το σπίτι των Χαράλαμπου και Καίτης, την αντίστοιχη κατοικία του Μάρκου, το εν δυνάμει γήπεδο γκολφ Colossus Club σαν πεδίο δράσης του Παναγιώτη, ένα χώρο συγκέντρωσης όλων των κατοίκων του χωριού (ταβέρνα-καφενείο) και την επιλογή κάποιων τοπίων του νησιού.

Η έλλειψη εξοικείωσης των ντόπιων με το γκολφ εκφράζεται χιουμοριστικά. Ανακοινώνεται σε όλους, ότι παραδίδονται άνευ χρεώσεως μαθήματα γκολφ από τη Ζωή, μα επειδή δεν αντιδρούν ένθερμα οι περισσότεροι, τότε η πρωταθλήτρια δίνει ένα αθόρυβο σινιάλο στον ιερέα Αντώνιο και για την παροχή δωρεάν φαγητού. Την ημέρα της προσέλευσης στο γήπεδο του γκολφ τυγχάνει να έχει παράλληλα αγώνα η ποδοσφαιρική ομάδα του Διαγόρα Ρόδου.

Έτσι οι κάτοικοι είναι απορροφημένοι με την αντίστοιχη τηλεοπτική μετάδοση, καθώς μπαίνει και γκολ! Το αμέσως επόμενο πλάνο δείχνει τη στενοχώρια των ντόπιων και τη Ζωή να αναρωτιέται, γιατί κάνουν εκείνοι έτσι για μια απλή, ποδοσφαιρική ήττα. Ο Χαράλαμπος της εξηγεί. Είναι και αυτή μια ρομαντική ματιά από το σκηνοθέτη, για το πως θα μπορούσε να ήταν η αντιμετώπιση όλων των πολιτών, στο θέμα αγνή διεξαγωγή ή ήρεμη παρακολούθηση αθλητικών αγώνων.

Παρουσιάζει ενδιαφέρον, ότι ως θεατές ζούμε την προσπάθεια ανακατασκευής του γηπέδου γκολφ μαζί με τους Παναγιώτη και Ζωή. Η ηρωίδα βοηθά και στις εργασίες διαμόρφωσης του χώρου, μεταφέροντάς μας ένα κλίμα τοπικής αλληλεγγύης και ταπεινότητας. Ένα από τα τότε πλάνα αλλάζει και διακρίνουμε αμέσως μετά την πρωταγωνίστρια να κουρεύει το γρασίδι της εισόδου, με σχετική μηχανή του γκαζόν. Μοντέρ υπήρξε ο Λάμπης Χαραλαμπίδης.

Οι κάτοικοι συσπειρώνονται και αρνούνται να δεχτούν την κερδοσκοπική μεταπώληση της τοπικής έκτασης από τον οικονομικά άπληστο Glenn Henderson. Ο τελευταίος καταστρώνει σχέδια με τους επενδυτές. Οι κάτοικοι έχουν στα χέρια τους όμως ένα ισχυρό, νομικό χαρτί, με την ψύχραιμη κρίση του πρώην δικηγόρου Παναγιώτη. Έτσι, στα αριστερά της μεγάλης οθόνης (όπως την κοιτάμε ως θεατές) παρατηρούμε την παρέα του Henderson, στη μέση ένα επιβλητικό δέντρο και στα δεξιά τους αποφασισμένους ντόπιους να έρχονται προς τον αμείλικτο επενδυτή. Στη διεύθυνση φωτογραφίας είναι ο Γιάννης Δασκαλοθανάσης. Χιουμοριστικός είναι ο σκηνοθετικός τονισμός με λογοπαίγνιο κινηματογράφησης από το Glenn Henderson, για τους κατοίκους του χωριού: “Σαν σκηνή από ταινία είναι, χωρίς τους πυρσούς.”

Η εμφάνιση της Στέλλας καταγράφει ένα εντεκάχρονο παιδί με υψηλούς στόχους.  Αρκετά σοβαρό και ώριμο για την ηλικία του. Το κορίτσι χαλαρώνει μόνο με τον πατέρα της, όμως εμπιστεύεται σιγά σιγά και την παρουσία της Ζωής.  

Η προσωπικότητα του Glenn Henderson λειτουργεί σαν ένας ρόλος ρύθμισης της δράσης. Ξεκινώντας με την καιροφυλακτούσα απόλυση του Παναγιώτη. Επιπλέον, αποτελεί την αφορμή της αφύπνισης των κατοίκων, δίνοντας ένα αληθινό νόημα στη συσπείρωσή τους. Μα κυρίως ελευθερώνει ακόμα περισσότερο την κωμωδία, μολονότι απειλεί την πρόοδο του τόπου! Διότι έτσι όπως τον καταγράφει το μέσο (κάμερα), μοιάζει όντως με έναν ισχυρό εχθρό, αλλά σε κωμικά αντιπαθή πλαίσια από το κοινό! Δηλαδή λειτουργεί ως επάξιο, αντίπαλον δέος, που συνεχίζει μονίμως μια ενδιαφέρουσα κόντρα με τους υπολοίπους. Θα μπορούσε κάλλιστα να βρεθεί και ως χαρακτήρας σε animation.

Τα “χτυπήματα” του γκολφ της Στέλλας διαθέτουν τη μαγεία του σινεμά, ενώ στο αντίστοιχο στυλ του Henderson περιγράφουν μια στυγνή, αθλητική κυνικότητα. Η έπαρση του έμπειρου παίχτη Glenn κάνει ακόμα πιο αμφίρροπο τον αγώνα. Έξυπνη η τοποθέτηση του ιερέα Αντώνιου στο ρόλο του δίκαιου και ανιδιοτελούς διαιτητή. Το φινάλε του κρίσιμου παιχνιδιού περιλαμβάνει πραγματικά το κατάλληλο κλείσιμο.

Παράμετροι ανάδειξης κινηματογραφικής ατμόσφαιρας:

Τα κοστούμια σχεδίασε η Βάσω Τρανίδου. Η Ζωή φορά τις περισσότερες στιγμές ρούχα, τα οποία συνδυάζονται ταιριαστά με τις κορδέλες στα μαλλιά της, μα περιγράφουν επιπροσθέτως ενδυματολογικά μια μίξη casual και αθλητικού ντυσίματος. Η Στέλλα διαθέτει ένα ντύσιμο, που προσδιορίζει τρία στοιχεία του χαρακτήρα της: Τη σοβαρότητα και την εσωστρέφεια σαν προσωπικότητα, αλλά και την αγάπη της για το γκολφ (καπελάκι). Τα ρούχα των Παναγιώτη και Henderson εκφράζουν αντίστοιχα την καλοσύνη και σε συμβολικό βαθμό πάντα το “διαβολικό” σκεπτικό του Glenn (συγκεκριμένα, αυτή η κόκκινη μπλούζα με το γιακά και το μαύρο παντελόνι).

Στο τμήμα casting υπεύθυνος ήταν ο Harley Kaplan. Eίναι απόλυτα επιτυχημένος ο τομέας, γιατί οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών έδωσαν αυτό το κάτι παραπάνω στο έργο (η ανάλυση των πρωταγωνιστικών ερμηνειών ακολουθεί σε σχετική, κάτωθι ενότητα της στήλης). Διακρίνεται επίσης η ερμηνεία του Χρήστου Σουγάρη, ως πράου και μοντέρνου ιερέα. Καθώς και η χιουμοριστική εμφάνιση του  Karl Theobald (Thomas).

Τη μουσική του έργου έγραψε ο Tao Zervas. Υπήρξε σε κάποια σημεία, μια απαλή μουσική από συγχορδίες ακουστικής κιθάρας.

Ο ήχος συντροφεύει σωστά την ταινία. Η ομάδα των Άρη Αθανασόπουλου, Γιάννη Καρυγιάννη και Ye Zhang έχει καλύψει με πολύ ποιοτικό τρόπο τις στιχομυθίες των ηρώων και φωνές των κατοίκων. Ενώ ο Γιάννης Αγελαδόπουλος έχει ισχυρό λόγο στα κατάλληλα σημεία του έργου. Αρκεί να αναφέρουμε τη διαφορά στα “χτυπήματα” με τα μπαστούνια του γκολφ μεταξύ Στέλλας και Glenn. Η πρώτη έχει μια κινηματογραφική μαγεία, ενώ ο δεύτερος ένα (σκόπιμα) στυγνό ήχο του επαγγελματικού χτυπήματος.

Ερμηνείες:

Shannon Elizabeth: Υποδυόμενη την πρωταγωνίστρια Zoe (Ζωή) Papadopoulos. Μια κορυφαία αθλήτρια του γκολφ, που επαναπροσδιόρισε την αγάπη της για το συγκεκριμένο σπορ.

Η έντονη αντίδραση κατά την αστοχία της, ως παίκτρια Zoe, στο κρίσιμο “χτύπημα”, προσδιορίζει ερμηνευτικά την ψυχολογική πίεση της αθλήτριας. Βεβαίως, αυτός ο εκνευρισμός εντάσσεται ορθά από την ηθοποιό στη σφαίρα μιας κωμικότητας, που ανήκει σε χιουμοριστικό υπόβαθρο ταινίας. Είναι χαρούμενη, όταν συναντά τους παππούδες της. Έχει θυμώσει με την ενέργεια της Στέλλας, καθώς πηγαίνει κοντά να της μιλήσει. Μα μόλις ακούει τη χιουμοριστική ατάκα της μικρής για τα ελληνικά, χρησιμοποιεί μια χαλαρωτική έκφραση εκδίωξης του θυμού.

Καίτη και Χαράλαμπος μαθαίνουν περί επίσημου αποκλεισμού και η ερμηνεύτρια δείχνει με στενοχώρια, ότι την απασχολεί πραγματικά το γκολφ. Ο Henderson επιστρέφει και μαζί με όλους προσβάλλει και τη Ζωή. Η ηθοποιός εκφράζει τη δυσαρέσκειά της σε εκείνον και με τη γλώσσα του σώματος, μόλις από όρθια επιστρέφει ως καθήμενη στη θέση της. Σε ένα από τα πιο κρίσιμα χτυπήματα γκολφ της ζωής της, η ηθοποιός ως παίκτρια Zoe Papadopoulos, αυτοσυγκεντρώνεται για τον πιο αγνό σκοπό. Είναι μια καλή εμφάνιση, με προσήλωση στο χαρακτήρα, που εκείνη υποδύεται! Και πολύ καλύτερη επιλογή συμμετοχής από προηγούμενες ταινίες, όπως το American pie.  

Ρένος Χαραλαμπίδης: Υποδυόμενος τον Παναγιώτη Μαμαλάκη. Το δυσαρεστημένο, πρώην συνέταιρο του Glenn Henderson και ευχαριστημένο νυν συνεργάτη της Ζωής.  

Ο ηθοποιός συστήνεται αρχικά μέσα από αυτό το ρόλο στο κοινό, χωρίς καν να μιλήσει. Βρίσκεται μαζί με τους υπολοίπους μέσα στην εκκλησία και τον παρατηρούμε στα αριστερά του κεντρικού πλάνου (όπως κοιτάμε ως θεατές την οθόνη) να έχει ένα ύφος ιδιαίτερης ανησυχίας! Το οποίο τραβά την προσοχή του κοινού και προσδίδει έντονη κωμικότητα στο ρόλο. Έπειτα τον παρακολουθούμε να περπατά αργά και δίπλα στο Henderson εκφράζοντας μια μικρή αισιοδοξία, μέχρι το σημείο, όπου ο συνεργάτης του παρατηρεί τα πρόβατα.

Η ανησυχία του πλέον αυξάνεται. Για αυτό και σωστά αποδίδει έναν ήπιο θυμό, απευθυνόμενο στο χωριανό, που άφησε τα πρόβατα στο “χαλί των ονείρων” του Henderson. Μιλώντας για πρώτη φορά με τη Zoe Papadopoulos, ερμηνεύει πως ο χαρακτήρας του παρακολουθεί πιστά το γκολφ, ώστε να την αναγνωρίσει και συνεπώς να εκφράσει την εκτίμηση και ευγένειά του απέναντί της. Η επαγγελματική πρόταση που της κάνει, περιστοιχίζεται από την αξιοπρέπεια στην αύρα ενός ανθρώπου. Εκεί ακριβώς, προσπαθώντας να την πείσει, ο ερμηνευτής μέσα από το ρόλο κάνει μια μικρή κίνηση με τα μάτια. Ενεργοποιώντας, κατά κάποιο τρόπο, εκφραστικά όλη την εν λόγω περιοχή του προσώπου, εφιστώντας την προσοχή της αθλήτριας… Χωρίς να της μιλά!  Όταν ο Henderson τον προσβάλει ενώπιον όλων, εκείνος πελαγώνει, μα έπειτα αντιδρά δυναμικά.

Η πρώτη έκφραση του ηθοποιού μέσα στην εκκλησία, μαζί με εκείνη του ιδιαίτερου βλέμματος αργότερα προς τη Zoe, μας αποδεικνύουν ξεκάθαρα, πως ο εν λόγω ερμηνευτής με την εμπειρία του μπορεί πλέον να χρησιμοποιεί άνετα εκφράσεις, που επεξηγούν συναισθήματα, χωρίς προσθήκη ομιλίας. Πρώτον για να κάνει το κοινό να γελάσει και αντιστοίχως ώστε να τονίσει τη σημασία μιας στιγμής (ενώ παράλληλα λειτουργεί και ως πειθώ για το ρόλο του Παναγιώτη απέναντι στη Zoe). Στην κωμωδία είναι επίσης πολύ σημαντικό ο ηθοποιός να κατευθύνει τα συναισθήματα αποκλειστικά μέσω εκφράσεων. Μπράβο!

John O’Hurley: Στο ρόλο του αμείλικτου επιχειρηματία και κωμικά κακού, Glenn Henderson.

Η συνδρομή του ηθοποιού είναι κομβικής σημασίας για το έργο. Έχει κατορθώσει να μας μεταδώσει το χαρακτήρα ενός “συμπαθητικά αντιπαθητικού” τύπου. Δηλαδή αν και είναι ο εχθρός, οι περισσότερες στιγμές του ανεβάζουν το επίπεδο της κωμωδίας! Είτε εκείνος χαμογελά είτε παραμένει αυστηρά θυμωμένος.

Ξεχωρίζει εκείνη η στιγμή, που περπατά μαζί με τον Παναγιώτη και ενώ αρχικά μιλά ήρεμα, ξαφνικά του βάζει τις φωνές. Η αυστηρότητά του, ενώ παρακολουθεί τα πρόβατα τον κάνει να φαίνεται σωστά ως Glenn, αστείος. Μιλώντας στο τηλέφωνο με τον Παναγιώτη, μας μεταδίδει την άδικη συμπεριφορά ενός κακού συνεργάτη, λέγοντάς του, ότι τα καλά νέα είναι, πως δεν θα τον απολύσει. Όταν έρχεται στον ανακαινισμένο χώρο με τους επιχειρηματίες, έχοντας μια τρομακτική ηρεμία παγώνει το αίμα όλων. Στη συνέχεια γίνεται ερμηνευτικά αυθάδης προς τον Παναγιώτη.  

Μεταφέρει το χιούμορ στους θεατές με την ατάκα των πυρσών, για τους κατοίκους του χωριού. Χαμογελά άφοβα στην πρόκληση του αγώνα με τη Στέλλα. Κατά τη διάρκεια όλου του ματς, περιγράφεται εύστοχα από τον ηθοποιό η έπαρση του Glenn.

Όλγα Δαμάνη/Αλέξανδρος Μυλωνάς: Υποδυόμενοι το χαριτωμένο ζεύγος  Καίτης και Χαράλαμπου. Γιαγιάς και παππού της Ζωής.

Η ηθοποιός χειρίζεται με χαρακτηριστική ευκολία τη μετάβαση του λόγου από αγγλικά σε ελληνικά και αντίστροφα. Η Ζωή επιστρέφει απροειδοποίητα στο σπίτι και η ερμηνεύτρια ως γιαγιά Καίτη μας περιγράφει με ρεαλιστικό, αλλά πρωτότυπο ύφος, την έκπληξη και έπειτα την έντονη συγκίνησή της. Ο Χαράλαμπος είναι μεθυσμένος από ευτυχία και η ηθοποιός ως σύζυγος Καίτη γελά χαριτωμένα μαζί του, “πειράζοντάς” τον. Είναι σημαντικό, το ότι το ζευγάρι έχει φύγει από τη λήψη και ακούμε ακόμα την ευτυχισμένη χροιά της. Γενικώς, περιγράφεται η αγνότητα της καλοσύνης στο βλέμμα της. Φυσικά παρουσιάζει μια γιαγιά σε πλήρη διαύγεια και ιδιαιτέρως δραστήρια, που κατανοεί απόλυτα το πάθος της Ζωής για το γκολφ.

Ο ερμηνευτής περιγράφει ένα διαφορετικό τρόπο αγάπης ως παππούς Χαράλαμπος. Δεν τον απασχολεί το γκολφ. Θέλει να μείνει η Ζωή εκεί. Μάλιστα την “πειράζει” περί αναφερόμενης άθλησης, μέσω μιας προσωπικής, αμφισβητούμενης αντιστοιχίας με το γκολφ. Όμως είναι πάντα ευχάριστος και στοργικός μαζί της. Μας πείθει, ότι είναι εκεί το σπίτι του και πως ο ίδιος έχει απόλυτη οικειότητα με την παρασκευή ψωμιού. Η ερμηνεία του μας μεταφέρει την κινηματογραφική μαγεία, που εκφράζει η συγγενική αγάπη ενός ανθρώπου προς την αιώνια παιδικότητα της αγαπημένης εγγονής. Έχει γενικώς πονηρό ύφος. Στην πορεία κατανοεί το πάθος της Ζωής για το γκολφ. Μετά την ανάγνωση του συμβολαίου από τον Παναγιώτη, η ατάκα του “Και τι στο διάολο σημαίνει αυτό;” έχει ερμηνευτεί πραγματικά κατάλληλα… Ώστε, αν και αυτή περικλείεται από ένα σοβαρό ύφος, να αποδίδει χιουμοριστικούς καρπούς στο κοινό.

Viktoria Miller/Μάνος Γαβράς: Στους ρόλους της διακριτικής πρωταγωνίστριας Στέλλας, και αντίστοιχα του ευγενικού πατέρα της, Μάρκου.

Η επίσημη είσοδός της στο φακό έχει ενδιαφέρον. Στέκεται σιωπηλή, με απολογητική στάση σώματος, ενώ τη μαλώνει η Ζωή. Όμως επανέρχεται με μια αφοπλιστική ατάκα. Γενικώς μας πείθει με τις εκφράσεις της για το ώριμο ύφος και εύστροφο βλέμμα της Στέλλας, ως ένα παιδί διαφορετικό από τα υπόλοιπα. Εμπιστεύεται αρχικά μόνο τον πατέρα της, αλλά πλέον και τη Ζωή. Και έτσι υποστηρίζει την κατεύθυνση του σεναρίου, ως ένα κορίτσι του οποίου η μητέρα δεν ζει πλέον. Εκφράζει με προσωπικό ύφος το θάρρος της Στέλλας, όταν εκείνη επιλέγει να εκπροσωπήσει όλο το χωριό! Περιγράφει υποκριτικά την ανησυχία της επίτευξης του στόχου στον καθοριστικό αγώνα.

Ο ηθοποιός μας συστήνεται στο έργο, σταματώντας ευγενικά, με γαλήνιο ύφος και νεύμα ένα αυτοκίνητο, ώστε να περάσουν τη διάβαση πεζών οι μαθητές του. Χειρίζεται πολύ καλά τα αγγλικά και τα ελληνικά, με το ίδιο προσηλωμένο ύφος του χαρακτήρα. Παρουσιάζεται ως ένας ήρεμων τόνων, τρυφερός πατέρας με την κόρη του. Αλλάζει συναισθήματα, όταν ως Μάρκος καλείται να υπερασπιστεί το φίλο του Παναγιώτη, μετά τις νέες αποφάσεις του Henderson. Αλλά και σε μια παροδική δυσπιστία των κατοίκων του χωριού. Εκεί μιλά αυστηρά, αλλά με καλή πρόθεση.

Συνεπώς:

Ο σκηνοθέτης Michael A. Nickles μας παρουσιάζει ένα δικό του κινηματογραφικό τοπίο, στο οποίο ως επί των πλείστων κυριαρχεί η ευγένεια και η ανθρωπιά (εξαιρώντας το Henderson και τους συνεργάτες του). Το γκολφ αξιοποιεί τη γη του τόπου μέσω μιας αγνής προσέγγισης (αφιλοκερδώς, για όλες/όλους τους ντόπιους). Αν και η ιστορία διαδραματίζεται σε ελληνικό νησί,  ο δημιουργός ορθά δεν ασχολείται (σχεδόν καθόλου) με τη θάλασσα (επιτέλους). Εμφανίζοντας μια διαφορετικά γοητευτική ματιά της χώρας, στο ελληνικό κοινό.

Έτσι χρησιμοποιώντας:

1) Την ενδιαφέρουσα, συναισθηματική σύνδεση μιας παγκοσμίου επιπέδου πρωταθλήτριας γκολφ, με ένα ελπιδοφόρο για το άθλημα (και όχι μόνο) κορίτσι, προερχόμενο από το ίδιο χωριό με τη Ζωή.

2) Την προσωποποίηση ενός Έλληνα πολίτη (Παναγιώτης), που βρίσκει στην πορεία το επιχειρηματικό του αγνό όνειρο και ενός στυγνού επιχειρηματία, ο οποίος του το πολεμά.

3) Την παρουσίαση ενός ευγενικού κόσμου, που επιχειρεί να διεκδικήσει την αληθινή επικοινωνία, μιλώντας μια κοινή, παγκόσμια γλώσσα.

4) Τις απόλυτα σωστά κατανεμημένες ερμηνείες και την πολύ καλή απόδοσή τους.

Καθιστά ως ενδιαφέρουσα την παρακολούθηση του εν λόγω κινηματογραφικού έργου.

Την ταινία φιλοξενεί η Cosmote Tv, με την υποστήριξη της Tanweer

O Eretikos κριτικός Γιάννης Κρουσίνσκυ