~Η Κυρά του Κάστρου ~

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Μέρος Ένατο

Με το πέρασμα του χρόνου, το νεαρό παιδί που λάτρευε τα παραμύθια παραχώρησε τη θέση του στον καθηγητή Νικόλαο Πολίτη.
Ασχολήθηκα με τη μελέτη του λαϊκού πολιτισμού και όλοι έλεγαν ότι η συνεισφορά μου είναι σημαντική.
Αυτό όμως θα το κρίνει η ιστορία!
Το σημειωματάριο που είχα μαζί μου στην καστροπολιτεία παρέμεινε κλειδωμένο στο συρτάρι του γραφείου μου για είκοσι χρόνια.
«Κύριε Πολίτη!» ο βοηθός μου διέκοψε απότομα το ονειρικό ταξίδι.
Του έριξα ένα θυμωμένο βλέμμα.
«Ήρθε αυτό για εσάς!» είπε κι ακούμπησε έναν ταλαιπωρημένο, τσαλακωμένο φάκελο στο γραφείο μου.
Ένιωσα ένα τσίμπημα στην καρδιά.
«Σ’ ευχαριστώ!» είπα προσπαθώντας να ελέγξω το ελαφρύ τρέμουλο της φωνής μου. «Μπορείς να πηγαίνεις!»
Όταν έμεινα μόνος, έσκισα ανυπόμονα το φάκελο. Βλέποντας το περιεχόμενο του, τα μάτια μου βούρκωσαν. Συγκρατήθηκα, όμως, και άρχισα να διαβάζω νιώθοντας έντονη δίπλα μου την παρουσία της.

Αγαπημένε μου φίλε,
Λένε πως η ζωή μας μοιάζει με τη θάλασσα, που άλλοτε είναι γαλήνια και άλλοτε φουρτουνιασμένη ή με τον ουρανό, που άλλοτε είναι καταγάλανος και άλλοτε φορτωμένος με μολυβένια σύννεφα. Κάπως έτσι έζησα κι εγώ. Και τώρα που το τέλος μου πλησιάζει, θέλω να αποχαιρετήσω τον άνθρωπο που μ’ έκανε να σπάσω τόσα χρόνια σιωπής.
Καθετί που μας συμβαίνει μας κάνει πιο σοφούς. Σαν ποτάμι κυλά ο χρόνος και μας παρασύρει μαζί του. Δεν μας αφήνει να μένουμε κολλημένοι στο χτες. Προχωράμε ατενίζοντας το αύριο.
Μέσα σ’ αυτό το ποτάμι εξαγνίζονται τα πάθη και τα μίση. Ό,τι απομένει είναι η αγάπη και η ελπίδα!
Αυτά εξάγνισαν και μένα.
Σήμερα ή αύριο θα φύγω. Θα πάω να συναντήσω όλους αυτούς που αγάπησα και με αγαπήσανε. Ξέρω ότι θα ξαναδώ τους γονιούς μου, το λατρεμένο μου Λέοντα, την καλή μου την Αϊσέ, τον Φουάντ και τα παιδιά μου…που δεν αντίκρισαν ποτέ το φως του ήλιου.
Ήδη τους βλέπω να μου απλώνουν το χέρι και να με καλούν.
Μην κλαις, σε παρακαλώ. Έκλεισα τον κύκλο μου και δεν άφησα την ελπίδα να σβήσει.
Να θυμάσαι πάντα ότι η ίδια η ζωή είναι το πιο συναρπαστικό παραμύθι.
Ο Θεός να σ’ ευλογεί!
Ελπίδα.

Υπήρχε κι ένα μικρό σημείωμα στο φάκελο.
Η «Κυρά του Κάστρου», η δικιά μας αρχόντισσα και ελπίδα, πέθανε χθες…25-4-18…..
Με τρεμάμενα χέρια έβγαλα από το συρτάρι μου το παλιό εκείνο σημειωματάριο και το φίλησα με σεβασμό.
«Στο καλό, Κυρά του Κάστρου!» ψιθύρισα. «Στο καλό!»
Σκούπισα τα μάτια μου, άνοιξα το σημειωματάριο μου, πήρα μερικές κόλλες χαρτί και άρχισα να γράφω.

ΤΕΛΟΣ

Σμαραγδή Μητροπούλου

Μέρος Πρώτο ~Η Κυρά του Κάστρου~
Μέρος Δεύτερο
~Η Κυρά του Κάστρου ~
Μέρος Τρίτο ~Η Κυρά του Κάστρου ~
Μέρος Τέταρτο ~Η Κυρά του Κάστρου ~
Μέρος Πέμπτο ~Η Κυρά του Κάστρου ~
Μέρος Έκτο ~Η Κυρά του Κάστρου ~
Μέρος Έβδομο ~Η Κυρά του Κάστρου ~
Μέρος Όγδοο ~Η Κυρά του Κάστρου ~
Επιμέλεια Ενότητας:Αυγουστάτου Σόφη