~Τυλιγάδα Κωνσταντίνα: Ενώ μιλούσαμε~

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

ΜΗΝΑΣ  3ος
26η  ΜΕΡΑ ….
ΕΡΩΤΑΣ  ΣΕ 3  ΣΚΗΝΕΣ»

 Σκηνή 1η-  Στο γραφείο

Είπαν να συναντηθούν μετά το γραφείο  στο σπίτι του ενός ή του άλλου να ολοκληρώσουν τη δουλειά για την παρουσίαση .

Σε δυο μέρες από τώρα  έπρεπε το σχέδιο για τον πελάτη να είναι έτοιμο .

Είχε ζητήσει αλλαγές και δούλευαν νυχθημερόν πάνω σ’ αυτό ..

Εκείνη  περνούσε μια δύσκολη περίοδο . Ένας ξαφνικός χωρισμός της είχε φέρει τα πανω κάτω . Εργασιοχαρά και τίποτα άλλο .

Α !Και μια γάτα να της θυμίζει πώς είναι να εχεις μια ζωντανή  ανάσα δίπλα σου και ένα μαξιλάρι με παλμό .. γούνινο..που μαδάει!

Τρεις μήνες πήγαινε έτσι η όλη κατάσταση .. Οι φίλοι της , είχαν αρχίσει να ανησυχούν .. αλλά δεν τολμούσε κανείς να της πει τίποτα .. για την πολλή δουλειά .. τα χαμενα  7 κιλά .. τη θλίψη , την απομόνωση.. διακριτικά παρακολουθούσαν και διακριτικά προσέγγιζαν.

Εκείνος , με ένα διαζύγιο δύσκολο .. δύο χρόνια πριν και τις υποχρεώσεις που από αυτό απορρέουν είχε αφησει πίσω.

«για την ώρα»  ,έλεγε , το δικαίωμα στην ευτυχία

Οι έρωτες μπορούν να περιμένουν . (μπορούν άραγε) ;

Σπίτι , δουλειά , παιδιά .. και άπειρες υποχρεώσεις .. μαζί με αψιμαχίες , ευτυχώς  όχι τόσο έντονες όσο τον προηγούμενο  δύσκολο καιρό ..

Ερημίτης κανονικός ..

Η όποια κοινωνικότητα  και για τους δυο ,εξαντλούνταν στο περιοριστικό ,έτσι κι αλλιώς ωράριο γραφείου  ,9π.μ -5 μ.μ.  , Δευτέρα με Παρασκευή .

Απεριόριστα εξαντλητικό , για την ενέργεια , που  δεν  αντλούσαν  από  πουθενά   κι έπρεπε να σπαταλήσουν και οι δυο ..

Κατέληγαν στα  σπίτια τους υπό κατάρρευση…

Σήμερα όμως , δεν υπήρχε ουτε καν αυτό .. το προνόμιο  , έπρεπε να συνεχίσουν τη δουλειά   ,μετά τη δουλειά ..

Εκείνος : « Τι λες , έρχεσαι σπίτι μου ;
Μην περιμένεις τίποτα σπουδαίο .. εργένικο είναι αλλά ένα γραφείο για να δουλέψουμε κι ένα  μπουκάλι κρασί στο ψυγείο έχω.. τι εργένης θα μουν ;»  Γέλια ..

Εκείνη : « Τι θα λεγες για το δικό μου , είμαι μόλις δυο στάσεις με το Μετρό από δω ,σταματάμε και στην κάβα της γωνίας , παίρνουμε «καύσιμα»,  και  αρχίζουμε κατευθείαν.. θα κερδίσουμε πολύ χρόνο .,.»

Εκείνος  :«Ας είναι ,  Να σου πω;
Παρασκευή  σήμερα .. μήπως έχεις κάτι κανονίσει και σου φορτώνομαι για δουλειά ;»  , είπε περιπαικτικά ..

Εκείνη ; « Λες κάτι ωραία ώρες ώρες. Τι ρωτάς βρε συ. ,λες και δεν ξέρεις …»

Γέλια και οι δυο … καθώς την έβλεπε να απομακρύνεται , ένιωσε ξαφνικά  μια τρυφερότητα για κείνη , αυτή που φέρνει η οικειότητα των 6  ετών επί 5  ημερών επί 8 ωρών ημερησίως…

Χαμογέλασε αμήχανα …

Σκηνή 2η- Στο σπίτι της

Αφού τον περιήγησε στο σπίτι των 60τ.μ   όλο  κι  όλο, του σύστησε  το μαλλιαρό τερατάκι .. δεν πλησίασε τον άγνωστο εννοείται , παρά από το ψηλό του πουφ .. δυο τεράστια πράσινα μάτια ήταν καρφωμένα πάνω του .. ελέγχοντας και παρατηρώντας..

Φαγητό από τα χτες στα μικροκύματα  και γρήγορα γρήγορα ,

Φάκελοι και διαφάνειες στο τραπέζι. ( έπιπλο/γραφείο Εκείνη , δεν είχε )…

Δύσκολο  το project  , ακόμα πιο δύσκολος ο πελάτης , απαιτητικός αλλά πλήρωνε καλά .. Πάση θυσία έπρεπε  να περάσει η δική τους πρόταση .. το bonus  , δέλεαρ μεγάλο ..οι υποχρεώσεις πολλές.. αλλά και η επικείμενη ανανέωση συμβολαίου με την εταιρεία , φάνταζε πιο κοντά από ποτέ .

Πέρασαν έτσι 3 ώρες , σκυμμένοι , έγραφαν , έσβηναν ..

Εκείνη ένιωσε τσούξιμο στο δεξί μάτι της ,  ανασηκώθηκε για λίγο .. Εκείνος την ακολούθησε .. την άγγιξε απαλά  στο πρόσωπο ,σημάδι  οικειότητας  κι  αυτό ,  κάποιο σκουπιδάκι είχε μπει στο μάτι της ..

το φύσηξε (ωραίες βλεφαρίδες σκέφτηκε )  ενώ   Εκείνη έκανε ένα βήμα πίσω  ασυναίσθητα, αμήχανα   γιατί .. (γιατί  άραγε 😉

Αυτή η ανάσα , ο αέρας του .. τη «διαπέρασε» .. την « τσίμπησε» αλλιώτικα…

Άβολα  κάπως κι Εκεινος την ακολούθησε στο τραπέζι και συνέχισαν ..

Μπερδεμένοι σε χαρτιά και υπολογιστή , διαφάνειες και .. «στικάκια» , τα χέρια μπερδεύονταν  ακατέργαστα  , οι ματιές  τεθλασμένες  ευθείες  στα πρόσωπα   κι έτσι έφτασε σχεδόν …12… μεσάνυχτα 12 !!

Επιτέλους , Τέλος….

Ένα τελευταίο ποτό στον καναπέ και  αυτό το εξαντλητικό  20ωρο  θα το θυμούνται  για καιρό ..

Σκηνή 3η- Στον καναπέ

Εκεί,μόνο εκεί το κορμί βρίσκει λόγο ύπαρξης .

Κι ενώ μιλούσανε ,  χαλαρά μη φανταστείτε  .
με δυό –τελευταία – ποτά ανάμεσά τους ,
διαφωνούσανε , γελούσανε ,
πειράζανε ο ένας τον άλλον .
κάπου εκεί ,σε μια στιγμή
σ ένα μαγικό δευτερόλεπτο,

Τρύπωσε ο Έρωτας  (περαστικός μάλλον κι από το δικό τους δρόμο )

Οι  κουβέντες τους
έγιναν  ακροδάχτυλα , .. έγιναν  άγγιγμα .έγιναν  γύμνια..

δεν την ντράπηκε  τη γύμνια ο έρωτας.. την “ντύθηκε “.. χωρίς
ξεδιαντροπιά ..
Μυσταγωγός  έρωτας !

Τελείωνε  εκείνη  η  26 μέρα  του  Μάρτη… πρόλαβε ο Έρωτας όμως .. για κοίτα , αν και μικρόσωμος   ,  το  κατάφερε  αυτό ..

(βοήθησε  βέβαια  και  το  διάστημα αυτό,  αργόσχολος  καθώς  ήταν , οι  άνθρωποι  δεν  ερωτεύονται  πια , πφφφ… δυστυχισμένα  πλάσματα,και το βέλος  βρήκε  στόχο  )

βρήκε τη «χαραμάδα» ανάμεσα σε Εκείνον κι Εκείνη

και  κάθησε να ξεκουραστεί επιτέλους .. « γεμάτη η σημερινή μέρα»  .. σκέφτηκε  κάνοντας το τελευταίο πετάρισμα στις βλεφαριδούλες του πριν τις κλείσει..

Ξημέρωνε πια !!

Δίπλα του τα δυο Ε ακόμα …. ερωτοτροπούσαν !!!

Κωνσταντίνα Τυλιγάδα
Επιμέλεια Ενότητας:Αυγουστάτου Σόφη