~Ειρήαννα Γιαλιτάκη Ντούσια: Το Θαύμα των Χριστουγέννων~

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Αμείλικτος ο χειμώνας εφέτος.
Επνίγηκε σε τρεμάμενα λαμπιόνια…

Αγέλαστοι άνθρωποι σε κάθε γωνιά,
σε σπίτια κρύα…
Άστεγοι στο ξεροβόρι,
ψάχνουν στην κορφή του στολισμένου δέντρου κάποιας πλατείας,
τα περασμένα μεγαλεία των ψυχών…

Ξέρουν καλά την γεύση των δακρύων μα ελπίζουν ακόμη!
Κοιτούν τους περαστικούς που γοργά τους προσπερνούν κι αναρωτιούνται…
” Τι ξέρουν τάχα όλοι αυτοί ;
Μια φορά γεννιέται ο καθένας μας κι έπειτα “φεύγουμε όλοι όπως ήρθαμε,δίχως εξαιρέσεις…
Μα τι ξέρουν τάχα;
Ούτε που σκύβουν για να δουν,μονάχα τρέχουν…”

Αχ κόσμε …
Που είναι οι φωνές των παιδιών στις γειτονιές κάλαντα να τραγουδούν;

Πληγή ο άνθρωπος κι η γη το θύμα.
Κατηντησε ένα πεζοδρόμιο…
Στέγη παγωμένων κορμιών…
Μα Άγγελος θα’ρθει να τα σκεπάσει τρυφερά,με πουπουλένιο φτερά να τα ζεστάνει!

Τους κρατά δώρο ακριβό,
την Αγάπη Εκείνου που αργεί μα δεν ξεχνά!
Θα φέρει τα παλιακά Χριστούγεννα που τώρα κείτονται σε κάποια όνειρα παιδιών κι αδυνάτων.

Παντού κοριτσάκια με τα σπίρτα που δε εγίνηκαν γυναίκες…
Κι αγοράκια με σκαμνάκι λουστραδάκου που δεν ενηλικιώθηκαν…
Μα…
Κοιτώ ψηλά το αστέρι της Βηθλεέμ κι ελπίζω ακόμη!
Θα το θερίσει το θεριό που μας σκοτώνει,
οι πεινασμένοι θα χορτάσουν σε κάποιο καλοστολισμένο τραπέζι γιορτινό…
Του δρόμου οι ξεχασμένοι θα ζήσουν σε σπίτια ζεστά ξανά!

Οι “κακοί” θα ξεγελαστούν κι η καλοσύνη θα τους μεθύσει!
Τι κι αν ο χειμώνας αμείλικτος κοιτά;
Το θαύμα των Χριστουγέννων θα φανεί μεσάνυχτα παραμονής κι ολόφωτο όλα θα τα αλλάξει!
Κι ο Θεός γυμνός και κατατρεγμένος από άπιστους γεννήθηκε,
όπως εσύ,εγώ,ο άλλος…
Μα του φύλαγε μια ζέστα από φάτνη.

Ελπίζω λοιπόν!

…Στο Θαύμα των Χριστουγέννων και μειδιάζω στα κλεφτά

~Ειρήαννα Γιαλιτάκη Ντούσια
Επιμέλεια Ενότητας:Αυγουστάτου Σόφη