Οι διεθνείς προκλήσεις και η ανάγκη μιας νέας ατζέντας της σοσιαλδημοκρατίας

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Της Νάντιας Γιαννακοπούλου*

Ζούμε σε μια εποχή μεγάλων προκλήσεων και μεγάλων μεταβολών. Η κρίση της Συρίας και η διόγκωση των Μεταναστευτικών – Προσφυγικών ροών, ανέδειξε ένα θέμα που θα μας συνοδεύει όλους και για πολλά χρόνια, αφού οι εστίες πολέμων και εμφύλιων συρράξεων, αλλά και οι αλλαγές λόγω Κλιματικής Αλλαγής θα τροφοδοτούν ρεύματα από Ασία και Αφρική προς την Ευρώπη. Ο κίνδυνος να εντείνονται φαινόμενα ρατσισμού, ξενοφοβίας, ανησυχίας για τα πολιτισμικά προτάγματα στις χώρες της Ευρώπης είναι ορατός, όπως ορατός πια εκλογικά είναι και ο κίνδυνος εμφάνισης και ενδυνάμωσης ακροδεξιών μορφωμάτων.    Η Οικονομική Ανάπτυξη στην Ευρώπη θα είναι μία σταθερή ανάγκη που όμως θα πιέζεται από την δυναμική εμφάνιση των νέων δυνάμεων, κυρίως Κίνας και Αφρικής, ενώ ταυτόχρονα η Οικονομία που στηρίζεται σε Χρηματοπιστωτικές πράξεις σε ένα Σύστημα Καπιταλισμού- Καζίνο και όχι αυθεντική παραγωγή, θα εγκυμονεί μόνιμα κινδύνους κρίσεων. Η ραγδαία ανάπτυξη των νέων Τεχνολογιών, η Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση, η ανάπτυξη της τεχνητής νοημοσύνης και της ρομποτικής μας φέρνει μπροστά σε νέες δυνατότητες, αλλά και πολιτικά, ηθικά  διλήμματα για θέματα του τρόπου οργάνωσης της εργασίας, της αντιμετώπισης της ανεργίας που θα δημιουργείται , του τρόπου ζωής μας.

Αυτοί και άλλοι παράγοντες διαμορφώνουν ένα ριζικά νέο περιβάλλον το οποίο δεν μπορούμε να περιγράψουμε με ακρίβεια αφού καθορίζεται από πολλές αστάθμητες μεταβλητές. Το σίγουρο είναι στις επόμενες δεκαετίες θα ζήσουμε σε ένα κόσμο διαφορετικό όπου θα τίθενται εκ των πραγμάτων θέματα που θα αφορούν στην μορφή εργασίας, στο καταναλωτικό πρότυπο, στον τρόπο παραγωγής ,αλλά και στους τρόπους που θα εκφράζεται η Πολιτική δράση και θα εξασφαλίζεται η πολιτική εκπροσώπηση ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων. Tα σύννεφα γύρω από την διεθνή Οικονομία μαζεύονται και κανένας δεν μπορεί να αποκλείσει την πιθανότητα μιας δομικής κρίσης που θα αναγκάσει την προώθηση ριζικών αλλαγών.

Ένα κεντρικής σημασίας θέμα αποτελεί η ίδια η μορφή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δείχνει να κάνει πίσω από την Ολοκλήρωση που οι εμπνευστές της είχαν οραματιστεί. Αντίθετα, αντί να προχωράει στην Ομοσπονδιοποίηση της, παρακολουθούμε έξαρση αιτημάτων που μας πάνε πίσω ακόμα και από τα σημερινά Κράτη. Παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση της Καταλονίας στην Ισπανία. Η Ε.Ε προχωράει αργά, άβουλα, χωρίς ενιαία Αμυντική Πολιτική, χωρίς καν ενιαία Πολιτική αντιμετώπιση του Μεταναστευτικού προβλήματος. Αντίθετα, οι χώρες της έχουν διαφορετικές πολιτικές αδιαφορώντας για το ρεύμα που τροφοδοτείται από τον Ερντογάν προς την Ελλάδα, κλείνοντας τα μάτια στην πραγματικότητα που διαμορφώνεται. Η Ε.Ε εμφανίζει την εικόνα  ενός αθροίσματος Κρατών δίχως αλληλεγγύη, όπου ο καθένας κάνει ότι θέλει χωρίς τον κίνδυνο κυρώσεων. Υπάρχουν χώρες σήμερα στην Ε.Ε που δεν έχουν δεχτεί ούτε ένα Μετανάστη ή Πρόσφυγα, ενώ πρόσφατα δεν μπόρεσαν να καταλήξουν ούτε σε μια συνεργασία για την υποδοχή έστω 4.000 ανήλικων ασυνόδευτων. Αυτή δεν είναι ασφαλώς η Ευρώπη των ονείρων μας. Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση με δεδομένο ότι η διεύρυνση δεν συνοδεύτηκε με την απαραίτητη εμβάθυνση, είναι πολύ πιθανό να βρεθούμε μπροστά σ΄ ένα απλό δίλημμα: Ολοκλήρωση της ομοσπονδιοποίησης της Ευρώπης ή διάλυσής της. Με δεδομένο το BREXIT, η πιθανότητα να δημιουργηθούν προβλήματα συνοχής στην Ε.Ε θα αυξάνει, όσο δεν δίνονται ριζικές απαντήσεις στην κατεύθυνση της εμβάθυνσης της Ολοκλήρωσης.  

Μέσα σ΄αυτό το περίπλοκο διεθνές περιβάλλον, ανακύπτει ένα κρίσιμο ερώτημα: Ποιος ο ρόλος της Σοσιαλδημοκρατίας σ΄αυτές τις συνθήκες;

Το ερώτημα είναι δύσκολο. Το σίγουρο είναι ότι αυτή την περίοδο βρίσκεται σε υποχώρηση. Γιατί άραγε; Μα γιατί είναι φανερό ότι η ατζέντα της υπερκαλύφτηκε από την Χριστιανοδημοκρατία και ταυτόχρονα τμήματά της  στρέφονται προς αριστερά και δεξιά/ ακροδεξιά λαϊκίστικα πολιτικά μορφώματα. Επίσης τμήματά της μη νιώθοντας ότι εκπροσωπούνται από πουθενά, γυρνάνε την πλάτη στην Πολιτική , αναδεικνύοντας προβλήματα πολιτικής εκπροσώπησης. Στην Ελλάδα η συμμετοχή στις εκλογές από το 2009 μέχρι το 2019 μειώθηκε κατά 1.000.000 πολίτες. Πρόκειται για πλήγμα στην Δημοκρατία που βασικά κόστισε στο ΠΑΣΟΚ, μαζί με την αφαίμαξή του από τον ΣΥΡΙΖΑ που έπεισε με ψέματα, τον λαϊκισμό και τυχοδιωκτισμό του. Ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε τα πάντα στους πάντες , λέγοντας ότι θα σκίσει τα Μνημόνια και άλλα πολλά. Ο λόγος του φάνηκε πιο ελκυστικός και ελπιδοφόρος. Στην συνέχεια διέψευσε κάθε προσδοκία. Σήμερα στην Ελλάδα παριστάνει την ριζοσπαστική Αριστερά και στην Ευρώπη τον λάτρη της Σοσιαλδημοκρατίας.

Ποια είναι η αναγκαία απάντηση της Σοσιαλδημοκρατίας; Η διακριτή παρουσία της με θέσεις και απόψεις , με παρουσία που δεν « μυρίζει » παρελθόν» αλλά απαντάει στις πραγματικές προκλήσεις του μέλλοντος. ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΚΑΙ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΠΙΣΩ. Γι’ αυτό μας αφήνουν κρίσιμα ακροατήρια όπως οι νέοι άνθρωποι. Για αυτό  και φοβισμένα από την κρίση και από ένα αβέβαιο μέλλον, κοινωνικά ακροατήρια στρέφονται στον αντικειμενικά πιο ελκυστικό λαϊκίστικο λόγο είτε προέρχεται από αριστερά είτε προέρχεται από ακροδεξιά.

ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ; Να αποσαφηνίσουμε την φυσιογνωμία, την Στρατηγική, την ιδεολογία και την πολιτική μας ανοίγοντας μέτωπο και όχι χαϊδεύοντας τον λαϊκισμό που συχνά μεταμφιέζεται και σε θαυμαστές μας. Να μιλήσουμε καθαρά, διακριτά, με όρους μέλλοντος . Να διαμορφώσουμε τη ατζέντα μας με προτάσεις για:

–  Την ενιαιοποίηση της Ευρωπαϊκής ένωσης

–  Την αντιμετώπιση του Μεταναστευτικού – Προσφυγικού προβλήματος ως σύνολο , ως ευρωπαϊκή συμμαχία, όχι πετώντας απάνθρωπα το μπαλάκι σε μια χώρα σαν την Ελλάδα που προσπαθεί με τεράστιο κόστος στις ζωές ανθρώπων να βγει από την κρίση, αδιαφορώντας για τις οικονομικές, κοινωνικές αντοχές της

–  Την παρέμβασή μας για την αντιμετώπιση του Φαινόμενου της Κλιματικής Αλλαγής , εκφράζοντας ένα παγκοσμιοποιημένο λόγο , μπαίνοντας μπροστά στην μάχη για την σωτηρία του Πλανήτη, για την ζωή σ΄ αυτή την άκρη του σύμπαντος

–   Την υπεράσπιση και εκσυγχρονισμό του Κοινωνικού Κράτους , με την πρόβλεψη νέων δικαιωμάτων, αλλά και τρόπων προστασίας των ανθρώπων που θα αντιμετωπίζουν προβλήματα από την τάση μείωσης των θέσεων εργασίας λόγω των τεχνολογικών εξελίξεων.

–   Την ανάπτυξη νέων Κλάδων, νέων μορφών εργασίας και την αντίστοιχη εναρμόνιση του Εκπαιδευτικού Συστήματος.

 Ουσιαστικά χειάζεται να μπούμε σε μια νέα περίοδο που θα δείξουμε τον πρωταγωνιστικό ρόλο μας. Χρειαζόμαστε πριν απ΄ όλα μια νέα πλατφόρμα και όχι επί μέρους προτάσεις ασύνδετες μεταξύ τους. Ας θυμηθούμε ότι οι Εργατικοί στην Μεγάλη Βρετανία  έμειναν στην Αντιπολίτευση 18 ολόκληρα χρόνια , μέχρι να εμφανιστεί το κύμα του ΤΡΙΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ με τον Τόνι Μπλερ, τον Γκέρχαρντ Σρέντερ στην Γερμανία , τον Ρομάνο Πρόντι στην Ιταλία, τον Κώστα Σημίτη στην Ελλάδα.

 Η ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΟΥ ΜΕΓΕΘΟΥΣ ΚΑΙ ΒΑΘΟΥΣ ΕΠΑΝΕΚΚΙΝΗΣΗ ΤΟΣΟ ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ, ΟΣΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΥΠΟΣΤΕΙ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ.

ΑΝ ΔΕΝ ΔΕΙΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΤΟΛΜΗ ΓΙΑ ΑΛΛΑΓΕΣ , ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΑΒΕΒΑΙΟ. ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΑ ΚΕΝΑ ΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΑΛΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ.

• Η Νάντια Γιαννακοπούλου είναι βουλευτής του ΚΙΝΑΛ