Τι δεν μας είπε ο Κώστας Καρμανλής σπάζοντας τη 10χρονη σιωπή

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Φαντάζομαι θα είχατε κι΄ εσείς μία αγωνία. Δέκα χρόνια καραμανλικής σιωπής περιμένατε πως και πως να σας φωτίσει ο Κώστας Καραμανλής, τώρα που αποφάσισε να μιλήσει.

Θα περιμένατε να μας πει  πως κατάφερε να στείλει τη χώρα στα βράχια μαζί με τον Γιώργο Παπανδρέου. Είναι στοιχειώδης πολιτική υποχρέωση προς το λαό ενός ανθρώπου, που δικαίως ή αδίκως, θεωρείται από ορισμένους εθνικό κεφάλαιο σε… αναμονή.

Θα περιμένατε να μας πει γιατί δεν προχώρησε στην επανίδρυση του κράτους όταν μας την υποσχέθηκε με όλη τη θέρμη του υποψήφιου κυβερνήτη το 2004. Και να θυμηθείτε ότι σύμφωνα με τις τότε εκτιμήσεις το κόστος της  κρατικής διαφθοράς υπολογιζόταν σε 11 δισ. ευρώ το χρόνο. Ποσό ικανό φαντάζομαι για να γλιτώσουμε τη χρεοκοπία και τα μνημόνια.

Θα περιμένατε να μας πει πως κατάφερε να παραλάβει χρέος 97% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος και το παρέδωσε στο 127%. Μεγάλο κατόρθωμα, ιδίως, για κάποιον πολιτικό, που ακόμα και τώρα θεωρείται εθνικό κεφάλαιο, με την έννοια ότι αν χρειαστεί μπορεί να κληθεί να μας σώσει. Αν η σωτηρία είναι όπως την πρώτη φορά ευχαριστούμε δεν θα πάρουμε.

Θα περιμένατε να μας πει, γιατί ενώ το 2007 προκήρυξε εκλογές με αίτημα να ενισχυθεί η εξουσία του για να πάρει μέτρα για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της χώρας, τελικά ενώ τις κέρδισε άφησε τη χώρα να κινείται χωρίς πυξίδα στην ταραγμένη και χτυπημένη από την κρίση παγκόσμια οικονομία. Και όχι μόνο αυτό, αλλά απέπεμψε και τον Γιώργο Αλογοσκούφη, ο οποίος ως αρμόδιος επί των οικονομικών υπουργός, πρότεινε και επέμενε να ληφθούν μέτρα, αλλά ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, το νυν εθνικό κεφάλαιο, αρνήθηκε με αποτέλεσμα το έλλειμμα του τελευταίου χρόνου να εκτοξευτεί στο 15% του ΑΕΠ.

Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε. Μακρύς ο κατάλογος. Αλλά για να μην κουράσουμε το εθνικό μας κεφάλαιο σταματούμε εδώ με την ελπίδα ότι την επόμενη φορά, που θα μιλήσει (ελπίζουμε πως όχι σε άλλα δέκα χρόνια) θα δώσει απαντήσεις στα κρίσιμα ιστορικά ερωτήματα.

Και βεβαίως δεν θα αναφερθούμε στην επιστολή προς τον Μπους για το όνομα των Σκοπίων ως Μακεδονία-Σκόπια, γιατί θα αποδεχτούμε την αιτιολογία των γνωστών καραμανλικών κύκλων ότι επρόκειτο για ελιγμό.  Οπως ελιγμός θα ήταν, φαντάζομαι και η θέση της Ντόρας  Μπακογιάννη όταν ως υπουργός Εξωτερικών διεμήνυσε στους Αμερικανούς, ότι εμείς είμαστε ότι έτοιμοι να κάνουμε το 80% του δρόμου, που μας χωρίζει, αρκεί τα Σκόπια να κάνουν το 20%.

Θανάσης Λυρτσογιάννης