Αναλύσεις

Το μεγάλο ερώτημα για τις πρόωρες εκλογές

NEWSROOM 09.01.2019 | 18:34

Ακούστε το άρθρο

Της Νάντιας Γιαννακοπούλου*

Στον ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζουν πολύ καλά, πως οι εθνικές εκλογές που θα γίνουν ούτως ή άλλως μέσα στην τρέχουσα χρονιά, θα οδηγήσουν στην εκλογική τους ήττα και την απομάκρυνσή από την κυβερνητική εξουσία που τόσο πολύ αγάπησαν. Γνωρίζουν επίσης πως τόσο στις Ευρωεκλογές όσο και στις Αυτοδιοικητικές εκλογές, που θα πραγματοποιηθούν τον Μάιο, οι επιδόσεις του κόμματος τους δεν θα είναι και τόσο ικανοποιητικές, όσον αφορά δε στους Δήμους και τις Περιφέρειες, λόγω και της ένδειας υποψηφίων, φοβούνται την συντριβή.

Είναι λογικό να θέλουν να εξαντλήσουν και να χαρούν την κάθε μέρα και ώρα που μπορούν να παραμείνουν στην εξουσία ,αφού πιθανότατα δεν θα την ξαναγευτούν ποτέ. Η εξάντληση όμως της τετραετίας εμπεριέχει έναν μεγάλο κίνδυνο τον οποίο επίσης γνωρίζουν, την εκλογική συντριβή στις εθνικές εκλογές που θα αμφισβητήσει τόσο την ηγεσία Τσίπρα όσο και την δυνατότητα τους να παραμείνουν μια υπολογίσιμη πολιτική δύναμη της αντιπολίτευσης, από την στιγμή που δεν θα μπορούν να μπλοκάρουν, όπως σχεδιάζουν την Προεδρική εκλογή προκαλώντας νέες εκλογές με απλή αναλογική.

Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται πως διαθέτει 151 βουλευτές που τον στηρίζουν αλλά και πως θα παραμείνει στην Κυβέρνηση ως κυβέρνηση μειοψηφίας. Τυπικά βέβαια μπορεί να συνεχίσει ο κ. Τσίπρας να κυβερνά για λίγους μήνες περισσότερο, πολιτικά όμως και ηθικά θα έχει χάσει την δεδηλωμένη. Θα είναι μετά από 144 ολόκληρα χρόνια νεοελληνικής πολιτικής ιστορίας μια νέα Κυβέρνηση «Τζουμπέ», όπως χαρακτηριζόταν ο Δημήτρης Βούλγαρης που κυβέρνησε το 1875, για μικρό διάστημα με κυβέρνηση μειοψηφίας.

Κάποιοι, στην προσπάθειά τους να στηρίξουν το ενδεχόμενο παραμονής της σημερινής κυβέρνησης ως κυβέρνησης μειοψηφίας, επικαλούνται τις κυβερνήσεις που υπάρχουν με ψήφο ανοχής στην Πορτογαλία και την Ισπανία. Όμως εκεί οι κυβερνήσεις αυτές εξασφάλισαν την ανοχή είτε μετά από εκλογές, μετά από ανατροπή της κυβέρνησης (περίπτωση Ισπανίας) και σε κάθε περίπτωση στην αρχή της κυβερνητικής τους θητείας και όχι στο τέλος όπως θέλει να κάνει εδώ ο κ. Τσίπρας.

Αυτό δε συνέβη με την ανοχή κομμάτων και όχι σκόρπιων ανεξάρτητων βουλευτών ή άλλων που αποσκιρτούν από τις κοινοβουλευτικές τους ομάδες και δημιουργούν την αίσθηση προσωπικής πολιτικής συναλλαγής. Στην Πορτογαλία για παράδειγμα τόσο οι Κομμουνιστές όσο και το Αριστερό Μπλοκ δεσμεύθηκαν γραπτώς να μην ρίξουν μια κυβέρνηση μειοψηφίας των Σοσιαλιστών, προφανώς αφού εξασφάλισαν κάποιες εγγυήσεις για την εφαρμογή ενός συγκεκριμένου προγράμματος. Το ίδιο περίπου συμβαίνει και στην Ισπανία όπου την σοσιαλιστική κυβέρνηση Σάντσεθ, ο οποίος ανέτρεψε τον Ραχόι, στηρίζουν διά της ανοχής οι Podemos και κάποια μικρότερα κόμματα, Καταλωνικό και Βασκικό.

Το ερώτημα δεν είναι αν θέλουν στο ΣΥΡΙΖΑ να κάνουν «πρόωρες» εκλογές, δεν θέλουν, αλλά αν μπορούν να τις αποφύγουν, είτε λόγω πολιτικής και κοινωνικής πίεσης και απομόνωσης, είτε λόγω στοιχειώδους ενστίκτου πολιτικής επιβίωσης.

* Η Νάντια Γιαννακοπούλου είναι Υποψήφια Βουλευτής ΚΙΝ.ΑΛ. στο Δυτικός Τομέας Β’ Αθήνας, Αν. Εκπρόσωπος Τύπου ΠΑΣΟΚ και Δικηγόρος