31 χρόνια από την πτώση του τείχους του Βερολίνου

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

γράφει η  Αλίκη Ζάππα //

Στις 13 Αυγούστου το 1961 η κυβέρνηση της Λαϊκής Κυβέρνησης της Γερμανίας άρχισε να χτίζει το τείχος του Βερολίνου ή αλλιώς, το “Antifascistischer Schutzwall” για την “προστασία της ειρήνης”. Οι Βερολινέζοι ξύπνησαν σε μία διαιρεμένη πόλη. Ανατολικό και Δυτικό Βερολίνο. Οι Δυτικοί το ονόμασαν “Τείχος του Αίσχους” . Περίπου 16 εκατομμύρια Γερμανοί εγκλωβίστηκαν χωρίς την δυνατότητα της οποιασδήποτε μορφής επικοινωνίας. Συνολικά, περίπου 5.000 άνθρωποι (πιστεύεται) ότι διέφυγαν ενώ επιχείρησαν ανεπιτυχώς περίπου 10.000 ακόμη. ‘Ομως, πολύ πριν το 1989 που έπεσε το τείχος και μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ο κόσμος ζούσε στη διαρκή ‘’σκιά’’ μίας ολικής καταστροφής: ενός πυρηνικού πολέμου μεταξύ Η.Π.Α. και Σοβιετικής ‘Ενωσης. Το ‘’τείχος’’ του Βερολίνου είναι το χαρακτηριστικό σύμβολο του Ψυχρού Πολέμου.

•Το Βερολίνο υπήρξε πόλη σταθμός όσον αφορά την απελευθέρωση και κάθε είδους απελευθέρωση από τις αρχές τους 20^ου αιώνα

Με την κήρυξη της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης δόθηκε τέλος στη λογοκρισία και μπήκαν οι γερές βάσεις για να γίνει το Βερολίνο μια πρωτεύουσα εναλλακτικότητας, πειραματισμού, πνευματικής και σεξουαλικής απελευθέρωσης. Έγινε καταφύγιο για επιστήμονες με ριζοσπαστικές απόψεις, όπως ο Albert Einstein και ο Herbert Marcuse, γέννησε το καλλιτεχνικό και αρχιτεκτονικό κίνημα Bauhaus, φιλοξένησε το γερμανικό Κabarett, που είχε πολιτική προέκταση και φύση αλλά και τη σεξουαλική απελευθέρωση. Στις σκηνές των Kabarett ανέβηκαν οι πρώτοι εξπρεσιονιστές ποιητές. Και για τους κυνηγημένους ομοφυλόφυλους το Βερολίνο ήταν καταφύγιο που μπορούσαν χωρίς ενοχές για τη φύση τους, να είναι ο εαυτός τους, ολοένα και περισσότερο.

Μετά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, το Kabarett κυνηγήθηκε, όπως και οτιδήποτε γνώριζε άνθιση και χώρο πήρε το νέο ναζιστικό καθεστώς και το κυνήγι της ‘’εκφυλισμένης τέχνης’’, όπως την ονόμαζε το ναζιστικό κόμμα. Εκτός από τους Εβραίους που κυνηγήθηκαν ανεξαιρέτως επαγγέλματος και κοινωνικής κατάστασης, κυνηγήθηκαν και πολλοί καλλιτέχνες και επιστήμονες. Άλλοι διέφυγαν, άλλοι φυλακίστηκαν ή στάλθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ενώ άλλοι αυτοκτόνησαν.

διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο: fragilemag.gr