Ταξίδι. Αλσατία. Ήταν (και είναι) ο παράδεισος των Χριστουγέννων

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Από την Αλεξάνδρα Βεκιάρη //

Αλσατία. Με γιορτινά παζάρια μοναδικά στο είδος τους, έθιμα που διατηρούνται ζωντανά από τον Μεσαίωνα και βουνά από λαχταριστά γλυκά παντού, η καρδιά της Αλσατίας χτυπά  (έστω και σε συνθήκες πανδημίας) πιο δυνατά από ποτέ την περίοδο των Χριστουγέννων.

-Αν η μυρωδιά φρεσκοψημένων βουτυράτων μπισκότων σας μεταφέρει συνειρμικά στα χρόνια της αθωότητας, αν είστε αμετανόητοι φανατικοί του Αϊ-Βασίλη, αν ο στολισμός του χριστουγεννιάτικου δέντρου είναι το φόρτε σας στη διακόσμηση, τότε, το… φυσικό σας περιβάλλον, κάθε που έρχονται Χριστούγεννα, είναι οι πόλεις και τα μεσαιωνικά χωριά της παινεμένης Αλσατίας.

-Κι από την άλλη, ένας άλλος πυρετός, ο διακοσμητικός. Σπίτια, μαγαζιά, δρόμοι, ακόμη και στενά δρομάκια, στις πόλεις και τα πανέμορφα μεσαιωνικά χωριά όλης της περιοχής, από το Στρασβούργο μέχρι το Κολμάρ και από το Κάιζερμπεργκ, μέχρι το Βάνγκερμπουργκ, στολίζονται με γιρλάντες, χριστουγεννιάτικα δέντρα και φωτάκια, που ανάβουν μόλις σουρουπώσει, για να δώσουν στα πάντα μια παραμυθένια διάσταση. «Τα Χριστούγεννα στην Αλσατία, η ατμόσφαιρα είναι οικογενειακή, παρείστικη, ανθρώπινη… Μια ανεπανάληπτη ευκαιρία για να την επισκεφτεί κανείς, να γευτεί εδέσματα που φτιάχνονται μόνο μια φορά το χρόνο και να μοιραστεί την εμπειρία με φίλους και δικούς του ανθρώπους», καταθέτει ο Ζαν-Μισέλ Ασμπιγκέ, παρασκευαστής ψωμιού.

-Ο στολισμός του χριστουγεννιάτικο έλατου είναι έθιμο γαλλικό, και δη αλσατικό.

Το πρώτο έλατο στολίστηκε το Μεσαίωνα στην αίθουσα συνεδριάσεων των εργατικών συνδικάτων. Δεν ήταν, όμως, τίποτα παραπάνω από ένα κλαδί κρεμασμένο από ένα δοκάρι, τα άκαμπτα φύλλα του οποίου συμβόλιζαν την ελπίδα και τη δύναμη της αναπαραγωγής της ζωής. Στο τέλος του XV αιώνα το έλατο στολίζεται με κόκκινα μήλα, ενώ από τον XVII προστίθενται πουλιά από αλουμινόχαρτο και λίγα χρόνια αργότερα γλυκά, ζαχαρωτά και χρυσά καρύδια. Στο τέλος του XVIII αιώνα κάνει την εμφάνισή του ένα πρωτοποριακό για την εποχή έλατο με περισσότερα γλυκά από ποτέ. Τον XIX αιώνα περιφράσσεται στη βάση του και στολίζεται με τη φάτνη. Η χρήση κεριών συμπίπτει με τη δυνατότητα ασφάλισης των σπιτιών στις αρχές του ΧΧ αιώνα. Ο στολισμός του έλατου με ηλεκτρικά φωτάκια είναι ένας σημαντικός σταθμός, αλλά μόλις τη δεκαετία του 1950 το  χριστουγεννιάτικο δέντρο παίρνει τη σημερινή του μορφή με τις φωτεινές γιρλάντες, τις καμπανούλες και τις μπάλες, που δεν είναι παρά η σύγχρονη εκδοχή του δέντρου με τα κόκκινα μήλα.

διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο: fragilemag.gr