Μπολόνια… Una italiana vera

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Από την Αλεξάνδρα Βεκιάρη //

Μην κάνετε το λάθος να τη σνομπάρετε, όπως οι ορδές των τουριστών, επειδή η Μπολόνια δεν κραυγάζει με μνημεία-σημεία αναφοράς. Aν πραγματικά θέλετε να νιώσετε τι σημαίνει βέρα ιταλική κουλτούρα… αρχίστε να περπατάτε κάτω από ένα portico, τώρα.

-Πρώτα απ΄ όλα στην Μπολόνια ο κόσμος περπατάει χωρίς να βιάζεται διεκδικώντας μάλιστα τα πρωτεία για τον πιο αργόσυρτο βηματισμό στην Ευρώπη. Κοντοστέκεται και κουβεντιάζει. Κυρίως για τα πολιτικά. Και για μπάσκετ. Σχεδόν ποτέ για ποδόσφαιρο. Αυτό από μόνο του, σε μια σύγχρονη – δυναμική πόλη, γνωστή για τις εμπορικές εκθέσεις της με βιομηχανική παραγωγή επιπέδου από Ducatti μέχρι Mazeratti, με ένα από τα μεγαλύτερα κατά κεφαλήν εισοδήματα σε όλη την Ιταλία, είναι αξιοπερίεργο.

-Επίσης, ο κόσμος στην Μπολόνια πίνει τον πιο δυνατό εσπρέσο της Ιταλίας.

-Κι όλα αυτά προφυλαγμένος από τη βροχή –σ΄αυτήν την πόλη μάλλον δεν πρέπει να πουλάνε ομπρέλες- αφού «ζει» κάτω από ένα porticο (πόρτικο), αλλιώς στοά. Αυτό το «σήμα κατατεθέν» της πόλης που πρωτοεμφανίστηκε το Μεσαίωνα για να εξοικονομήσει ζωτικό χώρο στους πεζούς, έχει καθορίσει το προφίλ των Μπολονιέζι. Ένας ατμοσφαιρικός λαβύρινθος από στοές 40 χιλιομέτρων που συνδέει πλατείες, σπίτια, εκκλησίες, δρόμους, δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους, αποτυπώνοντας την εναλλαγή των εποχών και των αρχιτεκτονικών ρυθμών, δίνει βήμα για ανθρώπινη επικοινωνία και περιπατητική φιλοσοφία.

-Είναι τα πόρτιτσι που σφύζουν από ζωή, όταν φοιτητές -το 20% του πληθυσμού της Μπολόνια- τα μετατρέπουν σε μικρά fora ανταλλαγής ιδεών και πληροφοριών ακόμα και στις 3 το πρωί. Είναι τα πόρτιτσι το ιδανικό περιβάλλον για την ασφαλή μετακίνηση των ηλικιωμένων, που εδώ δεν ζουν παροπλισμένοι λόγω κυκλοφοριακού χάους, αφού τα μόνα απειλητικά οχήματα είναι τα ποδήλατα. Αντίθετα κυκλοφορούν «α μπρατσέτο», παρασύροντας –ευτυχώς- τα πάντα στον αργό, ανθρώπινο ρυθμό τους. Είναι τα πόρτιτσι το μυστικό της οικειότητας, της συνέχειας και της γοητείας αυτής της πόλης. Και πάντως δεν είναι το μόνο…

•Άλλωστε, σπάνια μια πόλη είναι γνωστή με τόσα πολλά υποκοριστικά: la dotta=η λόγια, la rossa=η κόκκινη, la grassa = η πληθωρική.

Κι ενώ αν ήταν άνθρωπος, αυτό θα σήμαινε ένα επιλήψιμο ποιόν, στην περίπτωση της Μπολόνια σε υποψιάζει για μια πόλη με πολλές, συχνά αφανέρωτες, πτυχές.

•Την Μπολόνια δεν μπορείς να τη δεις επιπόλαια, σε μια μέρα.

διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο: fragilemag.gr