Δέχεσαι τους όρους μιας ιστοσελίδας χωρίς να τους διαβάζεις;

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Από την Ντέμη Αυλωνίτη //

Κάνουμε κλικ πάνω σε κουτάκια όπου αναγράφονται οι λέξεις «δέχομαι», «συμφωνώ», «ενημερώθηκα», με μεγάλη ευκολία. Χωρίς καθυστερήσεις και δισταγμούς προκειμένου να βρεθούμε άμεσα σε κάποια ιστοσελίδα και να απολαύσουμε τις παροχές της ή να κατεβάσουμε κάποιο app. Κι όλα αυτά διότι εμπιστευόμαστε δημοφιλείς πλατφόρμες στις οποίες εισχωρούν εκατομμύρια χρήστες σε όλο τον κόσμο με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Στα «τυφλά».

Χωρίς να διαβάζουμε κανένα από τα κείμενα που προηγούνται ή ακολουθούν της έγκρισης μας. Κι αφού ποτέ κανείς δεν έπαθε κάτι, διατηρούμε την ίδια νοοτροπία. «Σχεδόν κάθε φορά που χρησιμοποιούμε το διαδίκτυο, έναν τηλεπικοινωνιακό σύνδεσμο, ή μια εφαρμογή στο κινητό, συμφωνούμε σε όρους και προϋποθέσεις. Όμως, σε τι ακριβώς συμφωνούμε»; Αυτό ακριβώς εξετάζεται στο ντοκιμαντέρ “Terms and conditions may apply” (2013), το οποίο είναι γραμμένο και σκηνοθετημένο από τον Cullen Hoback. Μέσα από παραδείγματα και απίστευτα γεγονότα αντιλαμβάνεσαι πόσο εκτεθειμένοι είμαστε σε κινδύνους του διαδικτύου.

Καθημερινά, επιχειρήσεις δισεκατομμυρίων δολαρίων μαθαίνουν περισσότερα για τα ενδιαφέροντά μας, τους φίλους και την οικογένειά μας, για τα οικονομικά μας, τις σκέψεις και τη διάθεσή μας, τους χώρους στους οποίους κινούμαστε κ. ά. Και πατώντας τη λέξη “agree” όχι μόνο θέτουμε τον εαυτό μας σε κατάσταση εποπτείας, αλλά κατοχυρώνουμε νομικά τις κυβερνήσεις και τις εταιρίες να χρησιμοποιούν προσωπικά δεδομένα μας. Συμφωνούμε δηλαδή εν αγνοία μας (καθώς δεν διαβάζουμε τα δυσνόητα κατεβατά που εμφανίζονται μπροστά μας) σε μία αδειοδότηση να κάνουν ό,τι θέλουν με τα στοιχεία μας. Η συγκεκριμένη αποδοχή είναι ένα «κλειδί», το οποίο μπορεί να πέσει ακόμη και στα χέρια επικίνδυνων ατόμων/χάκερς του κυβερνοχώρου. Κάθε ιντερνετική υπηρεσία έχει να κερδίσει κάτι, γι’ αυτό και φροντίζει να περνάει στα ψιλά γράμματα υποχθόνια πράγματα στους όρους της. Στο αναβαθμισμένο συμφωνητικό χρήσης του Instagram, για παράδειγμα, αναφέρεται ότι έχει το δικαίωμα να πουλάει αναρτημένες φωτογραφίες χωρίς αποζημίωση για χρήση σε διαφημίσεις. Και σε αυτό του iPhone αναγράφεται ότι μπορούν να χρησιμοποιήσουν στοιχεία μας για να διερευνήσουν, να αποτρέψουν, ή να ενεργήσουν σε περίπτωση παράνομων ενεργειών.

διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο: fragilemag.gr