Η αισθητική της αυταρέσκειας

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Γιάννης Παναγόπουλος

Ο καθένας είναι δέσμιος της αισθητικής του. Και η ομάδα που βλέπουμε στη φωτογραφία δεν είναι η εξαίρεση. Αυτάρεσκα ποζάρει γύρω από νεότευκτο έργο τέχνης. Το ενσταντανέ θυμίζει κάτι ανάμεσα σε Εθνική Ελλάδος ποδοσφαίρου πριν παίξει ο εθνικός ύμνος και ερασιτεχνική πόζα τύπου “εξώφυλλο στο Vanity Fair”.

Είναι η περίοδος που τίποτε πια δε σταματά την τέχνη που παραδίδουν στο κοινό πλούσια ιδρύματα, ακούραστα σωματεία, ευαισθητοποιημένοι στο branding πολιτιστικοί σύλλογοι. Και μετά; Μετά έρχεται ο δήμαρχος της Αθήνας. Γνωρίζει καλά τη μέθοδο που μεγάλοι και μικροί ευεργέτες υιοθετούν κομματάκι, κομματάκι, σαν παζλ, μια πόλη που είναι τόσο δική του όσο το στυλό που υπογράφει συμβάσεις, όσο η συλλογή από γραβάτες του, όσο η οικογενειακή του παράδοση στην πολιτική αναρρίχηση.

Τα χαμόγελα περισσεύουν, γιατί να το κρύψουμε άλλωστε. Το κλίμα στα παρασκήνια είναι υπέροχο και αυτό βγαίνει στο κοινό.

Η ανιδιοτέλεια στο ιστορικό τρίγωνο της Αθήνας περισσεύει. Η ευαισθησία στα θέματα πολιτισμού το ίδιο. Τώρα να γίνει και κανά αισθητικό φάλτσο θα το ρίξουμε στην υποκειμενικότητα της τέχνης, στην καλή πρόθεση του δημιουργού, στη δημοκρατία που δεν έχει αδιέξοδα. Στην τελική, αν δεν σας αρέσει αυτό που βλέπετε, ας μην το βλέπετε. Μην τα θέλετε και όλα δικά σας. Έτσι;