Νεφέλη Φασούλη – Στο μοίρασμα κρύβεται η επιτυχία

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Γιάννης Παναγόπουλος

Η Νεφέλη Φασούλη απλώνει τον λόγο της με την ευχέρεια που ένας ειλικρινής άνθρωπος μπορεί ν’ απλώσει. Και σε πείθει πως τελικά όλα, ανάμεσά τους και η μουσική, μπορούν να ειπωθούν χωρίς να υπάρχει θυμός ή πόνος ή προδοσία. Η τραγουδίστρια ετοιμάζεται για τη μεγάλη της συναυλία αύριο στο ΠΛΥΦΑ. Πώς νιώθει άραγε γι’ αυτό;

-Δεν έχω ερωτήσεις γι’ αυτή τη συνέντευξη. Ας το πάρουμε πάνω μας.

Θα βγάλεις λαβράκι.

-Λαβράκι; Σε κάτι ρετρό και φτηνό δεν σε πάει αυτή η λέξη;

Ναι, φτηνό και έντονα προσωπικό. Για τη δική μου εμβέλεια θεωρώ πως το κοινό που με παρακολουθεί δεν έχει κανένα ενδιαφέρον για τα προσωπικά μου.

-Έχεις κληθεί ποτέ ν’ αντιμετωπίσεις δημοσίευμα που δεν ήταν βολικό;

Νομίζω πως όχι. Κάτσε, όμως, να θυμηθώ. Ειδικά στον πρώτο δίσκο «Ο κόσμος σου» (2021) έγινε μια δυνατή προσπάθεια να δώσω συνεντεύξεις, να βγω στα μίντια. Αυτό που συνέβη κάποια στιγμή ήταν να πω κάτι που βγήκε διαφορετικά προς τα έξω. Ίσως να ήταν και ο τρόπος που το είπα. Αλλά ποτέ δεν ασχολήθηκε κάποιος με προσωπικό μου ζήτημα. Αν εξαιρέσεις κάποιες παρερμηνείες δεν έχω να πω κάτι άλλο.

-Έψαξα, άκουσα, διάβασα. Δεν πήγα στη mainstream μεριά σου. Σε αναζήτησα όχι μέσα από όσα έχει γράψει, έχει πει για σένα ο Φοίβος Δεληβοριάς. Ήθελα να δω τη Νεφέλη που έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως ο Στέλιος Χατζηκαλέας και ο Blend Mishkin. Αυτού του τύπου οι συνεργασίες, που δεν θα λέγαμε ότι έχουν εμπορικό αντίκτυπο ή εμπορικό αντίκρισμα, τι ήταν για σένα; Τις έκανες επειδή ίσως η γοητεία της μουσικής βρίσκεται σε αυτό που ακόμα δεν έχει φανερωθεί στο μεγάλο κοινό;

Να σου πως την αλήθεια, μέχρι τώρα – και να χτυπήσω ξύλο – δεν έχω κάνει τίποτα γύρω από αυτό που λέμε “εμπορικό αντίκρισμα”. Πάντα επιλέγω ένα προς ένα τα τραγούδια που αξίζουν να πω. Είμαι μια νέα ερμηνεύτρια. Είναι σημαντικό να λέω τραγούδια που διαλέγω. Η εποχή είναι γεμάτη πληροφορία. Η ζωή τρέχει, πρέπει να την ανατροφοδοτούμε διαρκώς. Αυτό όμως που λέμε εμπορικό αντίκρισμα δεν το σκέφτηκα ποτέ. Αν εξαιρέσεις το κομμάτι του Φοίβου Δεληβοριά που είπα και εντός εισαγωγικών είχε εμπορικό αντίκρισμα, δεν ήταν κάτι που έγινε συνειδητά, που έτρεξα πίσω του. Ο Φοίβος έχει κρατήσει πολύ όμορφα την ουσία μέσα σε αυτό που κάνει. Θέλω να κάνω πράγματα που μου αρέσουν. Αν έχουν αντίκρισμα στον κόσμο θα το ευχαριστηθώ. Η εμπορικότητα δεν είναι αυτοσκοπός.

-Είναι σαν στην περίπτωσή σου να συμβαίνουν και τα δύο.

Ο δίσκος βγήκε πριν δύο χρόνια περίπου. Και νομίζω πως σιγά – σιγά εγκαθιδρύεται και εμπορικά. Πήρε τον χρόνο του να συμβεί αυτό. Και μου αρέσει που έγινε έτσι γιατί και εμένα μου πήρε χρόνο να χωνέψω πως θα μπορούσε να γίνει.

-Πώς ορίζεις τη έννοια της επιτυχίας;

Κοίτα, η επιτυχία για μένα και τώρα και στο μέλλον είναι το να γνωρίζουν οι άνθρωποι τα τραγούδια μου και να επιλέγουν συνειδητά να πληρώνουν εισιτήριο στις συναυλίες μου. Ξέρεις γιατί θεωρώ το «Ο κόσμος σου» μικρή επιτυχία; Δεν τον φορέσαμε στο κοινό. Το κοινό επέλεξε να το ακούσει. Το ότι κυκλοφορήσαμε ένα low-budget, χαμηλών προσδοκιών δίσκο και τελικά ήρθε και έρχεται περισσότερος κόσμος απ’ ό,τι περιμέναμε να τον ακούσει, να τον κάνει δικό του, το θεωρώ επιτυχία.

-Η έννοια της αυθεντίας έχει ολοκληρώσει τον κύκλο της; Θα ξανασυναντηθούμε μ’ έναν Χατζιδάκι, έναν Θεοδωράκη στο μέλλον;

Να σου πω την αλήθεια, δεν μου αρέσει ο όρος αυθεντία. Θέλω να κρίνω τον συνθέτη ενός έργου ακούγοντας τη δουλειά του. Τώρα, αν κάποιος από αυτούς τους ανθρώπους κρατούσε στην πλάτη του την ελληνική δισκογραφία, δεν θέλω να γίνει το μέγεθός του ο λόγος να μην πάω παρακάτω. Να μην ψάξω και άλλους σημαντικούς συνθέτες που έβγαλαν σημαντικά άλμπουμ. Είναι πολλοί οι δίσκοι που ξεχωρίζουν για τη μουσική τους αλλά δεν πήραν τη δημοτικότητα που τους άξιζε.

-Δώσε μας ένα παράδειγμα.

Ο Γιάννης Σπανός είναι ένα. Δεν θεωρήθηκε ποτέ αυθεντία, ο μέγας συνθέτης να του κάνουν αφιερώματα. Η δουλειά του για μένα είναι σπουδαία. Περικλείει το ελληνικό τραγούδι σε όλες του τις διαστάσεις. Έκανε λαϊκό τραγούδι, έκανε ευρωπαϊκό, πήγε στο Παρίσι και γύρισε στην Ελλάδα φέρνοντας όλη αυτή την παριζιάνικη μουσική κουλτούρα. Μας πήρε πολύ χρόνο να καταλάβουμε τον όγκο των τραγουδιών του που σιγοτραγουδάμε. Κανένας δεν έρχεται να υποκαταστήσει μια αυθεντία. Αλλά όλοι έχουμε έναν στόχο. Να τραβήξουμε όσο περισσότερο κόσμο μπορούμε ώστε να μάθει τη μουσική μας. Οι άνθρωποι που ανέφερες λειτούργησαν σε μια άλλη εποχή. Έναν καιρό που υπήρχε μεγαλύτερη μουσική συνολικά. Οι δίσκοι τους είχαν ιδέα, περιεχόμενο, διηγούνταν κάτι που είχε αρχή μέση, τέλος. Σήμερα ζούμε την εποχή που βγαίνει μεγάλη ποσότητα διασκορπισμένων τραγουδιών. Ένα τραγούδι εδώ και ένα τραγούδι εκεί…

διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο: fragilemag.gr