Σωτήρης Σκάντζικας: «Είναι συναρπαστικό να λες “τελικά μπορώ”»

Facebook Twitter Viber Messenger WhatsApp E-mail

Ο Σωτήρης Σκάντζικας πρωταγωνιστεί μαζί με τους Αντίνοο Αλμπάνη και Δημήτρη Παπαγεωργίου στην παράσταση «Κάποιος να με προσέχει» στο Θέατρο Βεάκη

Ο ηθοποιός Σωτήρης Σκάντζικας έχει φανερές αντιπάθειες. Η τυποποίηση είναι μια από αυτές. Όταν εκείνη τον αγκάλιασε της έδειξε την πόρτα. Ο άνθρωπος που έχω, τώρα, απέναντί μου μοιάζει φιλοσοφημένος, αφόρητα ισορροπημένος. Μαζί με τους Αντίνοο Αλμπάνη και Δημήτρη Παπαγεωργίου πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Κάποιος να με προσέχει» του Frank McGuinness, σε σκηνοθεσία Αθανασίας Καραγιαννοπούλου, στο θέατρο Βεάκη. Το life -story του Σκάντζικα είναι γεμάτο ανατροπές. Ένα, δύο, τρία πολλά παραδείγματα. Όταν η τηλεόραση τον δέχτηκε στα σαλόνια της, εκείνος την αποχωρίστηκε. Όταν ένιωσε πως ήθελε να βάλει παύση στη θεατρική του παρουσία το έκανε. Η επιστροφή του στη σκηνή, πριν τρία χρόνια, μετά από 16 χρόνια σιωπής, έγινε με όρους που μόνο η αξιοπρέπεια και η πίστη στην υποκριτική τέχνη θα κάλυπτε.

Η παράσταση «Κάποιος να με προσέχει» στο Θέατρο Βεάκη στρέφεται γύρω από τους τρεις Δυτικούς ομήρους που είναι έγκλειστοι σ’ ένα κελί στο Λίβανο, υπό το άγρυπνο βλέμμα των τρομοκρατών – απαγωγέων τους.

Η προσπάθειά τους ν’ αντιμετωπίσουν τις κακουχίες και τη μόνιμη αγωνία του θανάτου εκδηλώνεται με δαιμονικό χιούμορ ή «παιχνίδια» διαφυγής. Ο συγγραφέας Frank McGuinness περιγράφει τους μηχανισμούς που υιοθετούν οι τρεις άντρες για να αντέξουν την πλήξη του ατέρμονου εγκλωβισμού τους, υμνεί την αγάπη που ξεπερνά εθνικές ή θρησκευτικές διαφορές, φωτίζει τον τρόπο που ο καθένας συμπεριφέρεται σαν μητέρα και πατέρας μαζί για τους άλλους και δείχνει τη συνταραχτική πραγματικότητα όταν ο αναπόφευκτος χωρισμός θα έρθει

-Τι σε έμαθε ο ρόλος σου στην παράσταση που ανεβάζετε;

Δεν με έμαθε ακριβώς, μου υπενθύμισε περισσότερο ότι εκεί που νομίζουμε ότι φτάνουν οι δυνάμεις μας, η αντοχή μας, υπάρχει κι άλλο. Είναι πολύ ωραίο για εμένα να ανακαλύπτω τα νέα όριά μου ως προς πολλά πράγματα. Υποθέτω ότι αυτό έρχεται και με την ηλικία, αλλά είναι τόσο συναρπαστικό να λες “τελικά μπορώ”!

-Σε προσωπικό επίπεδο τι νοηματοδοτεί η επάνοδός σου στη θεατρική σκηνή;

Επανήλθα ουσιαστικά πριν 3 χρόνια. Βρήκα αλλαγμένα πολλά πράγματα και κυρίως βρήκα εμένα αλλαγμένο. Έπρεπε να αντιμετωπίσω μια νέα τεχνολογία, ηθοποιούς που δεν είχα συνεργαστεί, “συνοδοιπόρο” τα… social media… πολλά. Αυτό που με τρόμαξε όμως, ήταν το ότι έπιανα τον εαυτό μου να μην έχει τον ίδιο ενθουσιασμό που είχε παλιά… Ώσπου ήρθε το “Κάποιος να με προσέχει”! Και κατάλαβα ότι επέστρεψαν όλα! Ο ενθουσιασμός, η πλήρης συγκέντρωση, η αγάπη, η ουσία του να κάνεις θέατρο. Και ναι, λογαριάζω αυτήν την παράσταση σαν την ουσιαστική επάνοδό μου, σύμφωνα με τους όρους και τους νόμους που εγώ θέτω στον εαυτό μου.

-Στο έργο «Κάποιος να με προσέχει» βλέπουμε τρεις διαφορετικές προσωπικότητες. Είναι άνθρωποι έγκλειστοι σε φυλακή. Όμως ο χειρισμός, η δύναμη, η δίψα για επιβίωση, τα κοινωνικά στερεότυπα εναλλάσσονται στις πράξεις και τις σκέψεις τους. Οι παραπάνω συνθήκες μπορούν να συναντηθούν και στον κόσμο που βιώνουμε σε “ανοιχτές” κοινωνίες. Τι λέει όλο αυτό σε σένα;

Οι άνθρωποι αυτοί είναι “αναγκασμένοι” να συμβιώσουν σε ένα κελί. Πιστεύετε ότι στην πραγματική ζωή συμβαίνει κάτι πολύ διαφορετικό;…

διαβάστε τη συνέχεια της συνέντευξης στο fragilemag.gr